سایه روشن‌های برد بزرگ استقلال در 8 پرده
آبی پــــــــررنگ
سمیه مهدی پور
خبرنگار
این بهترین نمایش استقلال نکونام در فصل اخیر بود. تیمی که در یک روز خوب و فوق‌العاده تراکتور پرستاره را به بند کشید، یک بازی بزرگ را برد، 2 گل زد، چند گل نزد، 3 امتیاز شیرین کسب کرد و جایگاه خود را در صدر جدول تثبیت نمود. تیمی که مثل قطعات یک ساعت دقیق و منظم بازی می‌کند و شاخصه اصلی‌اش تیم‌ورک است. استقلالِ نکونام، هر هفته به تیم بهتر و قابل اعتمادتری تبدیل می‌شود. البته استقلال هنوز یک بازی عقب افتاده دارد و اگر آن را هم ببرد، 25 امتیازی می‌شود و از 30 امتیاز ممکن، گرفتن 25 امتیاز، یک رکورد تاریخی برای استقلال خواهد بود.
برای تیمی که مهره تکنیکی و دریبل‌زن و خلاق خیلی کم دارد، استفاده از ضربات ایستگاهی و ارسال‌ها بهترین و ساده‌ترین مسیر برای رسیدن به گل است. استقلال این فصل بیشترین بهره‌وری را از ضربات آزاد دارد و هر هفته گلزن جدیدی را معرفی می‌کند. این هفته نوبت سلیمی و بلانکو بود که روی ضربات ایستگاهی هنرنمایی کنند. البته اگر وسط این تیم هم راه بیفتد، نور علی نور می‌شود.
برد استقلال مقابل تراکتور، به یک دلیل خاص، آبی‌ها را به یاد ریکاردو ساپینتو انداخت. در روزی که ایمان سلیمی و گوستاوو بلانکو اولین گل‌شان با پیراهن استقلال را به ثمر رساندند، یکی از شاگردان نکونام به شکل ویژه با سرمربی تیمش خوشحالی کرد. او کسی نبود جز ابوالفضل جلالی که با یک سانتر دقیق، گل دوم استقلال را پایه‌گذاری کرد تا بلانکو در اولین حضورش در ترکیب اصلی، موفق به گلزنی شود. این اولین باری نیست که جلالی در این فصل موفق به گلسازی شده و در هفته اول و بازی استقلال مقابل صنعت نفت، او بهترین بازیکن تیمش بود و روی دو گل از سه گل تیمش نقش داشت. نمایش خوب جلالی در رقابت‌های این فصل، همه استقلالی‌ها را یاد ریکاردو ساپینتو می‌اندازد. مربی‌ای که فصل قبل حاضر نشد به این بازیکن بازی دهد تا جلالی در پایان فصل به دنبال فسخ قراردادش با استقلال باشد منتها رفتن ساپینتو و آمدن نکونام باعث شد تا جلالی تصمیمش را عوض کند و حالا او ثابت کرده که پیگیری‌های نکونام برای بازگشت این بازیکن، بی‌دلیل نبوده است.
سیدحسین حسینی در این 9 بازی به همان دروازه‌بان خوب دو سال پیش تبدیل شده، دروازه‌بانی که کمترین گل را خورد و آنقدر کلین‌شیت کرد تا استقلال مجیدی قهرمان شود. عامل مشترک موفقیت حسینی در آن دو سال شاید یک چیز باشد: غیبت عارف غلامی که بشدت پراشتباه بازی می‌کرد. استقلال از نبود عارف غلامی، خیلی دارد سود می‌کند!
یکی از شاخص‌ترین چهره‌های بازی استقلال، گوستاوو بلانکو بود. بلانکو برای اولین بار در ترکیب تیمش فیکس بود و از ابتدا بازی می‌کرد و به نظر می‌رسید از لحاظ بدنی هم به میزان آمادگی مناسبی رسیده تا بتواند به استقلال در خط حمله کمک کند.
یکی از نقاط ضعفی که پیش از این در بازی بلانکو به چشم می‌آمد، حضور پیدا نکردن بلانکو در فرایند پرس و تحت فشار گذاشتن خط دفاعی رقیب بود. بلانکو در بازی مقابل آلومینیوم و شمس‌آذر به عنوان یار تعویضی وارد زمین شد و در هر دو بازی هم بعد از ورود این بازیکن استقلال تحت فشار زیادی قرار گرفت و بسیاری معتقد بودند این تحت فشار رفتن به دلیل تحرک پایین بلانکو است اما در برابر تراکتور در زمین چهره‌های کاملاً متفاوت از گوستاوو بلانکو را شاهد بودیم و این بازی به همراه مهرداد محمدی بارها مدافعان تراکتور را تحت پرس و فشار قرار داد و توپگیری‌های موفقی را هم به ثبت رساند. بلانکو نشان داد همان وظایف آرمان رمضانی را می‌تواند از ابتدا به خوبی انجام دهد. مقابل تراکتور هم استقلال به واسطه همین استراتژی و این بازی با نقش‌آفرینی بلانکو توانست مدافعان حریف را تحت فشار قرار بدهد. بلانکو از قد و قامت بلندی برخوردار است و این قضیه این توانایی را به او می‌دهد که هنگام قطع توپ از بلندی پاهایش استفاده کند و تسلط بهتری روی توپ داشته باشد. یکی دیگر از اصلی‌ترین فاکتور‌های مثبت بازی بلانکو حضور موفق و مؤثر او در نبردهای هوایی بود. استایل بازی تیم‌های نکونام معمولاً به صورتی است که با حضور یک مهاجم بلندزن جلوی زمین از توپ‌های بلندی که از سمت خط میانی و دفاع ارسال می‌شود استفاده کند، در چنین موقعیت‌هایی معمولاً بلانکو روی هوا درگیر می‌شود و همزمان نزدیک‌ترین مهاجم تیم هم تصمیم به فرار برای استفاده از توپ سوم می‌کند. جدا از این موضوع روی ارسال‌های بلندی که روی دروازه می‌شود هم بلانکو توانایی خوبی برای زدن ضربات سر دارد.
بلانکو در این بخش از بازی‌اش به نوعی می‌تواند همان نقشی که ژستد در استقلال مجیدی بازی می‌کرد را برای تیم نکونام بازی کند و معمولاً این شکل از بازی در فوتبال ایران بسیار استراتژی خوبی برای خروج از فشار است؛ اینکه تیم یک مهاجم بلندزن جلوی زمین داشته باشد که بتواند به خوبی توپ را روی زمین بکارد و بقیه هم‌تیمی‌ها از آن استفاده کنند.
مجموعاً به نظر می‌رسد نکونام کاملاً با توجه به سبک و شکل بازی‌اش دست به خرید بلانکو زده و این بازیکن می‌تواند کمک شایانی به استقلال در راه قهرمانی بکند. بلانکو در دقایقی که در زمین حضور داشت نشان داد چه کیفیتی دارد و اگر مشکل بدنی او حل شود و کاملاً آماده شود، مشکل استقلال هم در خط حمله حل خواهد شد. بدن او برابر تراکتور آماده‌تر از دو بازی قبل بود و بهتر بازی کرد و گل هم زد. بلانکو هر چه آماده‌تر شود، در زمین بیشتر مجال درخشش دارد.
استقلال از 5 بازی خانگی این فصل خود به 5 برد رسیده. استقلال که با شکست دادن تراکتور توانست جایگاهش را در صدر جدول حفظ کند، با این پیروزی رکورد استثنایی خود در این فصل از رقابت‌های لیگ برتر را هم پا بر جا نگه داشت. آبی‌ها که تا اینجای کار در لیگ بیست‌وسوم در 5 مسابقه میزبان رقبای خود بوده‌اند در این 5 بازی فقط و فقط طعم پیروزی را چشیده‌اند و به اصطلاح به رقبایی که در آزادی روبه‌روی‌شان قرار گرفتند باج نداده‌اند و توانسته‌اند با استفاده از شرایط میزبانی به امتیازات کامل بازی‌های خانگی دست پیدا کنند.
شاگردان نکونام در این فصل تاکنون در خانه به مصاف ملوان، استقلال خوزستان، هوادار، آلومینیوم و تراکتور رفته‌اند و همه این تیم‌ها را از دشت امتیاز در ورزشگاه آزادی بی‌نصیب گذاشته‌اند.
اگر این اتفاق در ادامه فصل هم ادامه پیدا کند قطعاً آبی‌ها می‌توانند حرف‌های زیادی برای گفتن در بالای جدول داشته باشند.
جواد نکونام بشدت مراقب و مواظب تیمش است، توجه او به جزئیات باعث شده کوچکترین خبر حاشیه‌ای از درون تیم به بیرون درز پیدا نکند. نتیجه این مراقبت‌های ویژه نتایج خوب استقلال و صدرنشینی قاطعانه این تیم در لیگ است. این روزها چرخ استقلال خوب می‌چرخد، اتحاد خطیر و نکونام و تزریق منابع مالی از اسپانسرهای جدیدی که خطیر گرفته به بازیکنان و در کنار آن وسواس نکونام و دستیارانش حال این تیم را خوب خوب کرده.
آبان ماه برای استقلال با ۲۲ امتیاز از 9 بازی به پایان رسید. بعد از فیفادی، استقلال دو بازی بیرون از خانه، هر یک به فاصله دو هفته مقابل ذوب‌آهن و فولاد در اصفهان و اهواز دارد، تا به دربی برسد. جمع کردن امتیاز در نیم فصل اول، می‌تواند حسابی به کمک استقلال بیاید تا برای قهرمانی نیم فصل و پایان فصل، خودش را آماده کند.