وقتی هدف، پول را توجیه می‌کند
موفقیت با ساق‌های اسکناس‌آلود!
سعید آقایی
روزنامه نگار
آنها مسیر نوکیسه‌ها را در پیش گرفته‌اند. آنهایی که تمکن مالی دارند و با تبختر و تفرعن و با نگاه از بالا به پایین همه را می‌نگرند. یک نگاه کاملاً تمامیت‌خواهانه که برتافته از خزانه پر از پول است. پولی که البته فقط به آنها تعلق ندارد! خزانه از اسکناس‌های بی‌حد و حصری پر شده که منبع اصلی‌اش دسترنج یک کارخانه و مشتی کارگر است که شبانه‌روز عرق می‌ریزند و می‌کوشند تا چرخ‌های اقتصاد این سرزمین را به حرکت دربیاورند و سهم کوچکی در رشد و توسعه اقتصادی ایران داشته باشند اما بخشی از این تلاش و کوشش به دایره ورزش واریز می‌شود تا تیم کارخانه از آن منتفع باشد. هزینه کردن در مسیر ورزش البته که اتفاق مثبتی است که آثار و پیامد ویژه‌ای در بدنه جامعه دارد و اساساً در دایره مسئولیت اجتماعی نیز قرار می‌گیرد. مشکل آنجاست که این هزینه از دایره اعتدال خارج شده و شکل سرمایه‌داری به خود گرفته. تیمی که با اتکا به همین خزانه سرشار در ورزش و به ویژه فوتبال ترکتازی کرده و تخت گاز پیش می‌رود. تیمی که با خاصه‌خرجی و پول‌پاشی تعادل و نظم بازار را بر هم می‌زند و هر آنچه را که می‌خواهد و دوست دارد بدون دغدغه به دست می‌آورد. پیشنهادهای اغواکننده و حیرت‌انگیز به ستاره‌های لیگ برتر و کشاندن آنها به پای میز قرارداد با پرداخت‌های آنچنانی پای هر ستاره‌ای را شل می‌کند تا پیراهن زرد را بر تن کند. نتیجه این رویکرد خرید دو جین ستاره است؛ از لژیونر گرفته تا ملی پوش؛ از پدیده گرفته تا ستاره خارجی؛ این ولع برای خرید هیچ حد و حصری ندارد. ستاره‌هایی که به اندازه‌ای زیادند که برخی از آنها نه روی نیمکت ذخیره بلکه در سکوها تنها تماشاگر هستند؛ تماشاچی‌هایی با دستمزدهای میلیاردی و سرسام‌آور!
این رویکرد صد درصد غلط بازار را به تباهی رسانده آنجا که هر بازیکن درجه سومی حرف از چند 10 میلیارد می‌زند و به کمتر قانع نیست. بازیکنی که شاید در طول فصل چندین بار به زحمت در لیست 18 نفره قرار بگیرد اما چون آب توسط زردها سربالا رفته، ابوعطا می‌خواند!
این رفتار کاپیتالیستی و تمامیت‌خواهانه البته با ورود فدراسیون فوتبال و برخورد انضباطی روبه‌رو شده اما به نظر می‌رسد آش آنقدر شور است که با کسر 4 امتیاز هم از شوری‌اش کم نخواهد شد!
نگاه سرمایه‌داری و کاپیتالیستی به ورزش و فوتبال باید برای همیشه جمع شود. ورزش جای این رفتارها نیست. میدان ورزش، میدان رقابت سالم و جوانمردانه است. آنچه ظاهراً آقایان به آن هیچ اعتقادی ندارند و موفقیت را با تمسک به اسکناس و به هر قیمتی در آن می‌خواهند؛ هدفی که از نگاه آنها پول را توجیه می‌کند!