مربیانی که از گزینه‌های سرمربیگری تیم ملی والیبال کنار رفتند
از تیلیه و هینن تا آنتیگا و مندز
مهری رنجبر
روزنامه نگار
والیبال روزهای پرتب و تابی را سپری می‌کند؛ روزهایی برای انتخاب سکاندار جدید تیم ملی. محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال بعد از ناکامی بزرگ تیم ملی با بهروز عطایی، دست به کار شد تا تیم ملی فرصت هت‌تریک صعود به المپیک را از دست ندهد. هرچند شانس ایران با سقوطش به پله پانزدهم رنکینگ جهانی کم شده، اما رئیس فدراسیون به تکاپو افتاده تا تیم ملی را با انتخاب سرمربی جدید دوباره برای آخرین فرصت، یعنی لیگ ملت‌های 2024 سرپا کند.
او مثل همیشه لیستش را از اسم مربیان پرآوازه والیبال دنیا پر کرد. از لوران تیلی، جانلورنزو بلنجینی، استفان آنتیگا، مارسلو مندز، آندره‌آ آناستازی، ویتال هاینن، رنان دالزاتو، فیلیپ بلین، ولادیمیر آلکنو، خاویر وبر، رادوستین استویچف، آنجلو لورنزتی، روبرتو پیاتزا. البته او برای بهترین انتخاب با تک تک گزینه‌ها مذاکره کرد و بعد از مهلت 10 روزه کمیته فنی در نهایت به جانلورنزو بلنجینی، ویتال هاینن، روبرتو پیاتزا، ولادیمیر آلکنو، پیمان اکبری و سعید معروف رسید. چهار مربی خارجی و دو ایرانی که باید طبق هدف‌گذاری فدراسیون برای سکوی المپیک 2028 برنامه اختصاصی بدهند و البته لیست کادر فنی پیشنهادی‌شان را.
اینکه چرا برخی مربیان از لیست گزینه‌های سرمربیگری تیم ملی کنار رفتند دلایل مختلفی داشت که در ادامه به بررسی این دلایل پرداخته ایم.
لوران تیلیه:
سرمربی سابق تیم ملی فرانسه 9 سال، یعنی از سال 2012 تا المپیک 2021 توکیو روی نیمکت این تیم بود و بعد از قهرمانی با خروس‌ها در توکیو، خداحافظی کرد و با باشگاه پاناسونیک ژاپن قرارداد بست. او یکی از گزینه‌های سرمربیگری ایران بود. با اینکه دلش می‌خواست با ایران کار کند، اما به خاطر قراردادش با پاناسونیک، ترجیح داد در ژاپن و تیم باشگاهی‌اش بماند. چرا که به قول خودش از کار در ژاپن حس خوبی دارد و راضی است. با این حساب اسم تیلیه از لیست گزینه‌ها خط خورد.
استفان آنتیگا:
مرد فرانسوی سال 2013 با امضای قرارداد 3 ساله با فدراسیون لهستان، سه سال روی نیمکت تیم عقاب‌ها بود و شاهکارش در قهرمانی جهان 2014 لهستان با صعود تیمش به فینال و شکست 3- 1 برزیل بود که شبی به یادماندنی برای لهستانی‌ها به یادگار گذاشت. او از سال 2017 با قرارداد جدید به کانادا رفت و در لیگ ملت‌های همان سال برای اولین بار کانادا را روی سکوی سوم برد. فدراسیون والیبال دو بار با آنتیگا مذاکره کرد که جواب هر دو بار او نه بود. بار اول قبل از بازی‌های آسیایی و انتخابی المپیک برزیل برای دستیاری بهروز عطایی بود که آنتیگا گفته بود تا به حال به دستیاری فکر نکرده و اگر پیشنهاد سرمربیگری باشد به آن فکر می‌کند. اما با پیشنهاد ایران برای سرمربیگری تیم ملی باز هم جواب رد داده بود.
فیلیپ بلین:
فیلیپ بلین، دومین مربی فرانسوی بود که فدراسیون والیبال ایران با او مذاکره کرد. مردی که قبلاً دستیار استفان آنتیگا در تیم ملی لهستان بود و با رفتن آنتیگا به فرانسه، او هم راهش را به سرزمین آفتاب تابان کج کرد. بلین که عملکرد بسیار موفقی با ژاپنی‌ها داشت به دلیل قراردادش با این کشور پاسخ نه به ایران داد. با این حساب اسم او هم از لیست گزینه‌ها بیرون گذاشته شد.
کارلوس خاویر وبر:
کارلوس خاویروبر، مربی آرژانتینی از 2008 تا 2013 سرمربی تیم ملی کشورش بود، او البته یک سالی است که دستیار جان اسپراو درتیم ملی والیبال آمریکا شده است. او هم تا بعد از المپیک 2024 قرارداد دارد. البته با باشگاه اولشتین در پلاس لیگا هم قرارداد دارد. وبر به خاطر قرارداد باشگاهی و تیم ملی آمریکا و از طرفی به دلیل اینکه پیشنهاد ایران برای قرارداد 5 ساله است، قید این پیشنهاد را زد.
مربی آرژانتینی ظاهراً شانسی برای صعود ایران به المپیک پاریس قائل نیست که پیشنهاد داده بعداز المپیک درباره این همکاری
فکر کند.
رنان دال زوتو:
رنان دال زوتو بهترین اسپوکر دهه 80-70 برزیل بود و سرمربی سابق تیم ملی والیبال برزیل. او که سال 2017 با استعفای برناردو رزنده، سرمربی برزیل شده بود، خیلی هم برخلاف دوره قهرمانی‌اش مربی موفقی در تیمش نبود و به همین خاطر بعد از اینکه تیمش در انتخابی المپیک در خانه سهمیه المپیک 2024 پاریس را گرفت استعفا داد. دال زوتو هم یکی از گزینه‌های روی میز داورزنی برای تیم ملی والیبال ایران بود، هر چند خیلی‌ها با او موافق نبودند اما مرد برزیلی ترجیح داد به ایران نیاید. البته مهم‌تر از آن شاید خانواده‌اش هم یک سر دیگر تصمیم‌گیر برای حضورش در تهران بود.
مشکل دیگر دال زوتو عدم تسلط به زبان انگلیسی بود و باید با مترجم با بازیکنان ارتباط برقرار می‌کرد. در حالی که فدراسیون ایران ترجیح می‌دهد مترجم واسطه بین سرمربی و بازیکنان نباشد. با این شرایط فدراسیون او را هم کنار
گذاشت.
مارسلو مندز:
مارسلو مندز، دومین مربی آرژانتینی در لیست فدراسیون ایران بود. او بعد از هت‌تریک طلایی با تیم سادا کروزیروی برزیل در جام باشگاه‌های مردان جهان، با آرژانتین قرارداد بست و فعلاً هم سرمربی تیم ملی کشورش است. تیمی که با 314 امتیاز رنکینگ شانس زیادی برای سهمیه المپیک 2024 پاریس دارد و بنابراین ترجیح می‌دهد ریسک نکند و با تیمش بماند تا بخواهد با قطع همکاری با ایرانی قرارداد ببندد که در رنکینگ جهانی 207 امتیازی و شانس کمتری برای سهمیه المپیک دارد. بنابراین با ماندن مندز در کشورش و کنار تیمش، همکاری او با فدراسیون ایران نشدنی است.
رادوستین اسوتوسلاوف استویچف:
استویچف یکی از مربیان موفق و با دیسیپلین والیبال اروپاست. او مربیگری را در تیم‌های مختلف اروپایی تجربه کرده و حالا هم مربی وروناست، تیمی که امین اسماعیل‌نژاد پشت خط زن ایرانی در آن بازی می‌کند. او قبل از کولاکوویچ هم یکی از گزینه‌های جدی سرمربیگری تیم ملی والیبال بود اما مرد بلغاری در آن مقطع پیشنهاد ایران را نپذیرفت. اسم او این بار هم در لیست گزینه‌های سرمربیگری تیم ملی ایران هست. استویچف بعد از مذاکره یک ساعت و نیمه با رئیس فدراسیون والیبال با اینکه علاقه زیادی برای کار با تیم ایران داشت اما به خاطر قراردادش با باشگاه ورونا زودتر از اردیبهشت ماه سال آینده نمی‌تواند به تهران بیاید و از طرف دیگر به خاطر مقررات فدراسیون ایتالیا برای آمدن به ایران باید 100 هزار یورو جریمه به فدراسیون این کشور بدهد. البته کارشناسان اعتقاد دارند استویچف مربی‌ای است که تنها با ستاره‌ها کار می‌کند. به این ترتیب برای دومین بار پرونده همکاری او با ایران بسته شد.
ویتالی هینن:
ویتالی هینن، مربی بلژیکی سال 2012 روی نیمکت والیبال آلمان نشست و دو سال بعد وقتی در لیگ ملت‌های 2014 این تیم را روی سکوی سومی برد، کارش به چشم آمد. شاید همین نتیجه بود که چهار سال بعد به عنوان سرمربی تیم ملی والیبال لهستان انتخاب شد و همان سال هم تیم ملی لهستان قهرمانی جهان را در سال 2018 تکرار کرد. مربی‌ای که آماده مذاکره است و علاقه‌مند به کار در ایران. هینن که فروردین ماه سال پیش برای تدریس مربیگری پیشرفته به تهران آمده بود اعتراف کرد که دوست دارد مربی تیم ملی والیبال ایران شود؛ مردی که با حرکاتی که انجام می‌دهد، خیلی‌ها او را دیوانه می‌دانند و حتی خودش هم اعتراف می‌کند دیوانه است. هینن البته کنار شوآف‌هایش، از نظر کارشناسان مربی بازیکن‌سازی است و وقتی سرمربی لهستان بود، سه تیم ملی را برای لهستان ساخت و لهستان سال 2019 هم با تیمی بدون ستاره‌هایش تیم سوم لیگ ملت‌ها شد. توانمندی او به چشم کارشناسان آمده و به همین خاطر اعضای کمیته فنی فدراسیون خواستند تا یکی از گزینه‌های اصلی سرمربیگری تیم ملی ایران باشد.