پرونده اتفاقات هانگژو را در ذهنم بستم
سیفی: در فینال محسن همیشگی نبودم
فائزه زمانی
روزنامه نگار
گاهی گمان نمی‌کنی ولی خوب می‌شود، گاهی نمی‌شود که نمی‌شود که نمی‌شود؛ این حکایت محسن محمدسیفی در بازی‌های آسیایی هانگژو بود.
سیفی در چین فقط چند قدم تا پوکر قهرمانی در بازی‌های آسیایی فاصله داشت اما طلایش نقره‌ای شد.
او بعد از این بازی‌ها بالاخره سکوتش را شکست و اعتراف کرد که در روز فینال بدنش هیچ شباهتی با محسن محمدسیفی همیشگی نداشت و همین موضوع هم طلا را از چنگش درآورد .
ما طلا را برای تو کنار گذاشته بودیم، چه چیزی این طلا را نقره کرد؟
به راحتی می‌توانستم طلا بگیرم اما اتفاقات روز فینال باعث شد تا از نظر بدنی شرایط خوبی نداشته باشم و با بدنی بد پا به فینال بگذارم.
راند اول را بردم اما راند دوم انگار سوزن در بدنم فرو رفت و بادم خالی شد. راند سوم هم با همان شرایط تمام تلاشم را کردم و جنگیدم اما نشد که بشود.
دنبال بهانه نیستم اما امتیازات داوران کنار، واقعاً عجیب و غریب بود.
بعد از این همه سال حضور در مسابقات، این اولین بار در تاریخ ورزش حرفه‌ای‌ام بود که این نوع امتیاز دادن و ندادن را می‌دیدم .
حریف چینی دو بار ضربه خطا زد و درد این ضربات تمرکزم را برهم زد .همه این اتفاقات دست به دست هم داد تا این طلا به نقره تبدیل شود.
این شرایطی که می‌گویی روز فینال باعث شد بدنت آماده نباشد، دقیقاً چه بود؟
بعد از وزن‌کشی نتوانستم خوب تغذیه کنم و بدنم آنطور که باید پر نشد، همین هم بدنم را پایین آورد.
از طرفی اتفاقی افتاد که 2 ساعت قبل از شروع مسابقه گرم کردم و 1ساعت و 45 دقیقه نشستم تا فینال شروع شود. بدنم گرم شد اما 1 ساعت و خرده‌ای منتظر ماندم همین باعث شد بدنم سرد شود که این موضوع هم بی‌تأثیر نبود.
در هانگژو ما در تمام رویارویی‌ها مقابل رقیب سنتی چین ناکام بودیم. نقطه ضعف‌مان کجا بود؟
فدراسیون ووشو در هانگژو جور همه فدراسیون‌های رزمی را کشید.
نمی‌توانیم منکر افتخارآفرینی ووشو در چین بشویم. بازی‌های آسیایی همیشه شرایط ویژه‌ای دارد، این سری هم که چین میزبان بود و دیگر بدتر.
حداقل در مسابقه خودم به چشم دیدم که داوران چه امتیازات تعجب‌برانگیزی به حریف چینی‌ام می‌دادند و چه امتیازاتی هم به من نمی‌دادند. همه این موارد دست به دست هم داد تا نتوانیم مقابل چین مثل همیشه باشیم.
من خودم در دو دوره بازی‌های آسیایی چین را شکست دادم و در مسابقات جهانی هم همنیطور. این جوری نبوده است که ملی‌پوشان ما هیچ وقت چین را نبرده باشند.
من وشجاع پناهی این بار هم می‌توانستیم چین را بزنیم اما نه با اختلافی فاحش، بلکه با اختلافی کم شکست خوردیم.
ووشو درمجموع با 2 طلا، 4 نقره و 1 برنز جزو موفق‌ترین فدراسیون‌های کاروان بود.
تو برای چهارمین طلایت در بازی‌های آسیایی ذوق زیادی داشتی. چه طوری با این نقره کنار آمدی؟
می‌شد که چهارمین طلا را هم بگیرم. این مدال دور از دسترس نبود اما من در فینال محسن محمدسیفی همیشگی نبودم.
همه چیزگذشته است. من همه چیز را در خانه گذاشتم و با شرایط و انگیزه جدید دوباره به اردو آمدم و برای گرفتن ششمین طلای جهانم آماده هستم.
شاید هر کس دیگری جای تو بود بعد از هانگژو خداحافظی می‌کرد، اما تو هنوز از بازی‌های آسیایی نیامده، به فکر مسابقات جهانی هستی.
احساس می‌کنم به تمرین و مبارزه عادت کرده‌ام .
من همیشه انگیزه مضاعفی برای افتخارات بیشتر دارم. فقط و فقط هم بخاطر اینکه خودم را به خودم ثابت کنم.
دوست دارم تا آخرین لحظه‌ای که در ورزش قهرمانی هستم بهترین باشم.
بعد از بازی‌های آسیایی فقط 2 روز استراحت کردم و از روز سوم در زنجان شروع به تمرین کردم. حالا هم که در اردوهای تیم ملی برای اعزام به مسابقات جهانی هستیم.
در این 18-17 سال با اتمام هر تورنمنت پرونده همه چیز را در ذهنم می‌بندم و دوباره از فردا با انگیزه بهتر شروع می‌کنم.
محسن محمدسیفی همچنان قصد خداحافظی ندارد؟
من همیشه گفته‌ام تا زمانی که ذهن و جسمم اجازه بدهد در ووشو خواهم ماند اما هروقت احساس کنم دیگر نمی‌توانم برای تیم ملی مثمرثمر باشم کنار می‌کشم چون بالاخره یک روزی باید بروم.
رشته ووشو با دیگر رشته‌های رزمی متفاوت است. ما رقابت‌های انتخابی سالم و زیادی داریم. من سیفی هم با یک تازه‌وارد هیچ فرقی نمی‌کنم. بنابراین مطمئن باشید هر زمان که نتوانم دیگر نمی‌مانم.
فعلاً می‌خواهم به مسابقات جهانی بروم، وقتی برگشتم درباره ماندن یا نماندنم تصمیم می‌گیرم.
حاشیه‌های زندگی شخصی‌ات چقدر در طلایی نشدنت مؤثر بود؟
از وقتی که این اتفاقات برایم افتاده است شرایط روحی و روانی بهتری دارم و راحت‌تر به تمریناتم می‌رسم. بنابراین این موضوع اصلاً در مدالم تأثیر نداشت.
این حاشیه‌ها باعث شد تا عده‌ای از طلا نگرفتنت در هانگژو خوشحال شوند.
برایم اهمیتی ندارد که چه کسی چه فکری می‌کند. زندگی شخصی من فقط و فقط به خودم مربوط است. هرکسی می تواند هرجور راحت است فکر کند.
بازی‌های آسیایی هم که تمام شد، چه برنامه‌ای برای رقابت‌های MMA داری؟
بعد از مسابقات جهانی در آذرماه یک مسابقه دارم. این بازی چهارمم در سازمان Braive است که اگر این مبارزه را ببرم، یک فایت تا کمربند قهرمانی فاصله خواهم داشت.
تمام تلاشم این است که در این رشته هم به مراحل بالایی برسم و کمربند قهرمانی را بگیرم.