در حافظه موقت ذخیره شد...
ورزش علیه جنایت
روزنامه نگار
این دیگر اسمش جنگ نیست؛ جنایت است و یک نسل‌کشی هدفمند. جنگ قواعد خاص خودش را دارد، قصه‌اش متفاوت است و در جنگ بدون اطلاع قبلی به بیمارستان‌ها حمله نمی‌کنند. البته که استثنا هم دارد و فقط یک رژیم است که پا روی هر قاعده‌ای می‌گذارد، چیزی برایش مهم نیست و عادت به نسل‌کشی دارد؛ رژیم اشغالگر قدس. همان‌هایی که سال‌هاست به بدترین شکل ممکن ظلم و تجاوز برای‌شان آسان شده، می‌کشند و آپارتاید را عادی‌سازی می‌کنند. می‌کشند و پوزخند هم می‌زنند! آنقدر که حالا صدای خیلی‌ها را در نقطه به نقطه جهان درآورده‌اند. آنقدر که حالا در هر گوشه‌ای از جهان، اگر کسی پدری باشد یا مادری، بچه‌اش را در آغوش می‌کشد و با همزادپنداری کشتن بچه‌ها را محکوم می‌کند.
فرقی هم نمی‌کند از کدام قوم و ملیت باشند. وقتی بی‌پناهی را دیدی، وقتی مظلومیت را دیدی و وقتی کشتار بی‌گناهان را دیدی باید رگ غیرتت باد کند. باید بزند بیرون و باید مشت‌هایت گره شود و خطاب به همه جنگ‌طلبان گفت: «نزن، کودک نکش و موشک به بیمارستان شلیک نکن.»
آنجا، وسط خاورمیانه کسانی دارند جان می‌دهند که لبخندشان همه زندگی پدرها و مادرهایشان است.
کسانی دارند جان می‌دهند که نسل آینده کشوری بودند و کسانی دارند جان می‌دهند که هیچ گناهی در این دنیا ندارند.
فرقی نمی‌کند از چه قوم و ملیتی باشند، این دیگر اسمش جنگ نیست و جنایت است. جنایت است که صدای میلیون‌ها آدم را درآورده. از رونالدو گرفته تا اینجا در همین ایران خودمان.
همین بچه‌های ورزشکار خودمان که حالا خشم‌شان آوار شده بر سر صهیونیست‌ها. قصه این است که جنایت جنگی را کسی تحمل نمی‌کند. حتی اگر کانتونا باشی یا کریم بنزما. حتی اگر پیه اخراج از محل کارت در قلب اروپا را به تنت بمالی و بگویی: «همه چیز کار و پول نیست، همیشه انسانیت ارجح است به رذالت و سکوت یعنی خیانت.»
دیروز جامعه ورزش ایران هم فریاد بلندی زد و کنار جهان ایستاد. از آن رأس که کیومرث هاشمی وزیرش باشد تا فوتبالیست‌ها، وزنه‌برداران، کشتی‌گیران و کاراته‌کاها. همه یا پیام دادند یا در راهپیمایی‌های تدارک دیده شده شرکت کردند تا این پیام را به سراسر جهان مخابره کنند که این جنگ نیست و جنایت است. جنگ قواعد خاص خودش را دارد و در جنگ هیچ متخاصمی موشک‌های خودش را بدون هیچ هشدار قبلی بر خانه‌ها و بیمارستان‌هایی نمی‌ریزد که می‌داند زنان و کودکان در آنها ساکن هستند. جامعه ورزش ایران پیام خودش را داد تا به همه جهان بگوید که اینجا در ایران هم ورزشی‌ها، علیه جنگ هستند چه برسد به جنایت!