یک سؤال بدیهی از فدراسیون فوتبال
وصال روحانی
خبرنگار
از همان روزی که فدراسیون فوتبال با پذیرش درخواست پرسپولیس و نساجی قبول کرد که ورزشگاه آزادی تهران را به عنوان محل انجام دیدارهای خانگی این تیم‌ها در فصل جاری لیگ قهرمانان آسیا به «AFC» معرفی کند، معلوم بود که تصمیم درستی در این خصوص اتخاذ نشده است.
روند ترمیم خرابی‌های فراوان این ورزشگاه و لزوم تعبیه صندلی در طبقه دوم آن که طبعاً پروسه‌ای زمانبر است حاکی از آن بود که برگزاری تعدادی از مسابقات خانگی این دو تیم در «آزادی» میسر نخواهد شد و این کار دیر یا زود به استادیوم‌های دیگر کشورمان واگذار خواهد شد. خراب شدن چمن ورزشگاه آزادی هم مزید بر علت شد تا مسئولان امر به انتقال دیدارهای بعدی پرسپولیس و نساجی در لیگ آسیا به مکانی دیگر بیندیشند و این موضوع حتی به بازی‌های خانگی پرسپولیس و استقلال در لیگ برتر ایران هم بسط یافته و هر دو باشگاه پیشنهاد داده‌اند در مدت زمانی که زمین چمن آزادی زیر کشت مجدد قرار دارد، مسابقات خود را در ورزشگاه امام رضا(ع) در مشهد انجام بدهند. صرفنظر از اینکه هیأت فوتبال خراسان تا چه حد با این درخواست همسویی نشان خواهد داد، باید از سران فدراسیون فوتبال پرسید آنها چون بیش از هر کسی از وخامت اوضاع استادیوم آزادی و لزوم ترمیم اساسی آن باخبر بوده‌اند، به چه سبب این ورزشگاه را تأیید و در راستای خواسته پرسپولیس و تیم قائمشهری به کنفدراسیون فوتبال آسیا معرفی کردند؟ سؤالی که با توجه به سبقه فدراسیون در جواب ندادن صریح به این گونه پرسش‌ها، قاعدتاً باز بدون جواب خواهد ماند.