قلعه‌نویی محاصره شد؛
دردسر شیرین ژنرال!
حمیدرضا عرب
روزنامه نگار
برتری مقابل تیم ملی فوتبال فلسطین قابل پیش‌بینی بود. هیچ انتظاری از فلسطین با این همه مصایب و مشکلات تحمیلی نمی‌رفت که قابلیت آزار فوتبال ایران را داشته باشد. تیم ملی مقابل تیمی که حتی برای تمرین کردن و آماده شدن برای حضور در این تورنمنت رنج‌های بسیاری دیده بود، دیداری یک‌طرفه و نتیجه‌ای از قبل تعیین شده را پیش رو داشت که درنهایت نیز همان شد که همگان انتظار داشتند و 3 امتیاز بازی نخست به حساب فوتبال ایران واریز شد.
قرار هم نبود تیم ملی مقابل مردان فلسطین با بن‌بست تاکتیکی مواجه شود و احتمالاً شگفتی رخ دهد. بازی همان طور پیش رفت که انتظارش می‌رفت و یکی از سریع‌ترین گل‌های ایران در تاریخ جام ملت‌های آسیا نیز مقابل اولین حریف رقم خورد و درنهایت تیم ملی با اختلاف گل مناسب از میدان بازی با فلسطین خارج شد تا آماده بازی‌های دشوار‌تر آینده شود.
***
آنچه فارغ از نتیجه به دست آمده در نبرد اول، در همین بازی کم دردسر چشم‌ها را خیره کرد، تعدد بازیکنانی است که اطراف سرمربی تیم ملی را احاطه کرده‌اند. مزیتی بزرگ که دست سرمربی تیم ملی را باز می‌گذارد تا در این تورنمنت انواع و اقسام تاکتیک‌ها با بازیکنان متنوع را به کار بگیرد.
امیر قلعه‌نویی اگر نیاز به بازی فیزیکی داشته باشد، بازیکنان مورد نظر را در اختیار دارد. چنانچه او بخواهد فوتبال اقتصادی را با این قبیل مردان در جام ملت‌های آسیا مقابل حریفان آتی به اجرا بگذارد، ظرفیت‌هایش در تیم ملی موجود است. اگر قلعه‌نویی به دنبال بازی کاملاً هجومی باشد، بازهم قادر است از میان بازیکنانی که اکنون کنار دست او قرار گرفته‌اند تیمی هجومی، روبه جلو و تکنیکی را روانه رقابت با دیگر تیم‌ها کند و به نتیجه دلخواه هم برسد.
سرمربی تیم ملی آنقدر در اطراف خود بازیکن دارد که همزمان می‌تواند هم از روش چهار دفاع بهره بگیرد، هم سه دفاع. در خط میانی تیم ملی نیز تا چشم کار می‌کند بازیکنان متعدد با شکل بازی متفاوت به چشم می‌خورد. هم تکنیکی، هم تاکتیکی، هم درگیرانه و هم سرعتی.
تیم ملی فوتبال ایران بر اساس آمارهایی که منتشر شده یکی از مسن‌ترین تیم‌های حاضر در جام ملت‌های آسیا محسوب می‌شود. پروزن‌ترین تیم جام ملت‌های آسیا نیز ایران است که احتمالاً این آمار نشأت گرفته از بازیکنانی است که از لحاظ فیزیکی و میانگین قدی نسبت به دیگر تیم‌ها در وضعیت بهتری قرار دارند و بالطبع داشتن بازیکنان بلند قامت همراه است با افزایش میانگین وزنی یک تیم که تیم ملی کم از این دست بازیکنان در خود ندارد.
اما بیش از همه این موارد، تعدد بازیکن است که نگاه‌ها را متوجه خود می‌کند تا از امیر قلعه‌نویی در قامت سرمربی تیم ملی انتظار داشته باشیم تا از این ویژگی نهایت بهره را ببرند و تیم ملی را به سمت قهرمانی در جام ملت‌های آسیا سوق دهد.
بازی با فلسطین اگر بار فنی آن چنانی برای ایران به همراه نداشت اما برخورداری سرمربی تیم ملی از این پتانسیل را در میدان عمل کاملاً آشکار نمود. قلعه‌نویی با دو جین بازیکن مواجه است که از لحاظ سطح بازی تفاوت آن چنانی با یکدیگر ندارند. تیم او به حدی سرشار از بازیکن است که در بازی اول کارش را بدون سردار آزمون که یکی از مهم‌ترین بازیکنان سال‌های اخیر فوتبال ایران محسوب می‌شود، شروع کرد. در جریان بازی شجاع خلیل‌زاده دچار مصدومیت شد اما این آسیب‌دیدگی کمترین نگرانی برای سرمربی تیم ملی ایجاد نکرد و او به راحتی از میان انبوهی از بازیکنان که روی نیمکت نشسته بودند، مجید حسینی را فرا خواند تا در ترکیب تیم ملی قرا بگیرد و مضاف بر آن قلعه‌نویی از بازیکنانی همچون سامان فلاح و روزبه چشمی نیز می‌توانست بهره بگیرد و کمبود بازیکن در این پست را جبران کند.
اوضاع قلعه‌نویی در پست‌های کناری نیز بسیار رو به راه است. صادق محرمی نباشد، رامین رضاییان بازی می‌کند. احسان حاجی‌صفی با مشکل مواجه شود یا به هر دلیل در ترکیب قرار نگیرد، میلاد محمدی حی و حاضر است. اگر در غیاب سردار آزمون یا مهدی طارمی نیاز به بازیکن بلند قامت داشته باشیم، رضا اسدی و شهریار مغانلو می‌توانند گره را باز کنند.
درعین حال علی قلی‌زاده و محمد محبی هم حضور دارند که عیار تکنیکی تیم ملی را درکنار مهدی قایدی بالا خواهند برد تا دست سرمربی تیم ملی به طرز آشکاری باز باشد و بی‌هیچ دغدغه‌ای تیمش را با تاکتیک‌ها و استراتژی‌های گوناگون در جام ملت‌های آسیا ارنج کند.
شاید این شیرین‌ترین دو دستگی در تیم ملی باشد؛ جایی که از میان بازیکنان اعزامی به هجدهمین تورنمنت جام ملت‌های آسیا می‌توان با آسودگی خیال دو تیم را برگزید و وارد کارزار رقابت کرد.