صفحات
  • صفحه اول
  • مدیریت فوتبال
  • زیر چاپ
  • فوتبال ایران
  • منهای فوتبال
  • ورزش جهان
  • استقلال
  • پرسپولیس
  • پرونده
  • لژیونر
  • صفحه آخر
شماره هفت هزار و چهارصد و سی و پنج - ۱۰ آبان ۱۴۰۲
روزنامه ایران ورزشی - شماره هفت هزار و چهارصد و سی و پنج - ۱۰ آبان ۱۴۰۲ - صفحه ۲

بازگشت به نقطه صفر!

سعید آقایی
روزنامه نگار

امیر قلعه‌نویی سرمربی تیم ملی در مراسم بدرقه تیم فوتبال نوجوانان به جام جهانی صحبت‌های عجیبی را بر زبان رانده که براستی حیرت‌انگیز است؛ صحبت‌هایی که ما را به یاد روزهای اوج او در لیگ برتر و حضور روی نیمکت استقلال و سپاهان و جملات قصارش می اندازد، آنچه در تضاد با تصویر اخیر اوست. در سال‌های اخیر به ویژه بعد از انتخاب به عنوان سرمربی تیم ملی عادت کرده بودیم تا چهره‌ای متفاوت از همیشه از قلعه‌نویی ببینیم؛ یک مربی آرام که از شور و هیاهوی دوران ابتدای مربیگری‌اش فاصله گرفته و به جای چالش با بقیه به ویژه خارجی‌ها، بنا را بر تعامل گذاشته. رفتاری که از یک مربی ملی انتظار می‌رود و ثابت می‌کرد که امیر در دهه هفتم زندگی‌اش آشکارا پخته شده.
با این وجود آنچه امیر در متن و حاشیه مراسم بدرقه تیم نوجوانان بر زبان آورد، به نوعی یک بازگشت به عقب بود و ثابت کرد که قلعه‌نویی هنوز همان قلعه‌نویی سابق است و هر لحظه مستعد آن است که به نقطه صفر بازگردد!
امیر در این مراسم مثل همیشه کوشید که مربیان داخلی را بالا برده و جایگاه رفیعی را برای آنها ترسیم کند اما این مأموریت را با یک جمله حیرت‌انگیز انجام داد. آنجا که گفت: «اگر روابط خوب بود، ۹۰ درصد مربیان ما در اروپا مربیگری می‌کردند.»
یک ادعای بزرگ و غیرقابل باور که شاید راوی‌اش هم آن را باور نداشته باشد! مشخص نیست متر قلعه‌نویی برای این ادعا چیست ولی نخستین المان و مشخصه برای مربیگری در اروپا به عنوان سطح اول فوتبال جهان دانش فنی و علم روز است در حالی که سطح دانش فنی مربیان فوتبال ایران حتی برای لیگ زیر متوسط داخلی هم ناچیز است و کفایت نمی‌کند، آنچه دلیل اصلی سطح نازل لیگ برتر و کیفیت پایین بازی‌هاست. مربیانی که با یک روش و متد تکراری سالیان سال مربیگری می‌کنند، به گونه‌ای که با چشمان نابینا هم می‌توان برنامه و پلن هر مربی را حدس زد. مربیانی که هیچ ارتباطی با سطح اول فوتبال دنیا ندارند، در کلاس‌های مربیگری و ورک شاپ‌ها هرگز شرکت نمی‌کنند، زبان نمی‌دانند و حتی از طریق اینترنت نیز کوششی برای دستیابی به داده‌های روز نمی‌کنند. این مربیان با این سطح نازل و بیگانه با علم روز چگونه می‌توانند حتی در صورت ارتباطات، در اروپا مربیگری کنند؟ همین حالا هیچ مربی ایرانی در لیگ‌های حتی درجه 3 آسیا خریداری ندارد و تنها مشتری و بازار کار مربیان ایرانی یک پیشنهاد نصفه و نیمه از تیم ملی افغانستان است! آنچه ادعای امیر را یکسره پا در هوا نشان می‌دهد.
او در این برنامه، جملات قصار دیگری از گواردیولا گرفته تا عمر ژاپنی‌ها هم داشت اما قیاس او درباره مربیان ایرانی به اندازه‌ای عجیب و حیرت‌انگیز بود که بقیه صحبت‌ها را زیر سایه برد. کاش امیر فقط یک بار توضیح بدهد که چگونه به چنین نتیجه‌ای رسیده که 90 درصد مربیان ایرانی توانایی مربیگری در اروپا را دارند!

جستجو
آرشیو تاریخی