دلتنگی برای علی انصاریان سه ساله شد. سه سال پیش از این به جای دعاهای ما، روح علی انصاریان بود که به جانب حق شتافت. وَه! که چه شوکی بود .علی با آن همه آرزو، امید و برنامه برای آینده و رفتن؟ ولی این کابوس حقیقت داشت. هنوز تصویر خندههایش از ذهن بیرون نمیرود. چقدر هم جانانه میخندید. دنبال بهانه بود برای خندیدن. مانند بسیاری برای او هم خنده، سنگری بود برای پنهان کردن غمها در پشت آن. یاد و خاطرشان گرامی باد.