سایه روشن‌های برد استقلال در 5 پرده
یک تیم واقعی
مجتبی حسین مرشدی
روزنامه‌نگار
استقلال در فصل جاری کاملاً تغییر کرده. تغییری که بیشترین آن در حوزه فنی بوده. آنها چه در شکل بازی و چه در سیستم کاملاً پوست انداخته و عوض شده‌اند. ۳-۵-۲ سیستم انتخابی نکو و دلخواه او برای استقلال این فصل است. استقلالی‌ها از سیستم ۳-۵-۲ خاطرات خوبی دارند، از 4 قهرمانی آنها در لیگ برتر 3 تای آن با این سیستم به‌دست آمده، سیستمی که بنیانگذار آن در فوتبال ایران بونژاک مجاری بود و انگار به دی‌ان‌ای استقلالی‌ها می‌نشیند. مصدومیت زبیر، مهدی‌پور را به ترکیب رساند و بازگشت آرمین از مصدومیت او را جانشین سلیمی پراشتباه در خط دفاع کرد. تغییر دیگر استقلال حضور جلالی به جای سلمانی بود. این 3 تغییر در سیستم ۳-۵-۲ که حالا در استقلال کاملاً جا افتاده آنها را آماده چهارمین برد پیاپی در لیگ کرد.
محمدحسین مرادمند ضعیف‌ترین بازیکن استقلال در برابر آلومینیوم بود. بازیکنی که با یک اخراج بی‌موقع و بی‌دلیل تیمش را را زیر فشار فزاینده و بی‌امانی قرار داد که با از دست دادن برد و 3 امتیاز تنها چند میلی‌متر فاصله داشت. اگر در دقیقه 8+90 ضربه رضا جبیره چند میلی‌متر آن‌طرف‌تر بود، به جای اصابت به تیر دروازه، تور دروازه را تکان می‌داد و استقلال دیگر فرصتی برای جبران نداشت. این موقعیت خطرناک برای آلومینیوم نتیجه حملات بی‌امان میهمان پس از اخراج بچگانه مرادمند بود.
مرادمند در دقیقه 82 با دریافت کارت زرد دوم از بازی اخراج شد و این باعث شد استقلال در دقایق پایانی 10 نفره بازی کند. استقلال در این دقایق فشار زیادی را تحمل کرد. نکونام بعد از اخراج مرادمند، ایمان سلیمی را به زمین فرستاد تا خط دفاع تیمش کمبود یک مدافع را احساس نکند اما باز هم این آلومینیوم بود که دروازه استقلال را به توپ بسته بود و هر لحظه احتمال فروپاشی دروازه آبی‌ها می‌رفت.
مرادمند باید بعد از کارت زرد اولی که گرفت بیشتر مراقب رفتارهای خودش می‌بود تا کارت زرد دوم را نگیرد. اما او با رفتار عصبی‌اش نه تنها فشار را روی تیمش زیاد کرد بلکه حالا قطعاً در بازی بعدی تیمش غایب خواهد بود. همان طور که در این بازی سلیمی جای مرادمند را گرفت به احتمال زیاد در بازی آینده هم این اتفاق خواهد افتاد. شاید اگر سلیمی در بازی بعدی استقلال عملکرد خوبی داشته باشد، جایگاه مرادمند را در ترکیب اصلی استقلال بگیرد!
استقلال این فصل تیم بالانسی نیست. آنها با‌وجود کلونی پرتعداد، بازیکن بزرگ و تأثیرگذار به تعداد انگشتان یک دست هم ندارند و این دست کادرفنی بویژه در بازی‌های کلیدی و حساس را بسته. استقلال در خوشبینانه‌ترین حالت یک تیم متوسط رو به بالا از منظر مهره است و ستاره بزرگی ندارد. این کلونی متوسط محصول قراردادهای عجیب و بی‌منطق در فصل گذشته و بویژه در زمان مدیریت آجورلو است. ضمن اینکه استقلال در تابستان ستاره‌های اصلی‌اش نظیر محبی و قایدی را از دست داد و هیچ ستاره بزرگی را نخرید. استقلالی‌ها درگیر قراردادهای بدی هستند که از سال‌ها قبل بسته شده و دست و بال استقلال را برای تقویت این تیم بسته بود و حتی باعث شد برای ثبت قرارداد بلانکو چند بازیکن قراردادهایشان را کم کنند. استقلال این دوره گذار را باید طی کند تا سر و سامان بگیرد.
7 بازی، 6 برد و یک باخت و 18 امتیاز و بهترین شروع تاریخ برای استقلال نکونام. وقتی رضا مهدوی در سوتش به نشانه پایان بازی استقلال و آلومینیوم دمید، مجموع امتیازاتِ تیم نکونام به عدد 18 رسیده بود و این یعنی آنها فقط 3 امتیاز این فصل را از دست داده‌اند. مرور همین بازه زمانی در تمام 22 فصل برگزاری لیگ برتر ثابت می‌کند، این بهترین شروع استقلال در تاریخ این بازی‌هاست.
با اتفاقات رخ داده بعد از پایان فصل قبل و فینال جام حذفی، کسی فکر چنین کارنامه‌ای را نمی‌کرد. استقلال یک تابستان پر از درگیری و حاشیه را پشت سر گذاشت؛ رفتن ساپینتو، برکناری مدیرعامل، حضور خطیر، مشکلات مالی، پروسه طولانی‌ای که طی شد تا نکونام به طور رسمی به‌عنوان سرمربی آبی‌ها معرفی شود، جنجال بیهوده و پوچ برای جذب بیرانوند، قراردادهای مالی گران مدیران قبلی که دست باشگاه را برای جذب بازیکنان جدید بسته بود و هر آنچه که می‌توانست بر سر یک تیم بیاید؛ اما استقلال با نکونام حالا تبدیل به تیمی شده که حتی وقتی در همان 15 دقیقه ابتدایی با 2 گل عقب می‌افتد، در نهایت با 3 امتیاز کامل زمین را ترک می‌کند و تیمی که با 10 بازیکن هم قادر است حدود 20 دقیقه از اندوخته‌اش دفاع کند.
استقلال در لیگ‌های پنجم، هشتم، دوازدهم و بیست و یکم توانست قهرمان لیگ برتر شود ولی هرگز چنین شروعی که نکونام در این فصل رقم زده را نداشت. آبی‌ها از 7 بازی ابتدایی‌شان در لیگ پنجم، 13 امتیاز گرفتند. این مجموع امتیازی در لیگ هشتم و در همین بازه زمانی، 10 امتیاز بود. در لیگ‌های دوازدهم و بیست و دوم هم استقلال از 7 بازی ابتدایی فصل 12 و 16 امتیاز کسب کرده بود. این یعنی استقلالِ نکونام حتی از بهترین استقلالِ تاریخ لیگ برتر یعنی تیم فرهاد مجیدی که بدون شکست، قهرمان شد هم استارت بهتری زده و 2 امتیاز بیشتر در 7 بازی ابتدایی گرفته است.
سال ۹۳ هم استقلال با قلعه‌نویی شروع خوبی داشت که البته سرانجام خوبی آن تیم پیدا نکرد. اما این استقلال تیم‌تر، متحدتر و پرانگیزه‌تر از استقلال ۹۳ نشان می‌دهد.
برخی‌ها می‌گویند این استقلال برای قهرمانی بسته نشده که شاید گزاره درستی باشد اما فراموش نکنید که این تیم نه چندان پرستاره و کامل، یک تیم واقعی است. تیمی که همه اعضای آن به هم نزدیکتر و همدل‌تر هستند. صحنه‌ای که شب گذشته روزبه چشمی بر سر امید حامدی‌فر یکی از بازیکنان استقلال فریاد کشید و به او تشر جدی زد، در هر تیمی می‌توانست یک بحران بزرگ درست کند اما حامدی‌فر هم در میکسدزون و هم در فضای مجازی کاپیتان تیمش را ستایش کرد و کلامی گلایه نکرد. آنچه نشان می‌دهد که اجزای استقلال این فصل از همیشه به هم نزدیکتر هستند. همین نزدیکی و اتحاد به نظر دلیل موفقیت استقلال در فصل جاری و این استارت عالی در ابتدای لیگ بوده. همین استقلال در بعد نتیجه‌گیری عالی عمل کرده و حالا روی ریل افتاده، عادت به بردن اعتماد به نفس آنها را هم افزایش داده، هواداران استقلال هم انگار امسال تیمشان را عاشقانه‌تر دوست دارند و حمایت پرشورتری از آنها انجام می‌دهند. انسجام مهم‌ترین خصلت استقلال نکونام است، تیمی که واقعاً چند تا از بازیکنانش در حد نام استقلال نیستند ولی استفاده بهینه از داشته‌ها تا اینجا هنر جواد نکونام بوده است. تیمی که ستاره چندانی ندارد ولی تا دلتان بخواهد تیم است. استقلال تیم خوبی است. تیم خوب و هماهنگ و یکدل، مطمئناً بیشتر از تیم پرستاره شانس قهرمانی دارد.