جای خالی امیری و پورعلی گنجی در ترکیب تیم ملی
دو بازی از جام ملت‌های آسیا گذشته و برخی نقص‌ها در تیم ملی عیان شده است. گرچه در خط حمله 5 گل به ثمر رسیده و یک کلین شیت هم به نام تیم ملی به ثبت رسیده اما باید یادمان باشد که تیم ملی مقابل دو رقیبی بازی کرده که در سطح تیم‌های درجه 3 فوتبال آسیا به حساب می‌آیند و جا داشت عملکرد بهتری از سوی امیر قلعه‌نویی و شاگردانش مقابل این تیم‌ها به نمایش گذاشته می‌شد.
شاید بخشی از مشکلاتی که تیم ملی اکنون با آن دست به گریبان است به غیبت بازیکنانی مربوط باشد که حضورشان هم در خط آتش و هم در خط دفاع می‌توانست کمک قابل توجهی به شیوه کار تیم ملی باشد. غیبت امیری در پستی که تیم ملی عمیقاً نیاز به بازیکنان طراح بیشتری دارد و شاید در بازی‌های بزرگ بیشتر به چشم آید، محسوس است. غیبت مرتضی پورعلی گنجی نیز که یکی از مدافعان خوش قد و قامت فوتبال ایران در سال‌های اخیر به شمار می‌رود نیز اتفاق کوچکی نیست.
تیم ملی با بودن مدافعی همچون کنعانی‌زادگان تزلزل عجیبی در خط دفاع دارد و روشن نیست که امیر قلعه‌نویی چرا اصرار به استفاده از این بازیکن دارد. تصور کنید اگر پورعلی گنجی در ترکیب اصلی تیم ملی حضور داشت؛ آیا این اندازه آشفتگی در شکل کار دفاعی تیم ملی به چشم می‌خورد؟
هرچند که اشتباهات فردی ممکن است برای هر بازیکنی به وجود آید اما پورعلی گنجی بازیکنی است که سطح تاکتیک پذیری بالایی دارد و در قالب تیمی بسیار هماهنگ عمل می‌کند و حتی در فاز هجومی نیز عصای دست مربیان است، همان گونه که قبل از مصدومیت هم در باشگاه و هم درتیم ملی گل زده بود اما فقدان این بازیکن به نوعی امیر قلعه‌نویی را هم با چالش مواجه کرده و هیچ بعید نیست او نیز به مانند یحیی گل محمدی از نداشتن این بازیکن لطمه ببیند.