حدادی: دوومیـــــــــــدانی ایران به خاطر حســــــادت عقـــــــــــب افتـــــــاده اســـــت
مهری رنجبر
روزنامه‌نگار
با خداحافظی‌اش از دایره پرتاب، حالا اسم او به عنوان کاندیدای فدراسیون سر زبان‌هاست. کاندیدای ریاست فدراسیون. حرف از رکورددار پرتاب دیسک آسیا و ایران است. هر چند خودش معتقد است روزهای شلوغی دارد. حتی اعتراف می‌کند زنگ‌خور موبایلش هم زیاد شده است. به نظر می‌رسد احسان حدادی بدش نمی‌آید رئیس فدراسیون دوومیدانی شود. اگرچه می‌گوید: «من هنوز برای کاندیداتوری ریاست فدراسیون به جمع‌بندی نرسیده‌ام.»
رهبر وقتی از نزدیک با هر کدام از بچه‌ها صحبت می‌کردند، یک نکته می‌گفتند. نوبت به تو رسید چه گذشت؟
من در صحبت با رهبر از ایشان خواستم تا به مسئولان کشور بگویند به جوان‌ها بیشتر اعتماد کنند. به هر حال جوان‌ها انگیزه زیادی برای کار دارند و از تجربیات آنها استفاده شود. آقا هم گفتند حالا در ورزش همه جوان هستند؛ علیرضا دبیر، هادی ساعی، حامد حدادی. توقع داریم که مدیران به جوان‌ها اعتماد کنند. من گفتم انگار ورزش اولویت نیست. اما بعد با صحبت‌های رهبری متوجه شدیم که باید باشد. همان طور که گفتند ورزش اولویت ایران است.
به نظرت با نتیجه‌ای که کاروان در بازی‌های آسیایی گرفت، در المپیک چقدر می‌تواند موفق باشد؟
ایران نباید در المپیک دنبال 8،7 مدال باشد، بلکه باید 30 مدال بگیرد. کار در ورزش قهرمانی سخت نیست، ما سخت می‌گیریم. در کمیته ملی المپیک افرادی هستند که سالیان سال در ورزش فعال هستند و درک خوبی از آن دارند. آنها دنبال سکو هستند و با پاداش بچه‌ها را ترغیب می‌کنند برای نتیجه بهتر اما باید به فکر مسکن ورزشکاران هم بود. من از قبل کار کرده‌ام و مشکلی ندارم، اما خیلی از ورزشکاران فقط ورزش کرده‌اند و با خداحافظی از دنیای قهرمانی به خاطر اینکه کاری بلد نیستند، افسرده می‌شوند.
برخی معتقدند با نتایجی که ورزش ایران در هانگژو گرفته، نباید خیلی به درخشش در المپیک پاریس امیدوار بود.
ورزش ایران در همه رشته‌ها پوست‌اندازی کرده و جوان‌ترها جای باتجربه‌ها را گرفته‌اند. باید تلاش کنیم، شک نکنید در پاریس کار راحتی نداریم و باید المپیک پاریس را رد کنیم اما برای المپیک 2028 لس‌آنجلس برنامه‌ریزی خوبی داشته باشیم.
حالا حرف از انتخابات است و کاندیداتوری. کاندیدای ریاست فدراسیون دوومیدانی می‌شوی؟
من این روزها، به ویژه بعد از کرونا، سرم خیلی شلوغ بوده است. فکر می‌کنم دوومیدانی ورزش خودم است و دوست دارم در هر شرایطی به آن کمک کنم. فرقی نمی‌کند ریاست باشد یا قسمتی دیگر. چرا که می‌دانم دوومیدانی پتانسیل 7 تا 13 مدال را در بازی‌های آسیایی 2026 ژاپن و 25 مدال در بازی‌های آسیایی بعدی یعنی 2030 را دارد. هند در هانگژو، با برنامه‌ریزی 27 مدال گرفت. دوومیدانی ما پتانسیل خیلی خوبی در زنان دارد و تنها برنامه‌ریزی می‌خواهد تا قشنگ‌ترین اتفاقات را رقم بزنیم. من تجربه این کار را دارم یعنی با اکیپی که کنارم بود با برنامه‌ریزی مدال نقره المپیک 2012 لندن را گرفتم. نباید توقع بیجا داشت، مدال المپیک روزی 7 ساعت تمرین لازم دارد. همه آنهایی که مدال المپیک را دوست دارند، می‌توانند بگیرند، اما به شرط برنامه‌ریزی درست. برنامه‌ریزی صحیح هم وظیفه فدراسیون است تا دوومیدانی بتواند 20 درصد مدال‌های کاروان ایران در بازی‌های آسیایی را بگیرد.
تو مشکلی از نظر تجربه برای کاندیداتوری نداری؟
خیر. در اساسنامه آمده ورزشکارانی که مدال المپیک دارند، 5 سال سابقه مدیریت برایشان محاسبه می‌شود.
بالاخره نگفتی کاندیدا می‌شوی؟
من تصمیم قطعی نگرفته‌ام. فعلاً دارم سبک و سنگین می‌کنم تا به جمع‌بندی برسم. برایم فرقی نمی‌کند، هرجا بتوانم کمک می‌کنم. باید با دوستانم مشورت کنم. دوستانی که سال‌های قبل به من محبت داشتند. خیلی از دوستانی که به فدراسیون آمدند و زحمت کشیدند، متأسفانه از تجربیات آنها استفاده نکردیم و رؤسای بعدی هم آمدند، یادمان رفت از بزرگترها استفاده کنیم. افراد سرشناس دوومیدانی خیلی کم هستند، تنها کسی که می‌شناسند تیمور غیاثی است و من که بین‌‌المریض هستم. در حالی که با تجربه‌های بقیه رشته‌ها هیولا هستند و حتی به مجلس رفته‌اند اما دوومیدانی به خاطر حسادت عقب افتاده است. دوست ندارند پیشرفت کند. به نظرم کسی که نتوانست زندگی خودش را احیا کند، نمی‌تواند زندگی 5 نفر دیگر را سر و سامان دهد.
انگار سرت خیلی شلوغ است؟
از وقتی که هانگژو برگشته‌ام آن قدر کار دارم و سرم شلوغ است که نگو. شاید باور نکنید این مدت آن قدر تلفنم زنگ خورده که 22 سالی که ورزش می‌کردم این قدر با تلفن صحبت نکرده بودم.