لیگی که بدآموزی می‌کند
وصال روحانـی
هفته دوازدهم لیگ برتر فوتبال کشور در حالی از امروز (پنجشنبه 16 آذر) با انجام یک بازی آغاز و طی دو روز بعدی با برپایی هفت دیدار دیگر تمام می‌شود که هنوز سایه‌های تیره هفته یازدهم این رقابت‌ها و تنش‌های ایجاد شده در دو، سه بازی بر لیگ سنگینی می‌کند.
در مسابقه پیکان با آلومینیوم یکی از بزرگترین جنجال‌های داوری تاریخ 23 ساله برگزاری لیگ که سبب شد نیمه اول 68 دقیقه به درازا بکشد، به وقوع پیوست و در مسابقه استقلال تهران با ذوب‌آهن در فولادشهر، جواد نکونام سرمربی آبی‌های تهرانی با یک فیلمبردار در کنار زمین درگیر شد و قهر کرد و به نشست خبری بعد از بازی نرفت. تراکتور هم در حالی فولاد خوزستان را صفر-2 شکست داد و تا رده پنجم جدول بالا آمد که برخی هوادارانش در طول هفته و در روزهای منتهی به این دیدار به سبب ناراضی بودن از نتایج قبلی این تیم و ثبت 5 شکست برای قرمزهای تبریزی به محل تمرینات آنها رفته و بازیکنان و مربیان را با اعتراض‌ها و اظهارات‌شان به اندازه کافی خجالت داده بودند.
تضمینی نیست که هفته دوازدهم نیز بدون تشنج سپری شود زیرا تیم‌ها تحت فشارهای محیطی قرار دارند و چون در پرداخت دستمزد بازیکنان اکثر تیم‌ها مثل معمول تأخیر افتاده، تاب‌آوری آنها به حداقل رسیده و توگویی عصر صبوری‌ها و شکیبایی‌ها پایان یافته است.
اگر هم چنین زمانه‌ای هنوز ادامه داشت، داوران در صحنه حی و حاضرند تا به اتخاذ عجیب‌ترین تصمیم‌ها و ناحق کردن حق بعضی تیم‌ها اوضاع را به تشنج بکشانند.
سازمان لیگ نیز البته برای انجام مأموریت مهم خود که عوض کردن چندباره برنامه و تاریخ و ساعت برگزاری مسابقات است، آمادگی تام و تمام دارد و می‌تواند سوهان لازم را بر اعصاب تیم‌ها بکشد و بر پیشانی آنها بیفزاید.
از درون چنین محیط‌ها و شرایطی پیشرفت کیفی حاصل نمی‌آید و لیگ با چنین مشخصه‌هایی دائماً در مسیری رو به عقب حرکت می‌کند.
شمار پدیده‌های این مسابقات پیوسته کمتر می‌شود و نگاه بازیکنان بیش از آنکه متوجه پیشرفت فنی‌شان باشد، متمرکز بر این است که چقدر پول می‌گیرند و چرا دریافتی بعضی بازیکنان دیگر از آنها بیشتر است. در این پسرفت رفتاری و تنزل درجات فنی همه اعضا و آدم‌های سهیم در برگزاری لیگ کم یا بیش نقش دارند و ضررهای آن دامان فوتبال ملی را هم در تمامی رده‌های سنی از نونهالان تا بزرگسالان گرفته است.
این لیگی است که متأسفانه بداخلاقی در آن به مراتب بیشتر از مرام‌های نیکو و روش‌های کهن و کم‌اثر فنی به غایت فزون‌تر از ابداعات و مدل‌های جدید تاکتیکی است.
خروجی همه این فرایندها فقط یک چیز است؛ بدآموزی به معنای اهم کلمه.