مجمع عمومی کمیته ملی پارالمپیک و یک جنجال مهم
پروژه شکست خورد
محسن وظیفه
روزنامه نگار
بیست و سومین مجمع عمومی کمیته ملی پارالمپیک به ریاست غفور کارگری رئیس کمیته ملی پارالمپیک و با حضور کیومرث هاشمی وزیر ورزش و جوانان، با اعتراض بعضی از رؤسای فدراسیون‌ها به جنجال کشیده شد. جنجالی که می‌تواند تبعات بسیار مهمی را برای کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون جانبازان و توان‌یابان داشته باشد. جنجال بر سر واگذاری بعضی رشته‌ها به فدراسیون‌های ملی به راه افتاد. این پروژه را کمیته بین‌المللی پارالمپیک به راه انداخت و از همه اعضا خواست برای رشد بیشتر این رشته‌ها به فدراسیون‌های ملی واگذار شوند. به همین دلیل در دوره ریاست محمود خسروی‌وفا در فدراسیون جانبازان و معلولان وقت و ریاست کمیته ملی پارالمپیک بعضی رشته‌ها به فدراسیون‌های ملی واگذار شد. مثل قایقرانی، تیروکمان و تنیس و غیره. این رشته‌ها اما از اول هم با مشکلاتی روبه‌رو شدند اما خسروی‌وفا اعتقاد داشت به مرور حل می‌شود. با رفتن خسروی‌وفا از فدراسیون جانبازان اولین جرقه‌ها را حمید علی صمیمی رئیس فدراسیون جانبازان و معلولان زد که باید این رشته‌ها برگردند اما کمیته ملی پارالمپیک با ریاست خسروی‌وفا خیلی با این موضوع موافق نبود و خواهان تلاش فدراسیون‌ها بود اما وقتی بعضی فدراسیون‌ها در امور روزانه خود وا ماندند چطور می‌توان توقع داشت که به امور این رشته‌ها هم رسیدگی کنند؟
با رفتن صمیمی و آمدن اسبقیان این توقع وجود داشت فدراسیون‌ها همکاری بیشتری داشته باشند اما این اتفاق نیفتاد و حتی اوضاع خراب‌تر شد تا این‌که حالا به نظر این پروژه با شکست کامل روبه‌رو شده است. البته به نظر وقتی رئیس کمیته ملی پارالمپیک هم مدعی می‌شود که از اول با واگذاری این رشته‌ها موافق نبوده یعنی باید پرونده این ماجرا را بست و منتظر بازگشت آنها بود. هر چند که یک سؤال مهم وجود دارد که چرا حالا فدراسیونی مثل تکواندو که همیشه به بهترین شکل ممکن پاراتکواندو را اداره کرده بود، تا این حد از وضعیت شاکی است؟
هادی رضایی یکی از اعضای مجمع جنجال کمیته ملی پارالمپیک را استارت زد. او با انتقاد از عملکرد فدراسیون‌ها در قبال ورزش‌های جانبازان و توان‌یابان خواهان بازگشت این رشته‌ها به خاستگاه اصلی خود شد: «ورزش جانبازان و معلولان از زمانی که از فدراسیون جدا شد و تحت حمایت فدراسیون‌های مربوطه قرار گرفت دچار عقب ماندگی شد.»
داود عزیزی رئیس فدراسیون تنیس، توپ عملکرد بد فدراسیون‌ها را به زمین کمیته ملی پارالمپیک فرستاد. هر چند که او در این کار هم موفق نبود و حرف‌هایش را بلافاصله غفور کارگری تکذیب کرد: «طی یک سال گذشته کمیته ملی پارالمپیک هیچ کمک مالی به این فدراسیون نکرده است، بنابراین اگر قرار است کمک نشود رشته به فدراسیون جانبازان برگردد.» غفور کارگری در برخوردی تند از واریزی 170 میلیون تومانی به این فدراسیون خبر داد: «طی یک سال گذشته ۱۷۰ میلیون به پاراتنیس کمک شده است.»
هادی ساعی هم به یکی از منتقدان جدی کمیته ملی پارالمپیک تبدیل شد. تکواندو که همیشه کارهای پاراتکواندو را به بهترین شکل ممکن انجام می‌داد و یکی از فدراسیون‌های نمونه در این راه بود. هادی ساعی رئیس فدراسیون تکواندو در مجمع با انتقاد از عملکرد مسئولان کمیته ملی پارالمپیک اعلام کرد دیگر نمی‌خواهد پاراتکواندو را اداره کند. هادی ساعی با اشاره به بی‌توجهی‌های کمیته ملی پارالمپیک گفت: «خواهش می‌کنم دیگر به ما کمک نکنید و پول بچه‌ها را به حساب خودشان بریزید. ما جایزه نمی‌خواهیم، نماینده هم نمی‌فرستیم و در بحث اداری و اجرایی کمک می‌کنیم ولی تیم را خودتان در دست بگیرید. این رشته برای شما، ما چیزی نمی‌خواهیم.» این اظهارات ساعی با واکنش غفور کارگری روبه‌رو شد؛ رئیس کمیته ملی پارالمپیک اعلام کرد در این‌باره تصمیم‌گیری می‌شود و اتفاقی که به صلاح ورزشکاران است، رخ می‌دهد. با این حال ساعی کوتاه نیامد و به اعتراضش ادامه داد: «صلاح ورزشکاران را اگر ما بیشتر ندانیم شما هم نمی‌دانید. ما با شما نامه نگاری می‌کنیم اما پاسخی نمی‌گیریم. اگر صحبتی هست همین‌جا مطرح شود.»
غفور کارگری: از اول هم راضی نبودم
بعد از انتقاد رؤسای فدراسیون‌ها به واگذاری رشته‌ها نوبت به غفور کارگری رسید تا درباره این طرح صحبت کند. غفور کارگری با انتقاد از واگذاری رشته‌ها به فدراسیون‌های ملی گفت: «موافق واگذاری رشته‌ها به فدراسیون‌ها نبودم و الان معتقدم باید این واگذاری‌ها مجدداً بررسی شود. هنگامی که مسئولیت کمیته را برعهده گرفتم شرایط سختی داشتیم و ۲ سال ورزش کشور تقریباً به صورت نسبی و در بلاتکلیفی بود، وضعیت باثبات و قطعی نداشتیم و این ۲ سال به ورزش‌های المپیک و پارالمپیک تأثیر منفی گذاشت و آسیب زد. وضعیت بودجه ما در سال ۱۴۰۱ خوب نبود. بودجه جاری ما در سال ۱۴۰۱، ۱۱۹ میلیارد بود که ۱۱۳ میلیارد دریافت کردیم که ۹۵ درصد آن صرف هزینه اردوهای هانگژو و مسابقات کسب سهمیه پاریس، کارهای جاری و طرح‌های مختلف شد.
سال ۱۴۰۲ بودجه مصوب سازمان برنامه و بودجه و مجلس ۲۲۶ میلیارد بود که ۱۲۳ درصد افزایش داشتیم که برآورد میدانی ما برای هانگژو نزدیک ۳۰۰ میلیارد بود. البته در کنار بحث بودجه ۳۳ نفر از ورزشکاران مدال‌آور یا خداحافظی و مهاجرت کرده بودند و یا حتی به دلیل ادغام برخی کلاس‌ها امکان حضور در برخی رشته‌ها وجود نداشت. پیش‌بینی ما کسب ۳۶ مدال و جایگاه سوم و پایین‌تر بود.»