از اسطوره رئال مادرید تا ذخیره جانی اوانز
چرا «واران» ویران شد؟
تابستان دو سال قبل که رافائل واران با 40 میلیون پوند از رئال مادرید به منچستریونایتد آمد، انگیزه زیادی داشت برای اینکه به جام‌های فراوانش اضافه کند. او 28 سال داشت و بعد از 10 فصل بازی برای رئال که با چهار قهرمانی اروپا و سه قهرمانی لالیگا همراه بود، به‌عنوان یک اسطوره از سانتیاگو برنابئو جدا شد. غول اسپانیایی جای خالی او را احساس نکرد و در اولین فصل بدون او قهرمان اروپا و اسپانیا شد. فصل اول او که شاید از این انتقال پشیمان شده بود، وحشتناک بود و در انطباق با زندگی در انگلیس و مصدومیت‌های متعدد با مشکل مواجه شد، تیمش هم رده‌ای بهتر از ششم به دست نیاورد.
انتصاب اریک تن هاخ جرقه بازگشت به فرم واران در فصل 2023-2022 بود و همکاری فوق‌العاده‌ای با خرید جدید تیم، لیساندرو مارتینس شکل داد که حاصلش بازگشت به لیگ قهرمانان و پایان پنج سال بی‌جامی با قهرمانی جام اتحادیه بود. واران با آنکه وارد 30 سالگی شده بود می‌توانست در بالاترین سطح بازی کند و جای ثابتی در ترکیب شیاطین سرخ داشته باشد اما ظرف چند ماه همه چیز عوض شد. این برنده جام جهانی ناگهان دفاع وسط چهارم تیمش شد حتی بعد از جانی اوانز 35 ساله که در تابستان به‌عنوان بازیکن آزاد به یونایتد برگشت. واران نمی‌تواند شکایتی داشته باشد، تیم بدون او انسجام بیشتری دارد و غم‌انگیز اینکه راه بازگشت هم برایش هموار نیست. راستی چه اتفاقی برای اسطوره رئال مادرید افتاد؟
تحول مگوایر
تن هاخ در تابستان تصمیم گرفت کاپیتانی را از هری مگوایر بگیرد و به نظر می‌رسید کارش در یونایتد تمام است اما او پیشنهاد انتقال به وستهم را رد کرد و در هفته‌های اخیر خودش را ثابت کرده که یونایتد با بازگشت او به سمت راست دفاع میانی چند برد به دست آورده است.
تن هاخ همیشه از زوج مگوایر و واران پرهیز کرده و وقتی مدافع فرانسوی جای اوانز مصدوم را در باخت 4 بر 3 منچستر به کپنهاگن گرفت، دلیل آن مشخص شد. بله کارت قرمز مارکوس رشفورد برنامه میهمان را بعد از برتری 2 بر صفر به هم ریخت اما این بهانه عملکرد ضعیف دفاعی تیم نمی‌شود. مارتینس از شهریور با مصدومیت درگیر است و بعد از عمل جراحی همچنان نمی‌تواند بازی کند، اوانز و ویکتور لیندلوف به واران ترجیح داده می‌شوند و او برای کنار زدن دوباره مگوایر واقعاً کار سختی دارد.
فرار به عربستان
فصل نقل و انتقالات ژانویه نزدیک می‌شود و احتمالش زیاد است که یونایتد تلاش کند از شر او خلاص شود. واران بی‌انگیزه است و برخلافش، مگوایر پر از انگیزه. مدافع تیم ملی انگلیس می‌خواهد منتقدانش را ساکت کند و خاطره‌ای خوب در اولدترافورد باقی بگذارد. معلوم نیست این اتفاق رخ دهد چون تیم یونایتد به طور کلی افت کرده اما در تعهد مگوایر تردیدی نیست. نیمکت‌نشینی دائم، سابقه واران را هم خراب می‌کند و شاید به جای تلاش برای جلب نظر تن هاخ فرار کند.
انتقال به عربستان گزینه خوبی است و النصر از جمله دنبال‌کنندگان او محسوب می‌شود. بازی دوباره در کنار رونالدو لذت‌بخش است ضمن اینکه دستمزد فعلی 300 هزار پوندی او افزایش قابل توجهی خواهد داشت. فوتبال در خاور میانه رو به رشد است و امثال کریم بنزما، نیمار، انگولو کانته، ریاض محرز و روبرتو فیرمینو به‌دنبال رونالدو از اروپا رفته‌اند. با وجود افزایش ستاره‌ها، استاندارد فوتبال عربستان در بهترین حالت متوسط است و فشار روی واران که تا سال 2025 با یونایتد قرارداد دارد، اصلاً قابل مقایسه با انگلیس نیست.
حالا چه می‌شود؟
واران قرار بود در تابستان به جای مگوایر کاپیتان یونایتد شود اما بازوبند به برونو فرناندز رسید که اشتباهات زیادی در این فصل داشته و شایستگی‌اش برای رهبری تیم زیر سؤال رفته است. شاید اگر بازوبند را به واران می‌دادند او الان یکی از مهم‌ترین بازیکنان تیم بود، این انگیزه از او که باتجربه‌ترین بازیکن تیم است، گرفته شد، شاید می‌توانست تیم را منسجم و هماهنگ نگه دارد، خیلی بهتر از فرناندز، اما تن هاخ این‌طور تشخیص نداد.
واران حالا ویران است و آن حس و هوشیاری و سرعت و کیفیتی که باعث شده بود در رئال بهترین مدافع جهان باشد، از دست رفته و یونایتد هم با شروع کابوس‌وارش در این فصل نمی‌تواند بازیکن بی‌خاصیت داشته باشد. برد یک بر صفر این هفته مقابل لوتون فاصله یونایتد با سیتی صدرنشین را به هفت امتیاز رساند اما فاصله دو تیم بیش از اینها است.
مربی هلندی از بازگشت بازیکنان کلیدی تیمش از مصدومیت از جمله آرون وان بیساکا و میسون ماونت استقبال می‌کند و وقتی مارتینس و لوک شاو از دوری بلندمدت خود برگردند، تیم می‌تواند برای سهمیه لیگ قهرمانان بجنگد. برای صعود به مرحله حذفی لیگ قهرمانان هم به معجزه نیاز دارند و باید از بازی با گالاتاسرای و بایرن مونیخ حداکثر امتیاز را بگیرند.
این یعنی واران باید پشت سر مگوایر، اوانز و لیندلوف بماند و نمی‌تواند کسی جز خودش را سرزنش کند. رکورد خریدهای یونایتد بعد از دوران سر الکس فرگوسن فاجعه است و واران بزودی به فهرست خریدهای ناکام اضافه می‌شود اما بدتر از همه اینکه خودش هم علاقه‌ای به جبران ندارد.
ZOOM
. نشانه‌های آشکار افت
حتی قبل از آنکه واران برای نخستین دربی فصل برابر منچسترسیتی از ترکیب اصلی یونایتد بیرون بیفتد، نشانه‌های آشکاری از افت او بروز کرده بود. در یونایتد آن سرعت و هوشیاری که باعث شده بود در رئال غیرقابل عبور شود، از دست داده ضمن اینکه دیگر برنده دوئل‌ها نیست. بارها از جای خودش خارج شده و به مهاجمان حریف اجازه داده پشت سرش به موقعیت برسند. توانایی فنی‌اش هم رو به زوال است، پاس‌های ساده را به مقصد نمی‌رساند و تصمیم‌گیری‌های ضعیف در بازیسازی تیم از عقب خلل وارد می‌کند. گویی بدن او دیگر جواب نمی‌دهد و انگیزه‌هایش در یونایتد به صفر رسیده است. شاید برای همین بود که بازیکن سابق تیم ملی فرانسه به قوانین جدید وقت تلف شده لیگ برتر معترض بود که باعث می‌شود خیلی بازی‌ها صددقیقه‌ای شوند. به نظر می‌رسد واران پایش را از روی گاز برداشته و شوقش برای فوتبال به شدت کاهش یافته است. او نخستین بار بعد از جام جهانی 2022 از فشار جسمی بالا به بازیکنان گله کرد و بعد از انجام 93 بازی ملی و حضور در دومین فینال جام جهانی از تیم ملی کناره گرفت.