از تحقیر با کی‌روش تا کامبک در دوحه
این تیم لیاقت قهرمانی دارد
فرخ حسابی
روزنامه نگار
ایران از آزمون سخت ژاپن در یک چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا سربلند بیرون آمد و صعودی شیرین به مرحله نیمه نهایی این رقابت‌ها داشت. قهرمانی این تیم بعد از نزدیک به نیم قرن، آرزویی است که فوتبالدوستان ایرانی، این بار بیش از همیشه آن را دست‌یافتنی می‌دانند. یک تیم یکدست با اتکا به بازیکنان باتجربه‌ای که همچنان در بالاترین سطح فوتبال خود قرار دارند و حتی با بالا رفتن سن نیز کیفیت فنی و بدنی خود را حفظ کرده‌اند. برد مقابل ژاپن آن هم با یک بازگشت دلنشین و بعد از عقب افتادن از این تیم با نتیجه 1-0، وقتی ارزشمندتر می‌شود که به یاد بیاوریم چهار سال پیش در امارات مقابل همین ژاپن شکستی تحقیرآمیز را در نیمه نهایی متحمل شدیم و با نتیجه 3-0 شکست خوردیم. در آن سال تیم ایران تحت هدایت کارلوس کی‌روشی بود که هشت سال تیم را در اختیار داشت، یعنی بیش از همه مربیان تاریخ فوتبال ایران که بعید است کسی بعد از این هم به رکورد او برسد و چنین فرصتی در اختیارش قرار گیرد. در آن سال کی‌روش باز هم تیم ایران را در جام ملت‌ها ناکام گذاشت، تیمی که از بیشترین حمایت برخوردار بود و خواسته‌های سرمربی پرتغالی بدون چون و چرا اجرا می‌شد، مربی‌ای که به تحقیر اهالی فوتبال ایران عادت کرده بود و بابت این کار نیز سرزنش نمی‌شد و حتی حامیان رسانه‌ای او همواره فضا را برای او مطلوب می‌ساختند. در آن سال وقتی تیم ملی یک گل عقب افتاد شیرازه‌اش آنچنان از هم پاشید که گل‌های بعدی هم برای حریف به راحتی به ثمر رسید و خوش‌شانس بودیم که شکست سنگین‌تری نصیب‌مان نشد. از سرمربی پرمدعا و گرانقیمت تیم و کادر فنی پرهزینه و پرتعداد او نیز هیچ کاری ساخته نبود چرا که اصولاً تیم در آن زمان با اصول فوتبال هجومی بیگانه بود. اما این بار تیم ملی با هدایت یک مربی ایرانی به موقعیتی رسیده که چهار سال پیش با کی‌روش در آن قرار داشت، یعنی صعود به نیمه نهایی. در آن سال با شکست دادن تیم‌های عمان و چین به نیمه نهایی رسیدیم و این بار با بردن سوریه و تیم قدرتمند ژاپن که بسیاری آن را مدعی اصلی قهرمانی جام می‌دانستند. ضمن اینکه نباید فراموش کنیم کادر فنی تیم ملی هنوز یک سال نشده هدایت این تیم را برعهده داشته‌اند و تدارکات در نظر گرفته شده برای این تیم نیز با مرز ایده‌آل خود فاصله فراوانی داشته است. این تیم و کادر فنی آن شایسته ادای احترام هستند چرا که بزرگی خود را در فوتبال آسیا در بزنگاه واقعی آن به رخ کشیدند و یکی از غول‌های فوتبال قاره را کنار زدند. این تیم و بازیکنانش سزاوار بالا بردن جام قهرمانی آسیا روی دستان خود هستند اما اگر هر اتفاقی در مرحله نیمه نهایی یا فینال احتمالی بیفتد که ما را از جام دور کند، باز هم آنها شایسته تحسین و تقدیر هستند.