در حافظه موقت ذخیره شد...
بازی خاطره‌انگیز در بندر دوست‌داشتنی
روزنامه نگار
پرسپولیس که در هفته‌های اخیر مشغله‌های زیادی داشته، در ادامه آبان ماه هم باید از موانع متعددی عبور کند و یکی از آنها همین امروز (یکشنبه 7 آبان) پیش‌روی سرخ‌‌های تهرانی قد علم می‌کند.
بازی امروز پرسپولیس با ملوان در واپسین دیدار هفته هشتم لیگ برتر فوتبال کشور اگر هم جزئی از زنجیره مسابقات سنگین و پیاپی قرمزها طی روزهای پایانی ماه سپری شده و در طول ماه جاری تلقی نشود، رویدادی نوستالژیک و به یاد آورنده صدها خاطره ریز و درشت در رویارویی‌های قبلی آنها به شمار می‌آید و جذابیت‌های مختص به خود را دارد. بازی در انزلی زیبا و در استادیومی که با نام و خاطره مرحوم سیروس قایقران عجین است، بینندگان سن و سال‌دار را به سنوات گذشته و بویژه دهه‌های 1350 تا 1380 منتقل می‌کند. موقعی که ملوان هنوز «ملوان» بود و به تنگدستی‌های مالی و فقرهای فنی دو دهه اخیر برخورد نکرده و کمرنگ نشده بود. این هم از دست تقدیر و بازی‌های زمانه است که اینک رهبری ملوان در دست یک پرسپولیسی سابق است؛ در دست مهدی تارتار که اگرچه در 12-10 سال اخیر در هیأت مربی تیم‌های دیگر (از جمله پارس جنوبی جم، پیکان و ذوب‌آهن) نیشش یکی دو جایی بر تن سرخ‌ها فرو رفته، اما اغلب مصاف‌هایش با باشگاه سابق خود را واگذار کرده است.
با اینکه اهالی فوتبال انزلی و قاطبه مردم این شهر از انتخاب شدن تارتار به عنوان سرمربی این فصل ملوان در واپسین روزهای «پیش‌فصل» استقبال چندانی نکردند و امید چندانی به ثمر دادن این گزینش نداشتند اما اینک از نتایج این رویداد چندان ناراضی نیستند زیرا ملوان با کسب 3 برد و 2 تساوی و تحمل فقط دو باخت در جمع 7،6 تیم بالای جدول نشسته و هم خوب و روان بازی کرده و هم هوادارانش را از استرس و ترس سقوط به دسته‌ای پایین‌تر که در تمام طول فصل پیش گریبان آنها را گرفته بود، دور نگه داشته است. بازی عصر امروز و نتیجه آن نشان می‌دهد تارتار و تیمش تا چه حد در این قالب تازه و امیدوار‌کننده استمرار و ثبات قدم دارند. مسأله‌ای که همه مردم مشتاق و عاشق فوتبال انزلی و شیفته «قو»ی سپید این بندر دوست‌داشتنی با تمامی وجود در پی کشف و لمس آن هستند.