سرمربیگری تیم ملی فوتبال را می پذیرم اگر...
نیلوفر اردلان:داوران در لیگ مردان اشتباه می کنند ، وای به حال لیگ زنـــان
در فوتبال زنان اغلب بازیکنان نان‌آور خانواده هستند
پریسا غفاری
خبرنگار
لیگ برتر فوتبال زنان ایران از جمعه 26 آبان‌ماه فعالیت خود را آغاز کرد و یکی از تیم‌های مدعی حاضر در فصل جدید لیگ برتر فوتبال زنان، سپاهان اصفهان است. طلایی‌پوشان اصفهانی که برای هفتمین فصل پیاپی به دنبال تیمداری حوزه فوتبال زنان هستند، با سیمایی کاملاً متفاوت نسبت به فصول گذشته برای شرکت در لیگ شانزدهم آماده می‌شوند. انتخاب نیلوفر اردلان کاپیتان سابق تیم‌های ملی فوتبال و فوتسال زنان ایران که در 2 فصل گذشته در لیگ برتر و سوپرلیگ فوتسال زنان توانست به عنوان قهرمانی برسد، اولین گام آنها برای این اهداف بود. به هر حال نیلوفر اردلان چالش بسیار بزرگی را پذیرفته است و امید به آن دارد که سالیان رؤیایی دوران کاری‌اش در کسوت سرمربی را با کسب یک قهرمانی تاریخی در اصفهان تداوم بخشد.
خانم اردلان چطور شد تیم سپاهان را انتخاب کردی؟
باشگاه بزرگ و حرفه‌ای است. خیلی خوش‌شانس بودم که در آغاز بازگشت به فوتبال آن‌هم به عنوان سرمربی نظر مسئولان سپاهان را جلب کرده و می‌توانم این کار را در یک باشگاه کاملاً حرفه‌ای استارت بزنم.
صحبت از حضور باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال در لیگ برتر زنان بود و حتی رفتن شما به این تیم‌ها هم بر سر زبان‌ها بود اما چطور شد؟
در واقع صحبت از فوتبال زنان این باشگاه‌ها نبود. بلکه در خصوص فوتسال با استقلالی‌ها صحبتی صورت گرفت که عملی نشد. آن‌هم زمانی که پیکان دیگر تصمیم به تیمداری فوتسال نداشت و بازیکنان می‌خواستند بروند. به هر حال دو تیم استقلال و پرسپولیس تیم‌های محبوب کشور هستند و همه دوست دارند در این دو تیم بازی کنند. آقای خبیری هم در این خصوص خیلی تلاش کرد که تیم پرسپولیس را راه‌اندازی کند اما نشد متأسفانه!
چرا از فوتسال پیکان که دو جام طلایی هم کسب کردی، جدا شدی؟
دوست داشتم چالش جدیدی را تجربه کنم، سرمربیگری فوتسال را مدت‌ها در رده بازیکنی، مربیگری ملی و باشگاهی انجام داده بودم. ضمن اینکه شرایط در فوتسال ایران آنچنان فراهم نیست. با وجود اینکه قهرمان و قدرت بلامنازع آسیاست و جذابیت بسیاری هم دارد اما مورد نظر AFC نیست. بعد آن هم در فوتسال رده‌های پایه تیمداری نمی‌کنیم ولی در فوتبال این مشکلات کمتر است. من خودم از سال 92 آکادمی فوتبال داشته‌ام و بازیکنان خوبی هم به تیم‌های پیکان، سپاهان و ... داده‌ام. عمر بازیکن‌سازی زیادی دارم. ضمن اینکه خودم را جزو خانواده فوتبال می‌دانم. از خانم چین‌سری مدیر ورزش بانوان سپاهان تشکر می‌کنم که حمایت کاملی از ورزش زنان در این مجموعه انجام می‌دهد. من هم تلاش می‌کنم تا جایگاهی که شایسته این باشگاه است را برای فوتبال آن به دست آوریم.
این فصل سپاهان بحث بومی‌گرایی داشت. آیا در این امر موفق بود؟
بله، تیمی جوان و بومی داریم. خیلی از بازیکنان سپاهان بودند که در تیم‌های دیگر فرصت بازی کردن نداشتند، ما آنها را برگرداندیم و در اصفهان چندین مرحله فراخوان داده و مستعدین را جدا و در نهایت بهترین‌ها را انتخاب کردیم.
چرا سرمربیگری تیم فوتبال پیکان را قبول نکردید؟
از من خواسته نشد و پیکان هم تکلیفش هنوز مشخص نشده بود.
بحث آمدن خانم جهان‌نجاتی به سپاهان خیلی از بازیکنان را از این باشگاه دور کرد، موقع رفتن به آنجا برای جذب بازیکنان دچار مشکل نشدی؟
خانم جهان‌نجاتی جزو مربیان نامی است، سال‌ها تیم شهرداری سیرجان را هدایت کرد و در رده ملی هم از مربیان خوب و بادانش ایران هستند. زمانی که من آمدم با یک تیم دست خالی روبهرو شدم. با آقای اخوان و دیگر بازیکنان قدیمی که سپاهان را دوست داشتند، توانستیم تیمی متشکل از بومی و باتجربه ولی جوان تشکیل دهیم.
چقدر به روی سکو رفتن تیم امیدوار هستی؟
اصلاً به سکو فکر نمی‌کنم. هدف این است تیم منسجمی داشته و تلاش کنیم به موفقیت برسیم. البته هیچ‌کس بدش نمی‌آید قهرمان شود. اما در این مسیر تیم‌های بسیار مدعی چون خاتون بم با 9 قهرمانی، شهرداری سیرجان با کادر قوی و بازیکنان مطرحش در کنار سرمایه‌هایی که این دو تیم دارند کار را سخت می‌کند. اما ما هم سپاهان هستیم و از نام‌مان دفاع می‌کنیم. ما تیمی آینده‌دار در اصفهان درست کردیم تا به جایگاه واقعی‌اش برسد. خودمان را مدعی می‌بینیم ولی یاد گرفتیم با تلاش به موفقیت برسیم.
ولی دورنمایی که از نیلوفر اردلان می‌شناسیم همیشه قهرمانی بوده است؟
هر کسی هدفی دارد. ما دوست داریم یک برنامه‌ریزی بلندمدت انجام بدهیم. وگرنه نیلوفر اردلان از قهرمانی بدش نمی‌آید. این شعار من همیشه در زندگی ورزشی‌ام است که قهرمانی به تیم ما می‌آید. ولی ورزش است و نتایج صرفاً در زمین اتفاق می‌افتد. مسلماً مقابل تیمی چون خاتون بم که سال‌ها کنار هم توپ زده‌اند و چشم بسته همدیگر را پیدا می‌کنند تیم تازه تأسیس و جوان من کار زیاد دارد. ولی ما هر بازی را به عنوان فینال نگاه کرده و پیشروی می‌کنیم. تاکنون سه فینال را پشت سرگذاشتیم و 15 تا فینال دیگر داریم. بالطبع در این مسیر طولانی باید همدل باشیم تا موفق شویم.
هفته گذشته در مسابقه تیم سپاهان و فارس صحنه خطایی انجام شد که صدای همه کارشناسان را درآورد ولی از سوی کادر داوری خطا اعلام نشد! نظرتان چیست؟
بحث من داوری نیست، صحبت ما با مدیریت داوری در میدان است. آقای خسروی می‌گویند شما دنبال پنالتی بودید! خیر من دنبال گرفتن پنالتی از سوی داوری نبودم بلکه با این خطا عمر ورزشی بازیکن 19 ساله من داشت به پایان می‌رسید. با عدم تشخیص خطا و ندادن تذکر جدی به گلر این جسارت را به دروازه‌بان دادیم که دوباره این کار را انجام دهد.
آقای خسروی می‌گوید با 10 دوربین فیلمبرداری کنید تا این لحظات خطا گرفته شود؛ می‌خواهم به او بگویم آیا در لیگ مردان که بهترین و بیشترین دوربین‌ها و حتی VAR هست داوران اشتباه می‌کنند وای به حال لیگ زنان.
همانطور که ادعا می‌کنیم مربیان ما نیاز به افزایش علم و بازی در فوتبال دارند، داور هم از دید من باید فوتبال را لمس کرده باشد. با تمام احترام به داوران آنها قشر زحمتکشی هستند و جای تشکر و قدردانی از کارشان هست. ولی ما می‌توانیم مدیریت بهتری در زمین داشته باشیم. حداقل تذکر بدهیم که کارت خطرناک است. ببینید داور متوجه شده که کار خطرناکی روی بازیکن سپاهان صورت گرفته و تنها یک تذکر کوچک می‌داد کافی بود. من سه تاعکس دارم که نشان می‌دهد دروازه‌بان چگونه روی پای مهاجم آمد.
یعنی این خطا اینقدر خطرناک بود؟
ببینید در فوتبال زنان اغلب بازیکنان نان‌آور خانواده‌شان هستند و خطای دروازه‌بان نزدیک بود به عمر بازی ورزشکارم پایان دهد. در کل می‌خواهم بگویم مگر ما کجا رشد می‌کنیم، مگر سطح فنی بازی‌هایمان چقدر است که داوران ما هم در آن رشد کنند!
آیا اردلان می‌تواند همانند دبل قهرمانی در فوتسال، در فوتبال هم دبل کند؟
چرا که نه؛ هدفم این است. عادت ندارم پا پس بکشم. سال اول مربیگری‌ام در فوتسال با سایپا نایب قهرمان شدم آن‌هم با چند بازیکن جوان ولی باتجربه که این نوید خوبی بود و دلگرمی داد. بعد هم با پیکان ... در فوتبال اما کار سختی دارم. مربیان بزرگی چون جعفری، ایراندوست، بیان محمودی و جهان نجاتی را پیش رویم دارم. من سال‌ها در فوتسال بودم و یک پله عقب‌ترم. ولی الان 38 سال دارم و هزاران آرزویی که در فوتبال هم به آن می‌خواهم برسم.
فضای باشگاهی فوتبال را چطور می‌بینید؟ فکر می‌کنید رفتن به جام ملت‌های آسیا و انتخابی المپیک به رشد باشگاهی کمک می‌کند؟
مثبت. شهرداری سیرجان، خاتون، ایلام، ملوان و سپاهان تیم‌های خوبی هستند که خوب ساپورت می‌شوند. شرایط مثبتی که روند رو به رشد دارند. جوانان و تیم‌های پایه خوبی داریم. امیدوارم که لیگ برترمان روند روبه رشد خود را ادامه دهد.
جام باشگاه‌های آسیای زنان همانند لیگ قهرمانان مردان از سال آینده راه‌اندازی می‌شود. فکر می‌کنید چقدر اسپانسرها را به سمت خود می‌کشاند؟
100 درصد. راهی را برای فوتبال باز کرده تا بانوان ما بیشتر دیده شوند. شرایط جذب بازیکن و شرایطی که کنفدراسیون آسیا برای تیم‌های حاضر در نظر می‌گیرد که بابت حضورشان و همچنین صعود از هر مرحله مبالغی را به آنها اهدا می‌کند آنها را مشتاق‌تر می‌کند. بخصوص وقتی می‌بینند می‌توانند با حضور آسیایی هزینه یک‌سال اسپانسری از تیم بانوانشان را با دریافت جایزه برگردانند.
در خصوص شرایط تیم‌های ملی فوتسال و فوتبال آن‌هم در زمان هدایت فروزان سلیمانی و مریم آزمون صحبتی دارید؟
به نظرم کسانی که در تیم ملی هستند از خودگذشتگی می‌کنند. فوتسال که دو دوره قهرمان شده اما سال‌هاست یک اردوی خوب نداشته و با کنسل شدن بازی‌ها از نسل قهرمان افراد بسیار کمی مانده‌اند و همین مسأله شرایط را برای خانم سلیمانی سخت‌تر می‌کند. برایشان آرزوی موفقیت می‌کنم. در فوتبال هم خانم آزمون نتایج خوبی گرفته‌اند. رده‌های زیر 18 و 20 سال خوبی داریم و در کل باید ساختار تیمی را طوری تقویت کنیم که دیگر به عقب برنگردیم.
از دومین دوره آموزشی مربیان زنان AFC که در تایلند شرکت کردید بگویید.
کنفدراسیون فوتبال آسیا درصدد است که فوتبال زنان را در بهترین شرایط ممکن قرار دهد و نقطه عطف مهمی را رقم بزند. این دوره فرصتی عالی برای مربیان فراهم کرد تا مهارت‌های خود را اصلاح کنند و در مورد چگونگی اجرای بهتر دوره‌های مدرک A و B در فدراسیون مربوطه مطالبی را مطرح کرد. برخی از مهم‌ترین نکات برجسته دوره شامل جلسات کلاس درس بر اساس موضوعاتی از اصول یادگیری مبتنی بر واقعیت و زبان بدن فوتبال تا طراحی جلسات آموزشی مناسب و تعریف انواع مختلف مربیان بود. شرکت‌کنندگان تحت نظر ویم کوور هانز مشاور اصلی مربیگری کنفدراسیون فوتبال آسیا آموزش دیدند.
در این دوره در مورد چالش‌ها و فرصت‌های مختلف که با آن روبهرو بودیم تبادل‌نظر شد. چندین جلسه تجزیه و تحلیل مسابقه برای ارزیابی قابلیت بازی‌خوانی شرکت‌کنندگان انجام شد که بازخورد خود را در مورد چندین شیوه مرتبط با بازی مانند ترکیب‌های مناسب و راه‌هایی برای تشویق بیشتر زنان به مربی شدن ارائه کردند.
اگر پیشنهاد سرمربیگری تیم ملی فوتبال یا فوتسال را به شما بدهند کدام را قبول می‌کنید؟
سؤال سختی است. بالاخره هر کسی آرزوی مربیگری تیم ملی فوتسال که قهرمان آسیاست را دارد. تیمی که اعتبار ویژه‌ای در قاره کهن دارد. هر‌چند شرایط فوتسال ایران خوب نیست ولی اگر پیشنهادش را به من بدهند شاید دست و پاهایم نیز بلرزد ولی در مسیری افتاده‌ام و اهدافی که دارم و در AFC برنامه‌ریزی می‌کنند بالطبع فوتبال را قبول می‌کنم. مگر اینکه در فوتسال شرایط ماورایی رخ دهد.
خانم اردلان، پسرتان را به سپاهان می‌آورید؟
او در تیم نوجوانان پیکان بازی می‌کند ولی خب هر کسی دوست دارد برای سپاهان بازی کند. اگر تست‌گیری گذاشته شود این فرصت را در اختیارش می‌گذارم. هر چند انتخاب با اوست.