تفاوت‌های محسوس لیگ بیست و دوم با لیگ بیست و سوم
از تنزل چشمگیر نساجی تا صعود ستودنی ملوان
وصال روحانـی
روزنامه نگار
جدول پایانی نیم‌فصل اول لیگ بیست و سوم فوتبال کشور و جدول نهایی نیم‌فصل لیگ بیست و دوم تفاوت‌های آشکاری با یکدیگر دارند و اگرچه برخی نشانه‌ها و موارد دو جدول یکسان است، اما بررسی دوم جدول به وضوح می‌گوید که 16 تیم حاضر در عرصه در کدام موارد پیشرفت و در کدام زمینه‌ها پسرفت داشته‌اند. برای برخی تیم‌های میانه جدول‌نشین اوضاع نسبت به فصل پیش چندان فرق نکرده اما تفاوت‌ها در بالاها و اواخر جدول محسوس‌تر است. استقلال تهران که در انتهای نیم‌فصل نخست لیگ امسال در صدر جدول ایستاد، در همین نقطه زمانی در فصل پیش تنها در رده چهارم قرار داشت و از صدر جدول 5 امتیاز دور افتاده بود. «استقلال ریکاردو ساپینتو» در آن ایام بیشتر از 15 گل نزده بود که معدل ضعیف یک گل در هر بازی را به دست می‌داد و تفاضل گلش از «به اضافه پنج» فراتر نمی‌رفت اما «استقلال جواد نکونام» در لیگ بیست و سوم 23 گل زده و از تفاضل گل «به اضافه 14» برخوردار است.
حال و روز متفاوت سرخابی‌ها
رقیب بزرگ و قدیمی آبی‌ها یعنی پرسپولیس هم تفاوت‌های آشکاری را در قیاس با فصل پیش از خود بروز می‌دهد. سرخ‌های تهرانی در شرایطی به رتبه سوم جدول در لیگ امسال اکتفا کرده‌اند که فصل پیش در نقطه پایانی نیم‌فصل اول در صدر جدول نشسته بودند و از گل‌گهر و سپاهان که رتبه‌های دوم و سوم را در اختیار داشتند، به ترتیب 4 و 5 امتیاز بیشتر اندوخته بودند. پرسپولیس البته در شروع نیم‌فصل دوم لیگ بیست و دوم چنان ضعیف عمل کرد که وقتی رقابت‌ها به هفته بیست و دوم رسید و لیگ به مناسبت نوروز سه هفته تعطیل شد، به رده سوم فرو افتاده بود اما نمایش عالی آنان در نیم‌فصل نخست فقط یک شکست و تفاضل گل قابل توجه «به اضافه 14» را نصیب‌شان کرده بود. اینک که پرسپولیس یحیی گل‌محمدی را از دست داده و قرار است با هدایت اوسمار ویرا دستیار اول برزیلی او به میدان بیاید، لابد بیش از پیش قدر آن دوران را در لیگ پارسال می‌داند و افسوس از دست دادن آن شرایط را می‌خورد. از ضعف تهاجمی پرسپولیس در پیکارهای امسال همین بس که در 15 بازی‌اش فقط 19 گل زده و نقصان‌های آشکار تهاجمی‌اش به سبب «خرید»های کم اثر در دوران «پیش‌فصل» امتیازات زیادی را از مشت آنان خارج کرده است.
حال و روز متغیر تیم سیرجانی
یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌ها در قیاس دو لیگ پارسال و امسال شامل حال گل‌گهر شده است. این تیم سیرجانی که امیر قلعه‌نویی سرمربی فعلی تیم ملی آن را هدایت می‌کرد، نیم‌فصل لیگ بیست و دوم را با رتبه دوم جدول به پایان رساند اما امسال که مارینوس اوزونیدیس یونانی و دستیاران وی را بالای سر خود دیده، به رتبه هفتم تنزل کرده است. البته فاصله امتیازی گل‌گهر با تیم‌های پنجم و ششم جدول زیاد نیست و با کسب یک برد قابل پوشش دادن است و اکتفای این تیم به تنها دو شکست و فقط 10 گل خورده نیز نکاتی مثبت به حساب می‌آید اما خط حمله کم‌ثمر این تیم که بیشتر از 17 گل نزده، موجب تنزل تیم به میانه‌های جدول شده است. شاید هم باید به این نتیجه رسید که این تیم تا این نقطه از فصل بهای آزمون و خطاهای ازونیدیس را که در راه آشنا شدن وی با مشخصه‌های لیگ ایران صورت پذیرفته، پرداخته و حالا که این مربی با این اصول بیش از گذشته آشنا شده، شاید در نیم‌فصل دوم شرایط بهتری را تجربه کند.
نساجی و بهای تلخ آسیایی شدن
تیم‌های تهرانی هوادار و پیکان امسال هم کم و بیش در همان نقاطی در جدول ایستاده‌اند که فصل پیش مستقر شده بودند اما نساجی در اولین سال آسیایی شدنش بر اثر فشار شرکت همزمان در این پیکارها و رقابت‌های داخلی به رده ماقبل آخر جدول تنزل کرده است. این تیم با سقوطی چشمگیر پذیرای 9 شکست شده و فقط 11 گل زده و البته سرمربی‌اش (سیدمهدی رحمتی) را هم که ناچاراً از سمت خود استعفا داد، از دست داده و یک اسپانیایی به نام لوکاس الکاراس را جانشین وی کرده است تا شاید برپایه علم وی از سقوط مجدد به دسته‌ای پایین‌تر رهایی یابد.
قابلیت‌های ویژه ربیعی و تارتار
اگر گل‌گهر و نساجی از نشانه‌های عمده تنزل بوده‌اند، ذوب آهن و ملوان هم نمادهای بزرگ پیشرفت تلقی شده‌اند. ذوب آهن در نیم‌فصل اول لیگ بیست و دوم فقط در رده دهم جدول قرار گرفت ولی امسال 5 پله بالاتر آمده و در رده پنجم ایستاده و به واقع عملکرد محمد ربیعی نسبت به مهدی تارتار که فصل پیش سکاندار این تیم بود، بسیار بهتر جلوه کرده است.
ملوان هم در حالی امسال در مکان بسیار قابل توجه ششم جدول قرار گرفته و بیشتر از سه باخت نداشته که فصل پیش تا همین مقطع 6 باخت به نامش نوشته شده و تا رده 13 جدول نزول کرده بود. چه نکته‌ای جالب‌تر از اینکه بانی صعود بزرگ و ارتقای باورنکردنی «قو»ی سپید انزلی کسی نبوده بجز تارتار که در اولین فصل حضورش در این تیم پرطرفدار گیلانی به کسب 6 برد و 6 تساوی نائل آمد و در مقطعی از فصل ملوان را حتی تا رتبه دوم جدول بالا کشید. تارتار با این دستاوردهای ستودنی ثابت کرد که اگرچه هنوز به بیلان کار سال‌های اخیر ربیعی (که مس رفسنجان را هم به مدت سه فصل در جمع 6 تیم بالای جدول نشانده بود) نرسیده اما قابلیت‌های ویژه خود را دارد.
ZOOM
آیا کمالوند تبدیل به ویسی می‌شود؟!
یک نکته مشترک دو لیگ اخیر فوتبال کشور جایگاه نازل صنعت نفت در هر دو مورد است. این تیم فصل پیش تا همین نقطه فقط در رده ماقبل آخر جدول قرار داشت و امسال هم بین 16 تیم چهاردهم است. فصل پیش با تغییر سرمربی تیم محبوب آبادانی و آمدن عبدالله ویسی به جای ادسون تاوارس برزیلی، صنعت نفت توانست در عملیاتی معجزه‌وار از سقوط به دسته‌ای پایین‌تر رهایی یابد ولی همین مربی امسال به قدری در آبادان ضعیف عمل کرد که نفتی‌ها با او قطع همکاری کردند و از فراز کمالوند خواسته‌اند که تیم‌شان را در نیم‌فصل دوم به ساحل نجات برساند. آیا کمالوند می‌تواند ویسی‌وار معجزه کند و یک بار دیگر «آبادان- برزیلته» را در بالاترین دسته لیگ کشور نگه دارد؟ این یکی از مهم‌ترین و جالب‌ترین سؤالات و سوژه‌ها در جریان نیم‌فصل دوم لیگ امسال خواهد بود که نقطه پایانی آن را اواخر اردیبهشت تا اوایل خرداد 1403 تخمین زده‌اند.