در کوتاه‌مدت بوکس ایران متحول نمی‌شود
گل‌آرا: برخی چوب لای چرخ مربی خارجی می‌گذارند
فائزه زمانی
روزنامه نگار
رینالدو فونتس مربی کوبایی پنجشنبه هفته جاری به ایران خواهد آمد اما سرمربیگری او در تیم ملی بسکتبال بزرگسالان بستگی به مذاکره با دان باتیستا فونتانا کیسادا نابغه مربیگری و ملقب به فرگوسن بوکس دنیا است.
این مربی کوبایی که سابقه حضوری 18 ساله در نیمکت تیم ملی تایلند را داشته و بوکس این کشور را متحول کرده هنوز با فدراسیون بوکس ایران به توافق نهایی دست پیدا نکرده است و در صورت توافق این مربی هدایت تیم ملی را بر عهده خواهد داشت و فونتس هم مربی تمرین‌دهنده در تیم‌های پایه خواهد شد. فروتن گل‌آرا که سابقه دو دهه حضور در تیم ملی بوکس را دارد، حضور این مربی را به نفع بوکس ایران می‌داند هرچند معتقد است مربی نمی‌تواند معجزه کند و بوکسورهای ما باید آغوش‌شان برای یادگیری و استفاده از این مربی باز باشد.
اگر فدراسیون با فونتانا به توافق برسد، حضور این مربی تا چه حد به بوکس ایران کمک خواهد کرد؟
این مربی اوایل دهه 2000 میلادی کارش را در تیم ملی تایلند شروع کرد و بوکس این کشور را دگرگون کرد. چندسالی است او را در مسابقات ندیدم اما به هرحال مربی شناخته‌شده‌ای است و رزومه بسیار خوبی دارد. کار مربی معجزه نیست، او زمانی می‌تواند در بوکس ما تحول ایجاد کند که از لحاظ سخت افزاری تأمین باشد و بازیکنان خوبی در اختیار داشته باشد. مربی در مدت 6 ماه تا 1 سال کاری از دستش برنمی‌آید. تا یک جایی به مربی بستگی دارد، از یک جایی به بعد باید ببینیم آغوش ما برای پذیرش و یادگیری تا چه حدی باز است و بوکسورها چقدر عطش کار کردن زیرنظر این مربی بزرگ را دارند.
قرارداد کوتاه مدت در این مقطع کمکی می‌کند؟
قطعاً مدیرفنی تیم ملی، کمیته فنی و رئیس فدراسیون که همگی از قهرمانان بزرگ هستند، باید عملکرد این مربی را بررسی کنند. 6 ماه تا 1 سال قطعاً برای تحول کافی نیست. برای مثال اردن که در بوکس هیچ حرفی برای گفتن نداشت سال 2009 مربی کوبایی به خدمت گرفت. تحول آنها 10-12 سال طول کشید اما الان در چند وزن به راحتی در آسیا و جهان مدعی هستند و مدال می‌گیرند.
بوکس ما پتانسیل کافی برای پیشرفت دارد؟
این خاک سرشار از استعداد و پتانسیل است. مطمئن باشید بوکسورهای ما با حمایت و سرمایه‌گذاری استحقاق رسیدن به بهترین جایگاه‌ها را دارند. همین الان نوجوانان ما در مسابقات اخیر سنگ تمام گذاشتند و ناامیدی در بوکس ایران بی انصافی و کم‌فروشی است. ما چهره و استعداد کم نداریم، همین الان مربی‌هایی داریم که با کمترین امکانات در شهرستان‌های دورافتاده کارهای بزرگی کرده‌اند و بوکسورها را از کوچه و خیابان آورده و قهرمان می‌سازند که البته از یک جایی به بعد فدراسیون باید از این بوکسورها حمایت کند.
مثل اینکه فونتانا دستیار خارجی با خود خواهد آورد. بهتر نیست فدراسیون برای حضور دستیار ایرانی پافشاری کند؟
این در حیطه اختیارات هر مربی است که دستیارش را خودش انتخاب کند. فدراسیون هم صاحب اختیار است که حداقل 2-3 مربی باانگیزه را در کنار او قرار دهد اما نه برای کار که فقط برای آموزش. تجربه ثابت کرده بعضی از این مربیان بعد از مدتی بی‌انگیزه می‌شوند و چوپ لای چرخ مربیان خارجی می‌گذارند بنابراین بهتر است مربیان ایرانی فقط برای آموزش در کنار این مربی قرار بگیرند.
به نظر می‌رسد انتخاب حسین نهرودی اشتباه بود و از همان اول باید مربی خارجی جذب می‌شد.
تصور اینکه رئیس فدراسیونی پناهنده شود خنده‌دار است و فکر می‌کنم در تاریخ ورزش جهان هم چنین اتفاقی بی‌سابقه باشد.
در آن مقطع که حسینی فدراسیون ثوری را تحویل گرفت اختلافات زیادی وجود داشت و هیچ‌کس، کس دیگری را قبول نداشت. بوکس در شرایط نابسامانی قرار داشت و از طرفی زمانی هم نبود و تیم ملی باید هرچه سریع‌تر از بلاتکلیفی در می‌آمد. تنها کسی که در آن برهه مورد اعتماد جمع بود و می‌توانست حواشی را از تیم دور کند، حسین نهرودی بود، بنابراین انتخاب او در آن مقطع بهترین تصمیم بود.
گرفتن سهمیه المپیک پاریس در انتخابی‌های آینده شدنی است؟
فکر می‌کنم اگر با حضور این مربی برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری درستی در مدت باقیمانده داشته باشیم، تیم ملی این پتانسیل را دارد که در مسابقات انتخابی تایلند یکی، دو سهمیه و حتی سه سهمیه بگیرد. گرفتن سهمیه پاریس کار محالی نیست و شدنی است.