چرا مهدی طارمی مهاجم رأس بازی نمی‌کند؟
این سؤال منصفانه است آقای قلعه‌نویی...
رضا حمیدی
روزنامه نگار
امیر قلعه‌نویی هر اندازه از سؤالات خبرنگاران در نشست خبری بعد از بازی با هنگ‌کنگ دلگیر باشد و انتقادات را برنتابد، باید به این سؤال فنی پاسخ بدهد که چرا مهدی طارمی در 180 دقیقه‌ای که از دو بازی تیم ملی گذشته گلی به ثمر نرسانده است؟! آیا گل نزدن بازیکنی که همین حالا گزینه حضور در اینترمیلان است و خبرنگاران ایتالیایی مدعی‌اند که آقای گل لیگ پرتغال به این تیم ملحق شده، عادی است؟ امیر قلعه‌نویی در قامت نقش‌آفرین اصلی فنی تیم ملی مهم‌ترین عامل در ناکامی مهدی طارمی محسوب می‌شود و بیلان کاری این مهاجم در دو بازی تیم ملی عادی و قابل اغماض نیست.
در تیم ملی اکنون مهدی قایدی 2 گل به ثمر رسانده که اتفاقی غیرقابل پیش‌بینی است. اما سرمربی تیم ملی هر مقدار از گلزنی قایدی به عنوان یک مهاجم نوظهور در ترکیب اصلی تیم ملی خوشحال باشد و به خود ببالد باید درباره وضعیت دیگر بازیکنان بخصوص مهدی طارمی خوب تأمل کند و به پاسخ‌های روشنی درباره افت محسوس این بازیکن در جام ملت‌های آسیا دست یابد.
بازی با فلسطین و بعد هنگ‌کنگ در ظاهر آسان‌ترین بازی‌های تیم ملی در جام ملت‌های آسیا به حساب می‌آمد که پیش‌بینی می‌شد بازیکنانی نظیر طارمی با گلزنی پی در پی در این دیدارها خود را به عنوان مدعیان آقای گلی جام مطرح کنند اما پای طارمی به واسطه آنکه در پست مناسبی به کار گرفته نمی‌شود قفل شده و این بازیکن نتوانسته گلی برای تیم ملی به ثمر برساند.
شاید امیر قلعه‌نویی در نشست با همکارانش به این باور رسیده باشد که بازی کردن طارمی پشت مهاجم رأس تیمش بهترین تصمیم ممکن باشد اما واقعیت این است که طارمی هرچه از دروازه حریف دورترباشد، احتمال گلزنی‌اش کاهش می‌یابد و تا‌کنون همین گونه هم شده و طارمی نتوانسته به یکی از سدشکن‌های تیم ملی در جام ملت‌های آسیا تبدیل شود.
در جام ملت‌های آسیا هرگز فرصتی برای آزمون و خطا نیست. دیدیم که بازی کردن شهریار مغانلو در نوک پیکان هجومی تیم ملی هیچ عایدی برای امیر قلعه‌نویی نداشت؛ همین بازی سندی است در دست امیر قلعه‌نویی تا در بازی با امارات درست‌ترین تصمیم ممکن را درباره چیدمان خط آتش تیمش اتخاذ کند و طارمی را جایی بازی دهد که بیشتر به دروازه حریف نزدیک باشد تا تیمش از شم گلزنی این بازیکن بهره‌مند گردد.
قلعه‌نویی با تغییرات پی در پی در انتخاب ترکیب اصلی تیم ملی قطعاً آینده خوشی در جام ملت‌های آسیا نخواهد داشت. حال شاید در برخی پست‌ها او به ناچار تحولاتی ایجاد کرده است اما در مهم‌ترین پست تیم ملی _خط حمله_ نیاز است که کمترین تغییرات دست‌کم در ترکیب اصلی به وجود آید تا هارمونی لازم حفظ شود و تیم ملی با هماهنگی و استحکام بیشتری مقابل رقبا قرار بگیرد.
بازی با تیم ملی فوتبال امارات درواقع مهم‌ترین آزمون قلعه‌نویی در مرحله مقدماتی است تا تصمیماتی عالی را اتخاذ کرده و مانع از فروپاشی تاکتیکی تیمش در خط حمله گردد و به یک ترکیب ایده‌آل و قابل استناد در بازی‌های آتی دست یابد.
در مراحل حذفی تیم ملی بازی‌هایی بس دشوارتر از آنچه امروز می‌بینیم را پیش رو دارد و رسیدن به پیروزی دشوار خواهد بود. قطعاً تیمی که با سختی از سد هنگ‌کنگ می‌گذرد نیاز به بازنگری تاکتیکی دارد و باید استراتژی خود را تغییر دهد که این تغییرات اصالتاً با جا به جایی بازیکنان به وجود خواهد آمد و گره‌های تاکتیکی هیچ تیمی باز نخواهد شد مگر با به کار‌گیری درست نفرات در جای درست.
امیر قلعه‌نویی اگر به این باور رسیده که در جام ملت‌های آسیا می‌تواند آزمون و خطا داشته باشد، بزرگ‌ترین اشتباه عمر مربیگری خود را مرتکب شده و هیچ بعید نیست به همان سرنوشتی که در 2007 تجربه کرد، دچار گردد و با اشک و اندوه جام ملت‌های آسیا را به سمت خانه ترک کند.
بی‌شک اگر او با شکست خفیف نیز جام ملت‌های آسیا را ترک کند، هیچ کس برایش سوت نخواهد زد و مورد حمایتش قرار نخواهد داد و حتی بیم آن می‌رود که ناکامی تیم ملی به واسطه اشتباهات فنی قلعه‌نویی برای مهدی تاج نیز بسیار گران تمام شود.