در حافظه موقت ذخیره شد...
هم پیام‌های تشویقی گرفتم هم فحش‌های زیاد
گولسیانی: نوتیس را عمداً بعد از باخت پخش کردند
حالا مسأله دوم. بسیاری از مردم می‌پرسند که آیا من واقعاً یک نامه اخطار برای تأخیر در پرداخت به باشگاه فرستادم یا خیر. بله، من واقعاً آن را ارسال کردم. من معتقدم پول مهم‌ترین چیز در زندگی نیست اما گاهی اوقات شرایط سختی پیش می‌آید، زمانی که ما کاملاً بی‌پول هستیم و باید مراقب خانواده خود باشیم. من خجالت نمی‌کشم که بگویم هر یک سنت پولی که در زندگی‌ام به دست آورده‌ام با لیترهای ریخته شده عرق به دست می‌آید. من در قبال خانواده بزرگم مسئولیت کامل دارم و وقتی آنها مشکل دارند هرگز از انجام هیچ کار سختی دریغ نخواهم کرد.
موضوع این است که بیش از سه ماه از آخرین پرداختی‌ام می‌گذرد. یک ماه پیش با نمایندگان باشگاه صحبت کردم و وضعیت بد مالی خود را به وضوح توضیح دادم و درخواست هرگونه حمایتی که ممکن است کردم. قول‌هایی گرفتم اما… برای بار دوم کمک خواستم، دوباره قول‌هایی گرفتم که هرگز محقق نشد. در این مدت دوستان عزیزم، برخی از هم‌تیمی‌ها و یکی از هواداران ما کمک‌های فراموش نشدنی و گرانبهایی را برای من و خانواده‌ام انجام دادند. دو هفته پیش، یک نامه هشدار رسمی به باشگاه فرستادم اما هنوز منتظر هستم. برای جلوگیری از انتشار اطلاعات داخلی باشگاه، با هیچ‌کس درباره آن صحبت نکردم به جز اعضای باشگاه. بعد از بازی قبل این اطلاعات در همه رسانه‌ها پخش شده است. خواسته یا ناخواسته این نقشه که تمام خشم مردم را به سمت من هدایت کنند با موفقیت اجرا شد. یک خانواده قوی همیشه سعی می‌کند مشکلات خانوادگی را درون خانواده حل کند و هیچ‌وقت یکی از اعضای خانواده را قربانی قضاوت افکار عمومی نمی‌کند. پی‌نوشت: «هرکدام از شما که گناه نکرده، نخستین کسی باشد که اولین سنگ را پرتاب می‌کند. (انجیل یوحنا باب هشتم)».
گفتنی است گولسیانی خواستار این شده تا هوادار نوجوانی که خواستار گرفتن لباس او شده بود را برایش پیدا کنند.