فداکار و مؤثر مثل امید ابراهیمی
فرمانده‌ای که در لباس سرباز می‌جنگد
فرخ حسابی
روزنامه نگار
جنگنده و فداکار؛ این صفاتی است که با خصوصیات هافبک ارزشمند تیم ملی ایران کاملاً تناسب دارد. امید ابراهیمی، این روزها در ترکیب تیم امیر قلعه‌نویی تبدیل به یک سرباز فداکار شده که ارزش عملکرد او را شاید بهتر از هر کس امیر قعله‌نویی و کادر او و هر کسی که نگاه فنی به فوتبال داشته باشد، متوجه می‌شود. توفیق اجباری، شانس، شایستگی یا هرچه که اسمش را بگذاریم، باعث شد امید در آخرین لحظات نامش در فهرست مسافران جام ملت‌ها قرار گیرد. امید از سوی امیر قلعه‌نویی در حالی به تیم ملی دعوت شد که احمد نوراللهی و سعید عزت‌اللهی ترکیب ثابت خط میانی را در صورت بازی با دو هافبک دفاعی به خود اختصاص داده بودند. گزینه‌های بعد از آنها هم برای بازی در این پست سامان قدوس و روزبه چشمی بودند و عملاً شانسی برای بازی کردن ابراهیمی در ترکیب تیم ملی مگر به عنوان یک بازیکن ذخیره و برای دقایقی اندک وجود نداشت. البته که دعوت او از همان اول هم با انتقادهای زیادی همراه شد. انتقادها از سوی کسانی بود که معتقد بودند امید ابراهیمی در 36 سالگی به کار تیم ملی نمی‌آید و بازیکنی پیر به حساب می‌آید و فقط میانگین سنی تیم را بالا می‌برد! آنها البته به عملکرد خوبی که امید در این فصل در تیم الشمال قطر هر هفته از خود به نمایش می‌گذاشت، توجهی نداشتند و فقط انتقاد می‌کردند. کادر فنی تیم ملی اما نگاه هوشمندانه‌ای به عملکرد همه لژیونرها از جمله امید ابراهیمی داشت و برای ترمیم خط میانی به وجود بازیکنی مثل او احساس نیاز کرد. دعوت او در شرایطی صورت گرفت که احمد نوراللهی هنوز در ترکیب اصلی بود، اما قرار نگرفتن نام نوراللهی در لیست بازی با هنگ‌کنگ باعث شد او به شکلی عجیب از اردوی تیم قهر کند و قلعه‌نویی نیز قلم قرمز روی نام او کشید. حالا فضا برای بازی امید بیشتر شده بود اما او همچنان نیمکت‌نشین قدوس و عزت‌اللهی بود. با وجود این حضورش در بازی مقابل سوریه و در لحظاتی که تیم ایران 10 نفره شده بود نظم ویژه‌ای به خط میانی ایران بخشید و او یکی از عوامل کلیدی حفظ نتیجه برای ایران و کشیدن کار به ضربات پنالتی بود. خودش هم با اعتماد به نفس یکی از ضربات پنالتی را تبدیل به گل کرد و تجربه خود را به رخ کشید. در بازی مقابل ژاپن هم کادر فنی به درستی به این نتیجه رسید که کمربند خط میانی نیاز به تقویت در زمینه دفاعی دارد و به همین دلیل امید را از ابتدا در ترکیب قرار داد. عملکرد او در تمام طول این مسابقه مفید و در خدمت تیم بود. پاس‌های بدون ریسک، قطع توپ‌های حیاتی و خطاهای تاکتیکی درست در کنار آرامش دادن به سایر بازیکنان، ویژگی‌هایی بود که امید را به یکی از بزرگان تیم تبدیل کرد که به معنی واقعی بزرگی کرد. شاید کسی متوجه نشد که گلی که سردار آزمون زد و آفساید گرفته شد روی پاس هوشمندانه امید ابراهیمی پشت مدافعان به دست آمد، یا موقعیتی که با اشتباه جهانبخش در نیمه دوم در اختیار ژاپنی‌ها قرار گرفت در محوطه جریمه در آخرین لحظه توسط امید خنثی شد. امید با کارنامه‌ای در سطح بالا که با رزومه بازی در تیم‌های سپاهان و استقلال در ایران و تیم یوپن بلژیک و چند تیم قطری شکل گرفته، حالا در 36 سالگی هم در بالاترین سطح فنی و بویژه جسمانی قرار دارد و یک سرباز باتجربه است که در خط میانی فرماندهی می‌کند و عصای دست امیر قلعه‌نویی به حساب می‌آید.