این خارجی‌های بدقلق
لطفاً قراردادها را دوباره بخوانید
اکبر منتشلو
روزنامه‌نگار
هفته پانزدهم بیست و سومین دوره لیگ برتر فوتبال کشورمان شروع شده و با رکوردی جالب این هفته از رقابت‌ها، در چهار روز برگزار خواهد شد، که نه تنها خبری از همزمانی و هم‌ساعتی بازی‌ها نیست، بلکه برگزاری 8 بازی در چهار روز، به نوعی برای فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ فوتبال رکورد به حساب می‌آید!
در هر صورت به پایان نیم‌فصل رقابت‌ها رسیدیم و در این دوره از رقابت‌ها هم مثل همه سال‌های گذشته، باشگاه‌ها از وجود بازیکنان و مربیان خارجی بهره بردند و البته حضور مربیان و بازیکنان اسپانیایی هم در این دوره از رقابت‌ها قابل تأمل بود. اما در این فصل از لیگ برتر، حداقل برعکس سال‌های گذشته شاهد موضوع جالبی بودیم. در حال حاضر تیم‌های سپاهان، تراکتور، گل‌گهر سیرجان، فولاد و نساجی مازندران از مربیان خارجی استفاده می‌کنند که مربیان تیم‌های فولاد و نساجی مازندران به تازگی کارشان را در این تیم‌ها شروع کرده‌اند. در این بین اکثر تیم‌های حاضر در لیگ برتر از بازیکنان خارجی هم استفاده می‌کنند، هر چند شاید بتوان مدعی شد که تعداد این بازیکنان نسبت به سال‌های گذشته کمتر شده است، اما همچنان در ترکیب تیم‌های لیگ برتر کشورمان، این بازیکنان دیده می‌شوند.
اما تفاوت این فصل از رقابت‌ها، با سال‌های گذشته در این است که در طی پانزده هفته گذشته، معمولاً شاهد حاشیه‌های زیادی درباره جدایی این سرمربیان و بازیکنان از تیم‌هایشان بودیم. این موضوع اینقدر بغرنج شده که همین حاشیه‌ها درباره جدایی برخی مربیان و بازیکنان، تأثیر بسیار زیادی در نتایج این تیم‌ها داشته است.
سپاهان یکی از این تیم‌ها است که متأسفانه با بهانه و بدون بهانه، موضوع جدایی ژوزه مورایس سرمربی پرتغالی این تیم مطرح شده است. درباره بازیکنان این تیم هم همین روال پیش رفته است. تراکتور هم همین شرایط را داشته و پاکو خمس به راحتی درباره جدایی از تراکتور حرف می‌زند و می‌گوید اگر خسته شود به کشورش باز می‌گردد. طی یکی، دو روز گذشته خبرهایی هم درباره جدایی قریب‌الوقوع آلوارو خیمنز از تراکتور وجود داشت. این شرایط حتی برای دیگر تیم‌ها هم تکرار می‌شود، گولسیانی بازیکن شناخته شده پرسپولیس هم چند روز پیش این تیم را به جدایی تهدید کرده بود، لوسیانو پریرا هم تیمش را تهدید به ترک کرده بود.
هر چند شاید این تهدیدها برخی به خاطر مسائل مالی و عدم پرداخت طبق قرارداد باشد، اما تیم‌هایی مثل تراکتور و سپاهان که معمولاً مشکلی در پرداخت رقم قراردادها ندارند، چرا این‌گونه توسط مربیان و بازیکنان خارجی تهدید می‌شوند و حاشیه‌هایی برای آنها ایجاد می‌شود، آیا نباید مدیران این تیم‌ها نگاه دوباره‌ای به نحوه قرارداد بستن آنها با این بازیکنان و مربیان داشته باشند؟ آیا مسئولان این تیم‌ها از جریمه‌ها و محکومیت‌های گذشته درس نگرفته‌اند که این‌گونه با مربیان و بازیکنان خارجی قرارداد امضا می‌کنند، که هر وقت دلشان خواست بتوانند درباره جدایی از این تیم‌ها حرف بزنند و به راحتی عزم بازگشت به کشورشان را بکنند.