2 نکته کلیدی از ایران- بورکینافاسو
دلشوره‌های خاموش
مجتبی حسین مرشدی
روزنامه نگار
تیم ملی آخرین بازی تدارکاتی خود در جام ملت‌ها را با برد برابر یک حریف متوسط آفریقایی پشت سر گذاشت اما در برابر همین تیم متوسط آفریقایی که ستاره‌های بزرگش را در اختیار نداشت باز هم در دفاع، پراشتباه و نگران‌کننده بود. ترکیب مجید حسینی و کنعانی در قلب دفاع هرگز صلابت نداشت. این خط دفاعی متزلزل شاید مهم‌ترین نگرانی تیم ملی در جام ملت‌ها باشد. هر چند امیر می‌کوشد این مشکل را به پلن تیمش و بازی تهاجمی ربط دهد اما همه ماجرا این نیست. تیم ملی در دوره امیر با سیستم 2-4-4 بازی می‌کند که با این ارنج تنها یک هافبک دفاعی در ترکیب تیم ملی قرار می‌گیرد که آن یک نفر سعید عزت‌اللهی است. هافبکی که سبک فوتبالش رو به جلو است و بیشتر از اینکه در زمین خودی باشد در زمین حریف است. همین میل شدید عزت به بازی رو به جلو سبب شده یک حفره بزرگ در پیشانی خط دفاعی ایران وجود داشته باشد که فضای مناسبی را در اختیار حریفان قرار خواهد داد. گل بورکینافاسو دقیقاً از همین حفره و خلأ به ثمر رسید.
در کنار این زوج قلب دفاعی تیم ملی نیز اشتباهات مرگباری دارند. فرقی نمی‌کند که این زوج متشکل از چه نفراتی باشد. امیر قلعه‌نویی در این مدت زوج‌های زیادی را امتحان کرده اما هنوز به یک ترکیب قابل اطمینان نرسیده. مصدومیت مرتضی پورعلی‌گنجی نیز در بدترین مقطع دست او را خالی کرد.
تیم ملی در فاز تهاجمی تیم برنده و تیغ‌داری است. ترافیک نفرات باکیفیت در این بخش سبب شده تا امیر هیچ دغدغه‌ای نداشته باشد. تنوع نفرات و کیفیت متفاوت آنها دست سرمربی تیم ملی را برای بازی با پلن‌های متفاوت باز گذاشته و این یک مزیت است که تیم ملی در حمله می‌تواند تیم متنوعی باشد که همه حریفان را به سرگیجه بیندازد. با وجود این تنوع و تکثر نفرات اما تیم ملی در فاز تهاجمی بیشتر به خلاقیت‌های فردی متکی است. در حقیقت نقش توانایی‌های فردی نقش اصلی را در حملات ایران بازی می‌کنند و کمتر شاهد یک برنامه تمرینی و تاکتیک مشخص در فاز تهاجمی هستیم. به بیان دیگر این توانایی‌ها و خلاقیت‌های فردی هستند که حملات ایران را برنامه‌ریزی می‌کنند نه تاکتیک و پلن. این یک تهدید خاموش برای تیم ملی محسوب می‌شود که اتکای بیش از اندازه‌ای به ستاره‌ها و توانایی‌های‌شان دارد. خروج غیرمنتظره هر کدام از ستاره‌ها به دلایل غیرفنی نظیر محرومیت و مصدومیت از ترکیب اصلی و حتی تله تاکتیکی حریفان برای مهار این ستاره‌ها می‌تواند دندان‌های زهری ایران را بکشد و تیم ملی را در فاز تهاجمی با اخلال جدی مواجه کند. این تهدید بزرگ نگران‌کننده است.