باخت نرمال به سپاهان در روند غیرطبیعی پرسپولیس
تعطیلی کم شد تا اصلاحات آغاز شود
محمد قراگزلو
روزنامه نگار
باختن در اصفهان حتماً می‌تواند دردناک باشد بخصوص وقتی یادمان بیاید پرسپولیس آخرین بار در لیگ به همین سپاهان باخته و تا آستانه از دست دادن قهرمانی رفته بود. پرسپولیس بازی شش امتیازی را به رقیب مستقیمش باخت و فقط خوش‌شانس بود که این اتفاق در یک سوم ابتدایی فصل رخ داد و هنوز فرصت برای جبران بسیار است.
درباره کیفیت پرسپولیس در اصفهان نمی‌توان نکات زیادی را مطرح کرد. پرسپولیس با وجود ترکیب ظاهراً تهاجمی و منطقی‌اش با حالتی کنترلی به میدان رفت. انگار تیم یحیی آمده بود تا سپاهان را کنترل کند و در ضدحملات یا حملات سریع به حریف ضربه بزند که این با قاموس باشگاه و فلسفه کاری یحیی در تضاد کامل بود.
پرسپولیس ترکیب و سیستمی محتاط نداشت اما از مدل استقرار مهاجمانش در زمان صاحب توپ بودن حریف یا وقتی خودشان صاحب توپ می‌شدند اینگونه به نظر می‌رسید که اول قصد کنترل و خنثی کردن امور تهاجمی حریف را دارند و بعد دنبال ضربه زدن به سپاهان هستند اما غیر از چند صحنه در موقع صاحب توپ شدن و عقب رفتن سپاهان هم آنقدر که باید جسارت و پویایی در حرکات تهاجمی این تیم دیده نمی‌شد.
به صورت کلی باخت به سپاهان که نیمکتی پر و پیمان‌تر از پرسپولیس دارد و به لحاظ روانی شرایط بهتری نسبت به تیم گل محمدی داشت را می‌توان نرمال دانست اما روند پرسپولیس در هفته‌های اخیر نگران‌کننده بوده و تا حدودی غیرمنطقی است. پرسپولیس در انزلی امتیاز داد چرا که اصلاً فوتبال خوبی بازی نکرد. این تیم مقابل صنعت نفت فوتبال خوبی بازی کرد اما از برتری خود بموقع استفاده نکرد و غافلگیر شد. در تاجیکستان هم شرایط تیم یک نیمه خوب و یک نیمه ضعیف بود که این را می‌شد با مسائل غیرفنی مثل سرماخوردگی نیمی از بازیکنان توجیه کرد. اما در اصفهان هم پرسپولیس خوب نبود. شاید با کمی اغماض می‌توان گفت که می‌شد از دل این بازی یک تساوی به دست آورد و فعلاً جلوی بحران را گرفت اما باخت با آن کیفیت ارائه شده از سوی پرسپولیس ناعادلانه نبود.
پرسپولیس در اصفهان و انزلی خوب نبود و در دوشنبه و تهران نقایصی در فاز حمله و دفاع داشت که اوضاع را نگران‌کننده می‌کند. در چنین شرایطی همه به تغییر فکر می‌کنند اما این تغییر در مورد پرسپولیس به جابجایی نفرات در کادر فنی ارتباط پیدا نمی‌کند. پرسپولیس با یحیی گل‌محمدی به هر آنچه باید می‌رسید، رسید و هنوز از اندیشه‌های این مربی موفق می‌تواند سود برده و در فوتبال ایران بزرگی کند. یحیی برای پرسپولیس بهترین گزینه است و باشگاه نیز به راحتی این مربی را از دست نخواهد داد ضمن اینکه هنوز اتفاقی نیفتاده که به این جابجایی بزرگ حتی فکر کنیم. این درست که روند تیم در هفته‌های اخیر ناهمگون بوده و شرایط تیم نیاز به بازنگری و اصلاحات دارد اما این کار فقط از یحیی و کادرش برمی‌آید.
غیر از مسائل غیرنرمالی همچون مصدومیت‌های طولانی و سرماخوردگی، کادر فنی پرسپولیس مسئول برگرداندن تیم قهرمان به کورس قهرمانی است. پرسپولیس کمبودهایی دارد و اوضاع خوب پیش نمی‌رود اما می‌توان این مشکلات را برطرف کرد و دوباره به مسیرموفقیت برگشت. این همان تغییری است که نه توسط باشگاه بلکه به دست کادر فنی انجام می‌شود. یحیی و همکارانش باید کمی به عقب برگردند و مسیر را پیش خود مرور کنند. آنها باید با بازگرداندن بازیکنان به فرم خوب‌شان در مدل بازی و آنچه در فاز حمله و دفاع می‌گذرد تغییرات و اصلاحاتی انجام دهند که پرسپولیس هم به اندازه جمع کردن راحت‌تر امتیاز تبدیل به تیمی قدرتمندتر شود هم مثل فصل گذشته کاری کند تا باز کردن دروازه‌اش برای رقبا آرزو شود نه اینکه در سه بازی متوالی سه گل دریافت کند و سه برابر آن به حریفان موقعیت گل بدهد.
پرسپولیس باید تغییر را از خودش شروع کند و کادر فنی مسئول این کار مهم است. آنها فرصت دارند تا از تعطیلی لیگ استفاده برده و ضمن شروع بررسی و آنالیز برای یافتن راه صعود از گروه لیگ قهرمانان، به موازات آن تیم خود را تبدیل به تیم بهتری کنند چرا که پیمانه امتیاز از دست دادن‌ها تیم پر شده. شاید به همین خاطر است که تعطیلی سه روزه تمرینات یک روز کم شد تا یحیی اصلاحات را آغاز کند و شرایط تیمش را تغییر دهد. البته که موفقیت در لیگ قهرمانان می‌تواند به لحاظ روانی پیش زمینه مناسبی برای بازگشت به لیگ ایجاد کند اما زنده کردن شانس‌های صعود نیز مستلزم رفع نقایص و تبدیل شدن به تیم بهتری است که فعلاً از آن فاصله گرفته.