الهه منصوریان: بعضی حرف‌ها اذیتم کرد
برنامه ماه عســـــل تولد دوبـــــاره ما بود
سرمربیگری تیم ملی اولویتم است بهتر از خواهران منصوریان هم می‌آید
فائزه زمانی
روزنامه نگار
هر ستاره‌ای یک روز طلوع می‌کند و یک روز هم غروب. الهه منصوریان از همان ستاره‌هاست که سکانس به سکانس زندگی‌اش را خودش ساخت تا امضای هیچ کارگردانی به جز خودش، پایین زندگینامه‌اش نباشد. در حالی که در این سال‌ها مدال‌های زیادی برگردن انداخت اما هیچ وقت دستش به طلای بازی‌های آسیایی نرسید، چیزی که خودش اسمش را حسرت نه، که قسمت می‌گذارد. او سه روز پیش در حالی در سن 32 سالگی سکو ووشو را برای همیشه بوسید که به گفته خودش این خداحافظی ناگهانی دلیل خاصی نداشته و حالا بعد از سال‌ها فقط می‌خواهد کمی بیشتر کنار مادرش باشد و برای خودش وقت بگذارد؛ هر چند که به گفته خودش بعد از ناکامی مقابل چین در فینال بازی‌های آسیایی و انتقادات دنباله‌دار نسبت به سن و فشار‌ها برای کنار رفتنش از تیم ملی، در این خداحافظی بی‌تأثیر نبوده است. در حالی که بعد از خداحافظی 3 روزی سکوت کرده بود حالا حاضر به صحبت شد و در مورد مسائل مختلفی از نقش برنامه ماه عسل در دیده شدن خود و خواهرانش گرفته تا امکان دیدن او در قامت سرمربی تیم ملی صحبت کرد.
خداحافظی‌ات دلیل خاصی داشت؟
من به این علت که دیگر توانایی مبارزه ندارم یا ضعیف شدم خداحافظی نکردم، حتی اگر ادامه می‌دادم این را در خود می‌دیدم که در مسابقات جهانی آتی هم طلا بگیرم اما همیشه دلم می‌خواست در اوج و بعد از یک قهرمانی خداحافظی کنم. همین اتفاق هم افتاد و بعد از قهرمانی با سپاهان از تیم ملی خداحافظی کردم. حس کردم الان زمانی است که باید به جوان‌تر‌ها اجازه ورود به تیم ملی را بدهم و میدان را برای آنها خالی کنم.
بنابراین خداحافظی‌ام دلیل خاصی نداشت؛ می‌خواهم یک زندگی جدیدی شروع کنم و الهه منصوریان متفاوتی باشم. من چند شعبه باشگاه در تهران و سراسر کشور دارم که از این به بعد می‌خواهم تمرکز اصلی‌ام را روی مدیریت آنها و زندگی شخصی‌ام بگذارم و بیشتر از قبل کنار مادرم باشم.
شهربانو و سهیلا پا به پایت اشک می‌ریختند و اینطور به نظر می‌رسید که خداحافظی تو برای آنها سخت‌تر است تا خودت.
شهربانو و سهیلا باورشان نمی‌شد که خداحافظی کنم؛ به هر حال یکی از دلایل موفقیت ما 3 خواهر در این سال‌ها، این بود که دائماً کنار یکدیگر بودیم، در این مسیر همدل بودیم و کمک حال هم. حالا سخت است که یکی از این 3 خواهر نباشد.
دل کندن از ووشو چقدر سخت است؟
در این سال‌های ورزش قهرمانی، سختی‌های زیادی کشیدم اما دل کندن و جدایی از ووشو برایم سخت و دردناک بود. می‌دانم که حتی دلم برای فضای سخت اردوها تنگ خواهد شد. تصمیم سختی بود؛ من تا 40 سالگی نه، اما تا 35 سالگی می‌توانستم در تیم ملی بمانم و 3 سال دیگر در بازی‌های آسیایی و 2 سال دیگر در مسابقات جهانی شرکت کنم؛ همین دلایل هم دل کندن را برایم سخت کرده بود اما هر آمدنی رفتنی دارد و تغییر همانقدرکه سخت است، می‌تواند جذاب هم باشد. حالا می‌خواهم صفحه جدیدی از زندگی را ورق بزنم.
در مسیر قهرمانی حسرتی به دلت مانده است؟
من سختی زیادی کشیدم و فکر می‌کنم افتخار و مدالی نبوده که نگرفته باشم. مدال‌هایی را هم که نتوانستم بگیرم، به پای قسمت می‌گذارم و حسرتی به دل ندارم. تمام عمر و جوانی و کل سال‌های زندگی‌ام را که می‌توانستم جوانی بیشتری کرده و لذت بیشتری ببرم، در ووشو گذاشتم. پشیمان نیستم و هر چه در زندگی دارم، ووشو به من داده است.
چه دلیلی باعث شد که تو و شهربانو بیشتر از هر ورزشکار زن دیگری در این سال‌ها مورد توجه قرار بگیرید؟
ما در این سال‌ها سخت تمرین کردیم و افتخارات خوبی کسب کردیم. سخت تمرین می‌کردیم و به همان اندازه هم مبارزات خوبی از خود به نمایش می‌گذاشتیم. در این میان رسانه‌ها هم همیشه به ما لطف داشته و در دیده‌شدنمان نقش داشتند. از طرفی شرایط زندگی ما با آدم‌های دیگر فرق می‌کرد و از زیر صفر به چنین جایگاهی رسیدیم که همین هم باعث شد تا بیشتر مورد لطف مردم قرار بگیریم.
به نظرت کسی روی دست شما بلند می‌شود و خواهران منصوریان در ورزش ایران تکرار می‌شوند؟
بله که می‌شود، اتفاقاً بهتر از ما هم می‌آید، حتی بهتر از الهه منصوریان. زمانی که من ورزش قهرمانی را شروع کردم کسی مثل من نبود که راه و چاه را نشانم داده و کنارم باشد که اگر بود موفق‌تر بودم و آزمون و خطاهایم هم کمتر. الان من می‌توانم به جوان‌تر‌ها کمک کنم و به آنها یاد بدهم که چطور به اوج برسند. در حال حاضر ووشوکاران مستعدی داریم که حتی وقتی جلوی من قرار می‌گرفتند به خوبی می‌جنگیدند و تنها چیزی که برای برد مقابل من نداشتند، تجربه بود. بنابراین مطمئن هستم الهه منصوریان‌های زیادی می‌توانند در ووشو ظهور کنند.
خیلی‌ها معتقدند که خواهران منصوریان عاشق حاشیه هستند.
من به شخصه همیشه سرم به زندگی و ورزشم گرم بوده است و حتی فعالیتم در فضای مجازی هم محدود بوده است. باید ببینیم تعریف دوستان از حاشیه چه چیزی است؛ بارها شده که ما با کسی کاری نداشتیم و بعضی دوستان خودشان برایمان حاشیه ایجاد کرده‌اند.
یک نمونه‌اش بازی‌های آسیایی بود؛ در حالی که من هنوز 32 سال دارم و طبق عرف می‌شود تا 40 سالگی هم ورزش حرفه‌ای کرد، فشار می‌آوردند که سنت بالارفته و به همین خاطر نتوانستی طلا بگیری. وقتش رسیده که خداحافظی کنی و میدان را به جوان‌تر‌ها بدهی، از طرفی حالا که خداحافظی کرده‌ام می‌گویند چرا تیم ملی را کنار گذاشتی، بالاخره من نفهمیدم باید به کدام ساز دوستان برقصم!
من هنوز آماده هستم و تا زمانی که مدال می‌گرفتم، می‌توانستم بمانم اما این صحبت‌ها اذیتم می‌کرد و باعث ناراحتیم می‌شد.
پس این انتقادات در خداحافظی‌ات بی‌تأثیر نبوده است.
این حرف‌ها تأثیر زیادی در خداحافظی‌ام داشت. یکی از مسئولانی که نمی‌خواهم اسمش را هم بیاورم، در مراسمی قبل از بازی‌های آسیایی من را دید و به مربی‌ام گفت که وقتش نرسیده که الهه خداحافظی کند؟ من تنها کسی هستم که چندین بار چینی‌ها را شکست داده؛ درست است که نتوانستم طلا بگیرم اما در 32 سالگی نقره بازی‌های آسیایی را گرفتم و 3 طلای جهان در کارنامه دارم.
سن ملاک نیست و اراده، قدرت و انگیزه خیلی مهم‌تر از هر چیز دیگری است.
ماه عسل چقدر در دیده شدن شما نقش داشت، از حضور در این برنامه پشیمان نیستید؟
زندگی ما 3 خواهر با این برنامه شروع شد و ماه عسل یک جورایی تولدی دوباره برای ما بود. این برنامه باعث شد ما بهتر شناخته و دیده شویم که از همینجا از احسان علیخانی و سازنده‌های ماه عسل تشکر می‌کنم.
پیشنهاد سرمربیگری تیم ملی را قبول خواهی کرد؟
در حال حاضر سرمربیگری تیم ملی 2 کشور دیگر و یک تیم باشگاهی در چین به من پیشنهاد شده است. تیم ملی برایم اولویت دارد و منتظر پیشنهاد مسئولان فدراسیون هستم، اگر توافقی در این زمینه صورت بگیرد قطعاً تیم ملی ایران را انتخاب می‌کنم.
حرف آخر؟
2 نفر در زندگی من تأثیر زیادی گذاشته و خیلی برایم با ارزش هستند؛ مادرم و مهدی علی‌نژاد رئیس سابق فدراسیون ووشو. این 2 نفر برای من زحمت زیادی کشیدند و باعث شدند که به این جایگاه برسم. در 4 سال اخیر هم که امیر صدیقی رئیس فعلی فدراسیون زحمات زیادی کشید که بتوانم در تیم ملی باشم و به این افتخارات برسم، از همینجا از همه آنها تشکر می‌کنم.