قدوس، آچار فرانسه همه کاره
یک سولوئیست متفاوت
سعید آقایی
روزنامه‌نگار
او تافته جدا بافته است. ستاره‌ای که از روز نخست در تیم ملی یک جدا افتاده بود. ستاره‌ای که در همه ابعاد با همه تفاوت داشت و این تفاوت را به طرز ملموسی به رخ می‌کشید. وقتی کارلوس کی‌روش دوره افتاد تا ستاره‌های ایرانی‌الاصل در سراسر جهان را به تیم ملی دعوت کند، قدوس یکی از مهم‌ترین‌ها بود که در سوئد طنازی می‌کرد و در نهایت پیراهن تیم ملی را بر تن نمود. سامان از همان روز نخست در تیم ملی یک چهره متفاوت داشت؛ چه در ادبیات، چه در لایف‌استایل و البته چه در بازی. او از همان روز نخست حضور در تیم ملی نشان داد که سبک بازی‌اش با بقیه متفاوت است و فوتبال را نه به شکل غریزی بلکه به سبک مدرسه‌ای بازی می‌کند. ستاره‌ای که با همین فوتبال متفاوت و البته هوش بالایش می‌توانست ژنرال خط هافبک تیم ملی باشد اما با وجود کیفیت ممتازش هرگز جای ثابتی در تیم کی‌روش نداشت. سرمربی پرتغالی در تیم ملی چریک می‌خواست و قدوس چریک نبود. او یک سولوئیستی بود که در ارتش کی‌روش، سازی متفاوت می‌نواخت و سرمربی پرتغالی هرگز این ساز را دوست نداشت. او با کج‌سلیقگی هرگز به قدوس به چشم یک مهره ثابت میدان نداد در حالی که سامان با کیفیت ممتازش می‌توانست کیفیت تیم ملی را تغییر دهد.
در دوران اسکوچیچ اما قدوس آرام آرام بدل به مهره اصلی شد اما ماه عسل اسکوچیچ در آستانه جام جهانی به طرز بیرحمانه‌ای تمام شد تا سرمربی پرتغالی پس از 3 سال دور دنیا زدن و ناکام شدن هبه بگیرد و در قطر روی نیمکت تیم ملی بنشیند. داستان تکراری دوباره از نو نوشته شد؛ قدوس به نیمکت تبعید شد تا تیم ملی از توانایی‌های این ستاره ممتاز محروم بماند و البته ناکامی تمام‌عیاری را تجربه کند.
پس از شکست شرم‌آور در جام جهانی، نوبت به امیر قلعه‌نویی رسید و او فلسفه متفاوتی را در تیم ملی پیاده کرد. او برای اجرای تفکراتش نیاز به یک ژوکر داشت و این ژوکر کسی به جز سامان قدوس نبود. ستاره‌ای که در تیم ملی نقش اصلی و کلیدی بر عهده گرفت و بدل به مغز متفکر تیم ملی شد؛ آنچه که نقطه عطفی در دوران حضور او در تیم ملی به شمار می‌رود. همزمان قدوس در انگلیس و در باشگاه برنتفورد از قالب یک ذخیره خارج شد و به ترکیب اصلی راه یافت تا در مهم‌ترین لیگ فوتبال دنیا نیز یک بازیکن ثابت باشد که هر هفته تنه به تنه بزرگان می‌زند. ستاره‌ای که در برنتفورد شرایط متفاوتی دارد و نقش یک آچار فرانسه را بر عهده گرفته. او در هر پستی که خالی است و برنتفورد مشکل دارد، به میدان می‌رود و البته نمایش باکیفیتی را ارائه می‌کند. به گونه‌ای که بدل به یک بازیکن چند پسته شده. قدوس حالا در نقطه اوج بازیگری خود قرار دارد و با این کیفیت ممتاز در جام ملت‌ها قرار است بار اصلی تیم را بر دوش بکشد؛ مردی که سخت به او و تردستی‌هایش در میانه زمین دل بسته‌ایم.