ازبکستان مشکلات را به قلعه‌نویی نشان داد
تَرَک در ستون فقرات تیم ملــــــی
آرمن ساروخانیان
روزنامه نگار
نمایش ضعیف تیم ملی در نیمه دوم بازی با ازبکستان با انتقادهای مختلفی روبه‌رو شده، ولی می‌توان نیمه پر لیوان را دید و آن را فرصتی برای کادر فنی دانست که بتواند پیش از جام ملت‌های آسیا در ترکیب و مدل بازی بازنگری کند.
ایران در نیمه اول بدون دردسر زیادی دو بار دروازه ازبکستان را باز کرد، ولی در نیمه دوم ورق برگشت و میزبان فشار زیادی روی خط دفاع تیم ملی وارد کرد تا دروازه بیرانوند دو بار باز شود. امیر قلعه‌نویی هم به نمایش ضعیف تیمش در نیمه دوم معترف است و گفت: «بازیکنان ما فکر کردند در پایان نیمه اول بازی تمام شده و فوتبال را یک نیمه دیدند، در صورتی که تیم ازبکستان در نیمه دوم با قلبش بازی کرد و دلیلی که توانستند دو گل به ثمر برسانند همین موضوع بود. ما در زمین راه رفتیم و آنها با قلبشان بازی کردند.»
قلعه‌نویی احتمالاً نخواست که در نشست خبری به ایرادهای فنی تیمش اشاره کند، ولی شکی نیست که موقعیت‌های ازبکستان را نمی‌توان فقط نتیجه کم‌تحرکی دانست. در این 45 دقیقه حریف بارها در فاصله بین خطوط و یک سوم دفاعی توپ گرفت و ستون فقرات (محور مرکزی) تیم ملی ترک خورد.
شکاف در قلب دفاع
خط دفاع تیم ملی در بازی‌های قبلی محک زیادی نخورده بود، ولی نیمه دوم بازی با ازبکستان را باید زنگ خطر به‌موقعی دانست که کادر فنی را درباره تجدید نظر در این بخش هوشیار می‌کند. شجاع خلیل‌زاده در بازی با بلغارستان خودش را به ترکیب تیم ملی تحمیل کرد و بعد از مصدومیت پورعلی‌گنجی جایگاه ثابتی به دست آورده، ولی در این بازی پراشتباه بود. کنعانی‌زادگان هم اقتدار همیشه را نداشت و در برابر شاهمرادف کم آورد.
حالا کادر فنی باید به این جمع‌بندی برسد که آیا پیش از جام ملت‌ها روی هماهنگی همین زوج کار کند یا به فکر ترکیب متفاوتی باشد؟ مجید حسینی که در اردوهای قبلی به دلیل مصدومیت غایب بود و در این اردو فرصت بازی پیدا نکرد، می‌تواند گزینه خوبی برای تقویت قلب دفاع باشد و قلعه‌نویی می‌تواند به او شانسی بدهد. هرچند تیم ملی ممکن است پیش از جام ملت‌ها فرصت بازی تدارکاتی نداشته باشد، ولی سه بازی نسبتاً آسان مرحله گروهی موقعیت مناسبی برای آزمودن ترکیب‌های مختلف است.
تداوم معمای خط میانی
قلعه‌نویی در بازی‌های تدارکاتی قبلی به دنبال پیدا کردن زوج خط میانی‌اش بوده، ولی هنوز به فرمول ایده‌آلی نرسیده. انتقال سامان قدوس به هافبک میانی ایده خوبی بود و او در بازی‌های اخیر نمایش درخشانی داشته. بازیکن برنتفورد تا زمان حضورش در زمین نمایش خوبی داشت و علاوه بر ساختن گل دوم، نقش خودش در انتقال توپ از دفاع به حمله را به خوبی انجام داد، ولی عملکرد خط میانی بعد از مصدومیت و تعویض قدوس افت کرد.
بازی با ازبکستان نشان داد که عزت‌اللهی تحت پرس حریف به دردسر می‌افتد و چند پاس اشتباه داشت که می‌توانست گران تمام شود. علی کریمی، جانشین قدوس هم روز بدی داشت و نتوانست خیال کادر فنی را راحت کند. بعد از اخراج نوراللهی از تیم، ابراهیمی و حسین‌نژاد دیگر گزینه‌های بازی در این پست هستند. هنوز هم زوج عزت‌اللهی- قدوس شانس بیشتری دارند که جام ملت‌ها را در ترکیب اصلی شروع کنند.
ساختن از نو
کادر فنی تیم ملی در ماه‌های گذشته به سیستم 2-4-4 وفادار مانده و روی اصلاح و ارتقای آن کار کرده، ولی بعد از نیمه دوم بازی با ازبکستان این سؤال مطرح می‌شود که آیا باید با آن ادامه داد یا روش تازه‌ای در پیش گرفت؟ با توجه به فاصله کم تا جام ملت‌ها تغییر سیستم تیم ملی ریسک بزرگی خواهد بود، ولی اگر کادر فنی به این نتیجه برسد که با نفرات موجود امکان ترمیم قلب دفاع و خط هافبک وجود ندارد، شاید چاره‌ای جز این تغییر اساسی نباشد.
قلعه‌نویی حتی قبل از گل دوم ازبکستان سراغ بازی با سه مدافع میانی رفت، ولی این تغییر که به نظر می‌رسید بدون تمرین و هماهنگی کافی بوده کارساز نشد و تیم بعد از گل تساوی به سیستم چهار دفاعه برگشت.
کادر فنی حالا حدود دو ماه زمان دارد تا درباره تغییر سیستم فکر و مزایا یا معایبش را بررسی کند. نگاه مربیان تیم ملی قطعاً به بازی احتمالی یک چهارم نهایی مقابل کره جنوبی است که هم خط میانی بهتری از ازبکستان دارد هم مهاجمانش زهردارتر از شاهمرادف هستند. بازی با سه هافبک میانی شاید راه حل مناسبی برای تقویت خط میانی و استحکام بیشتر ساختار دفاعی باشد، ولی مشکل بازی با سیستم 3-3-4 این است که طارمی به جای بازی به عنوان مهاجم دوم باید به لب خط برود. این تصمیم بزرگی برای روزهای آینده است که می‌تواند سرنوشت تیم ملی در جام ملت‌ها را تعیین کند.