بحران در پرسپولیس را باور کنیم
امیر اسدی
روزنامه نگار
پرسپولیس بر خلاف تمام سال‌های اخیر، روزهای خوشی را سپری نمی‌کند. اگر بازی با هوادار را فاکتور بگیریم، پرسپولیس در هفت، هشت تقابل اخیر خود رنگ موفقیت را ندیده و نشان داده که با روزهای اوج گذشته خود فاصله دارد. پرسپولیسی‌ها بعد از تساوی هفته قبل مقابل استقلال تهران، این بار برابر قعرنشین لیگ متوقف شدند. جالب اینکه استقلال خوزستان با استفاده از ضعیف‌ترین خط حمله مسابقات، توانست دو بار دروازه پرسپولیس را باز کند.
دریافت دو گل از تیمی که در 12 بازی اخیر خود تنها 6 گل به ثمر رسانده بود، به خودی خود نشانگر شرایط نامناسب پرسپولیس است. این تیم در فاز تدافعی مشکلات عدیده‌ای دارد که بخشی از آن ارتباط مستقیمی با مصدومیت مرتضی پورعلی‌گنجی دارد. به این مسأله باید افت بقیه بازیکنان خط دفاع پرسپولیس و البته علیرضا بیرانوند را نیز اضافه کرد. وقتی تیمی مدعی با بازیکنانی مشهور مقابل قعرنشین متوقف می‌شود، می‌توان نتیجه گرفت که وارد بحران شده است.
پرسپولیسی‌ها نمی‌خواهند بپذیرند که وارد بحران شده‌اند. نه‌تنها این تیم بلکه قریب به اتفاق تیم‌های مشهور فوتبال دنیا در مواقعی خاص نتایجی دور از انتظار می‌گیرند. پرسپولیس هم از این قاعده مستثنی نیست، البته با این تفاوت که اعضای فنی و مدیریتی این تیم، بعد از هر نتیجه ناموفقی زمین و زمان را به هم می‌بافند که مشکلات دیگر در کار بوده و بحث فنی ایرادی نداشته است؛ موضوعی که خیلی هم مستند نیست و نمی‌تواند هفت، هشت هفته مانع نتیجه‌گیری یک تیم شود.
بحران در پرسپولیس را باید باور کرد. نه‌تنها ما بلکه کادرفنی و بازیکنان این تیم هم باید بدانند که مدت‌هاست وارد بحران شده‌اند و همین مسأله ارتباط مستقیمی با نتایج پرسپولیس دارد. اینکه در چند بازی متوالی نتیجه نگیری و ایرادهای فنی را قبول نکنی، موضوعی است که در پرسپولیس می‌بینیم. با این حال شاید حالا خود پرسپولیسی‌ها هم به این نتیجه رسیده‌اند که به بحران سلام کرده‌اند؛ سلامی که شاید به این زودی‌ها با خداحافظی همراه نشود.