در حافظه موقت ذخیره شد...
محکوم به زندگی
روزنامه نگار
این شاید حساس‌ترین بازی فصل برای پرسپولیس باشد؛ نبردی که اگر نخواهیم آن را به کل فصل تعمیم بدهیم، بی‌تردید مهم‌ترین بازی سرخ‌ها تا این مقطع از فصل است. نبردی که می‌تواند سرنوشت پرسپولیس در این فصل را رقم بزند. مصاف با الدحیل تیم پرستاره قطری قطعاً یک بازی دشوار است اما برای پرسپولیس هیچ راهی به جز بردن وجود ندارد. آنها برای ادامه زندگی در لیگ قهرمانان آسیا و صعود از مرحله گروهی به برد مقابل الدحیل محتاجند و باید تحت هر شرایطی برنده از زمین بیرون بیایند. صعود از لیگ قهرمانان برای تیمی که 2 بار به فینال این تورنمنت رسیده و البته فصل گذشته فتح‌الفتوح کرده و با دبل هر 2 جام را بالای سر برده، یک اتفاق روتین و بدیهی محسوب می‌شود، حتی اگر سرخ‌ها در یکی از سخت‌ترین گروه‌های لیگ قهرمانان در محاصره عرب‌های پرستاره قرار گرفته باشند. صعود از مرحله گروهی برای پرسپولیس به عنوان قهرمان دوگانه ایران یک هدف دم دستی است و اگر این هدف میسر نشود، یک ناکامی بزرگ برای سرخ‌ها به شمار می‌رود؛ شکستی که حتی سرنوشت آنها را در ادامه فصل در لیگ برتر تحت تأثیر قرار خواهد داد.
سرخ‌ها البته در بازی رفت و در شرایط سخت‌تر در زمین حریف کار اصلی را انجام داده‌اند. برد الدحیل در قطر علاوه بر کامبک پرسپولیس به گردونه رقابت در لیگ قهرمانان، حریف را از رقابت صعود دور کرد. این برد نقطه عطف پرسپولیس در این گروه بود و حالا باید با تکرار آن در بازی برگشت این نقطه عطف را کامل کرد. اگرچه از بازی رفت تا به امروز قریب به 2 ماه گذشته و اتفاقات بسیاری افتاده، پرسپولیس در باتلاق مصدومیت‌ها اسیر شده و یاسین سلمانی گلزن بازی رفت، مرتضی پورعلی‌گنجی مدافع مرکزی و وحید امیری را ندارد، اما به قول یحیی حتی اگر فقط 11 بازیکن هم در لیست پرسپولیس باقی مانده باشد، چاره‌ای به جز برد نیست. محکومیت به بردن یک حکم شیرین است؛ پس باید ببری، تحت هر شرایطی.