نگاهی به والیبال ایران که سقوطی باور نکردنی داشت
خوب، بد، زشت
مهری رنجبر
روزنامه نگار
سقوط آزاد والیبال ایران در رنکینگ جهانی، تنها پیامد ناکامی تیم ملی والیبال در انتخابی المپیک نبود. والیبال ایران در رقابت‌های بین‌المللی نه تنها نتیجه را باخت بلکه اخلاق را هم زیر پا گذاشت. حاشیه‌های زیاد تیم ملی و عملکرد فاجعه‌بار شاگردان بهروز عطایی، والیبال را از چشم هوادارانش انداخت و باعث شد دیگر حتی کسی از تماشای بازی‌های این تیم لذت نبرد. تا جایی که درخواست پخش نشدن بازی‌های تیم ملی والیبال را هم داشتند! در این شرایط، بهتر است ابعاد مختلف تیم ملی مورد بررسی قرار بگیرد.
در حالی که امسال و با درخشش تیم ملی در لیگ ملت‌های سال قبل، از والیبال توقع زیادی می‌رفت و هواداران انتظار داشتند با سهمیه المپیک، خبرهای خوبی بشنوند اما این اتفاق نیفتاد. تیم ملی نه تنها فصل لیگ ملت‌ها را خوب شروع نکرد، بلکه روی شیب تند سقوط هم قرار گرفت. تنها نتیجه خوب ملی‌پوشان تکرار قهرمانی در بازی‌های آسیایی بود. طلایی که هر چند کمک حال کاروان ایران در جدول رده‌بندی بازی‌های آسیایی بود و پاداش دلاری داشت اما از نظر رنکینگ جهانی هیچ ارزشی نداشت.
تیم ملی والیبال، امسال 19 بازی با تیم‌های مختلف داشت که تنها در سه بازی برنده شد؛ مقابل چین، قطر و آلمان که از بین آنها تنها ژرمن‌ها اروپایی بودند. البته آلمانی که در لیگ ملت‌ها از ایران شکست خورد، در انتخابی المپیک خیلی راحت ما را شکست داد. این اتفاق در شرایطی رخ داد که از دو ماه قبل از مسابقات انتخابی، سرمربی وقت تیم ملی حرف از نگرفتن سهمیه می‌زد که در نوع خود بسیار عجیب بود!
بابت به وجود آمدن این سیر نزولی، محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال را هم باید یکی از مقصران اصلی قلمداد کرد که برنامه‌های سرمربی وقت تیم ملی را به درستی بررسی نکرد چرا که به وضوح مشخص بود که تیم ملی روز به روز در حال ضعیف‌تر شدن از قبل است. این عدم برنامه‌ریزی درست آنجا خودش را نشان داد که تیم ملی بسیار خسته از هانگژو به برزیل رفت. در حالی که انتظار می‌رفت عطایی با یک تیم راهی بازی‌های آسیایی می‌شد و تیم اصلی‌اش را مثل آلمان هفت روز زودتر به برزیل می‌فرستاد تا برای انتخابی المپیک آماده شود اما اولویت قهرمانی در بازی‌های آسیایی شد تا به این ترتیب، ناکامی تیم و سقوط به رتبه 15 رنکینگ جهانی و تبدیل شدن به یکی از تیم‌های درجه 2 والیبال دنیا، رهاورد سفر به برزیل باشد!
سرمربی پیشین تیم ملی والیبال که بعد از باخت تیمش مقابل چک در چهارمین بازی انتخابی المپیک استعفا داد، در جدیدترین مصاحبه‌اش مدعی مبارزه با فساد و جلوگیری از زد و بند در زمان حضورش در این تیم شده است. در حالی که عطایی بازیکنانی را در ترکیب تیم ملی نگه داشت که سر از فولاد سیرجان (تیم باشگاهی خود عطایی) درآوردند! اینکه چطور او نتوانست از پتانسیل بازیکنانی مثل محمدجواد معنوی‌نژاد، میلاد عبادی‌پور و بردیا سعادت استفاده کند، سؤالی است که در ذهن علاقه‌مندان به والیبال بی‌جواب ماند. در حالی که عبادی‌پور در اولین بازی تیم روسی‌اش با 26 امتیاز، امتیازآورترین بازیکن تیمش شد یا معنوی‌نژاد با پوئن سرویس تیمش ساتورینا را قهرمان تورنمنت کرد. در این شرایط سؤال این است که چطور سرمربی نمی‌تواند از پتانسیل ملی‌پوشان استفاده کند، اما آنها در تیم‌های باشگاهی به این راحتی امتیازآور می‌شوند؟ چه اتفاقی افتاده که همه از تیم ملی فراری شدند و ستاره‌ها علاقه‌ای به بازی در آن ندارند؟
فارغ از بحث‌های فنی، مصاحبه‌های منتشر شده از میلاد عبادی‌پور و بهروز عطایی، به اخلاقیات پشت پا زده و پسرفت والیبالی‌ها از این نظر را به رخ می‌کشد چرا که بازیکن در جایگاهی نیست که بی‌پروا در کوران مسابقه درباره مربی صحبت کند.
چه اتفاقی افتاده بازیکنانی که کمتر تن به مصاحبه می‌دادند، حالا خیلی راحت سرمربی را زیر سؤال می‌برند. رفتارهایی که بازیکنان جوان‌تر هم آن را در پیش گرفتند و بازیکنی مثل امیرحسین اسفندیار وقتی برای قهرمانی آسیا خط خورد، با پستی در اینستاگرام از تیم ملی خداحافظی کرد اما برای بازی‌های آسیایی دوباره به اردو دعوت شد.
پرده‌دری‌هایی که این روزها اتفاق افتاده، فقط حال طرفداران والیبال را بد کرده است.شاید فدراسیون خیلی زودتر از این باید کمیته اخلاق را راه‌اندازی می‌کرد تا ملی‌پوشان و حتی کادر فنی تیم ملی با اطلاع از آن بیشتر رفتارشان را کنترل می‌کردند تا والیبال به ورطه سقوط نیفتد.