هافبک آماده الوحده امارات، غایب بزرگ جام ملت‌هاست
افسوس ابدی «احمد نور»
وصال روحانـی
روزنامه‌نگار
آنچه احمد نوراللهی طی دو ماه اخیر با خود انجام داد، یک خودزنی تمام عیار بود زیرا او خودش را در زمانه‌ای در تیم ملی فوتبال ایران مهره‌ای همیشه فیکس تلقی کرد که حتی مهدی طارمی و علیرضا بیرانوند هم نمی‌توانند تصوری از این دست داشته باشند.
حاصل این تصور غلط، از دست دادن نعمت حضور در جام ملت‌های امسال و تبدیل شدن او به یکی از غایبان بزرگ این رقابت‌ها بوده است. چیزی که افسوسی ابدی را بر دل هافبک مدبر پیشین پرسپولیس و عضو کنونی و آماده باشگاه الوحده امارات برجای می‌گذارد. وی روز 25 آبان وقتی شنید امیر قلعه‌نویی سرمربی یوزها او را برای دیدار با هنگ‌کنگ در شروع مرحله دوم مقدماتی جام جهانی 2026 جزو نفرات انتخابی‌اش قرار نداده و باید روی سکوها بنشیند، حاضر نشد در ورزشگاه آزادی بماند و چنین چیزی را دون شأن خود دانست و مستقیماً به خانه رفت. او حتی جواب تلفن‌هایی که دستیاران قلعه‌نویی به وی زدند تا قضیه را رفع و رجوع کنند، نداد. ترک اردو به این شکل و پس زدن واسطه‌های خواهان حل موضوع همان و شرکت نکردن وی در جام ملت‌های آسیای 2023 که از روز جمعه 22 دی در قطر آغاز شد، همان.
نقش تعیین‌کننده جام ملت‌ها
ژنرال البته طی دو ماه گذشته حرف صریحی در این خصوص نزد اما با شناخت موجود از او و با توجه به شرایط و حال و هوای اردوی ملی در روزهای مابین دیدار با هنگ‌کنگ و ازبکستان و در روزهای پس از آن مشخص بود که «احمد نور» تا اطلاع ثانوی از محاسبات امیرخان خارج شده است و فهرست پایانی منتخبین وی که روز 11 دی اعلام شد، تأکیدی نهایی بر این موضوع بود. شاید نوراللهی برای بازگشت به عرصه‌های ملی مجبور به صبر تا زمان کنار رفتن ژنرال از سمت فعلی‌اش شود. رویدادی که نتایج به ثبت رسیده در جام ملت‌ها (22 دی تا 21 بهمن) سهم مهمی در تحقق آن خواهد داشت و به واقع فقط یک ناکامی بزرگ در آوردگاه قطر می‌تواند موجب خلع سریع ژنرال از پست فعلی‌اش شود. اگر چنین نشود و ژنرال حتی با رسیدن به مرحله نیمه نهایی در سمت خود ابقا گردد، احمد نور دو راه پیش رو دارد؛ یکی عذرخواهی از قلعه‌نویی و مصالحه با او به قصد بازگشت به اردوی ملی و مشارکت در دیدارهای باقی مانده انتخابی جام جهانی 2026 و دوم صبر کردن تا پایان این دوره جام جهانی. ضرر گزینش راه دوم این است که احمد نور در سال 2026 حدود 34 سال سن خواهد داشت و این سنی است که شاید سرمربی آن زمان یوزها از فراخوانی افرادی با این مشخصه به اردوی ملی خودداری کند و شدت و غلظت این احتمال زمانی بیشتر میشود که خود قلعه‌نویی تا آن زمان سرمربی تیم ملی باقی مانده و فرد دیگری جایش را نگرفته باشد!
فرصتی بیشتر برای تمرکز بر «الوحده»
نوراللهی دوران موفقی را طی سه سال و نیم حضورش در لیگ فوتبال امارات سپری کرده است. او ابتدا با مهدی قایدی در شباب الاهلی «هم‌تیمی» شد و سپس با الاهلی قهرمانی در این لیگ را تجربه کرد و تابستان امسال هم که به الوحده نقل مکان کرد، توانست در کمترین زمان با شرایط این تیم وفق یابد و نتایج خوبی را برای الوحده به ثبت برساند.
نوراللهی با توجه به خارج شدن از صحنه‌های ملی توانسته است وقت بیشتری را روی این تیم و نتایج آن در لیگ امارات بگذارد و اگرچه این لیگ هم با آغاز برگزاری جام ملت‌ها زیر سایه آن رفته و نیمه تعطیل شده اما او تا همین لحظه هم گل کاشته و در 10 بازی الوحده در لیگ امارات که پس از بازگشت به این کشور انجام داده، در به ثمر رسیدن 8 گل تأثیر مستقیم داشته است.
سلیقه قلعه‌نویی چیز دیگری بود
حتی قبل از اینکه واقعه دیدار با هنگ‌کنگ پیش بیاید و نوراللهی قهر کند و برود، قلعه‌نویی به دلایلی بهای چندانی به وی نداده و در 9 دیدار نخستی که تیم ملی در مقطع دوم زمامداری وی برگزار کرد، فقط در دو مسابقه از او سود جسته بود. البته بخشی از آن حضور اندک نتیجه آسیب‌دیدگی‌های چند باره احمد نور و عدم آمادگی فیزیکی و روحی او برای همراهی تیم ملی در دیدارهای دوستانه و یا رسمی طی ماه‌های فروردین تا مهر امسال بود. اما در چند مورد هم دیدگاه‌های تاکتیکی و نوع نگاه قلعه‌نویی به چینش مهره‌های مورد نظرش سبب‌ساز نیمکت‌نشینی‌های این هافبک مقتدر شده بود که سابقه بازی در تراکتورسازی را هم دارد. آن دیدگاه‌های منفی و برتر تلقی شدن نفراتی دیگر مانند عزت‌اللهی، ابراهیمی و قدوس بر احمد نور از نظر ژنرال و در نهایت رسیدن نوراللهی به این باور نادرست که جای او در ترکیب اصلی است و نه روی نیمکت، اتفاقی را خلق کرد که هافبک فنی و محقی را که باید در خدمت تیم ملی باشد و از هر ذره وجودش برای ارتقای سطح بازی یوزها سود جسته شود، از صحنه دیدارهای ملی تا آینده‌ای نامشخص دور ساخت.
ژنرال با وساطت‌های چندی پیش مهدی طارمی و حسین کنعانی‌زادگان بازیکنان پیشین و کنونی پرسپولیس برای بخشیدن این هافبک توانا هم مخالفت کرد و از او یک معذرت‌خواهی رسمی و آشکار را بابت آنچه انجام داد، طلب کرده بود. مسأله‌ای که هرگز تحقق نیافت و احمد نور را به نقطه کور فعلی رساند.