صفحات
  • صفحه اول
  • مدیریت فوتبال
  • زیر چاپ
  • فوتبال ایران
  • منهای فوتبال
  • ورزش جهان
  • استقلال
  • پرسپولیس
  • پرونده
  • لژیونر
  • صفحه آخر
شماره هفت هزار و چهارصد و بیست و یک - ۲۴ مهر ۱۴۰۲
روزنامه ایران ورزشی - شماره هفت هزار و چهارصد و بیست و یک - ۲۴ مهر ۱۴۰۲ - صفحه ۵

چین قدرت مطلق ووشو دنیا نیست

صدیقی: باید از باخت‌هایمان درس بگیریم

فائزه زمانی
روزنامه نگار
 فدراسیون ووشو 3 طلا، 7 نقره و 2 برنز در بازی‌های آسیایی هانگژو دشت کرد که البته یک طلا، 3 نقره و یک برنز حاصل درخشش کوراش‌کاران بود.
ووشو در این میدان 5 فینالیست داشت اما در نهایت 2 طلا گرفت، آن هم در دو وزنی که چین رقیب سنتی‌اش حضور نداشت.
عده‌ای این را ناکامی ووشو در هانگژو می‌دانند اما امیر صدیقی رئیس فدراسیون نتایج را قابل قبول می‌داند و معتقد است فدراسیونش با خاطره‌ای خوش چین را ترک کرده است.
 
 از نتایج ووشو و کوراش در هانگژو راضی بودید؟
باتوجه به شرایط خاصی که فدراسیون داشت، با خاطره‌ای خوب هانگژو را ترک کردیم. ملی‌پوشان ما جنگیدند و بسیار درخشان عمل کردند. این 12 مدال کوراش و ووشو نتیجه‌ای بسیار خوب و بهتر از نتایج بازی‌های آسیایی جاکارتا بود؛ هم از نظر تعداد و هم از نظر کیفیت مدال‌ها. نیمی از این مدال‌ها را دختران‌مان کسب کردند که این اتفاق ویژه‌ای بود. ما سرمایه‌گذاری خوبی برای کوراش دختران کردیم که نتیجه‌اش را در هانگژو دیدیم و امیدوارم این مسیر به همین شکل حتی پرقدرت‌تر پیش برود.
 
 از بین 6 ووشوکار، 5 فینالیست داشتیم که البته فقط در 2 وزنی که چینی‌ها حضور نداشتند طلا گرفتیم. این به معنای ناکامی ما مقابل چینی‌ها نیست؟
 چینی‌ها 201 مدال طلا در این دوره از بازی‌های آسیایی داشتند و در تمامی رشته‌ها برنده مطلق بودند. بازی‌های آسیایی در رشته ووشو میدان متفاوتی نسبت به مسابقات قهرمانی آسیا و قهرمانی جهان است. چین با تمام قدرت از ظرفیت میزبانی و تماشاچیانش استفاده کرد؛ امتیازی که به هر حال ما از آن بی‌بهره بودیم. نمی‌شود چین را قدرت مطلق ووشو دنیا دانست. ما و چینی‌ها سالیان سال است که در میادین مختلف با یکدیگر مبارزه می‌کنیم، بعضی اوقات ما و بعضی اوقات آنها پیروز بوده‌اند.
ما حتی سابقه شکست مقابل تیم‌هایی مثل اندونزی و لائوس را در بازی‌های آسیایی داشته‌ایم ولی اینکه باخت به چین تنها دغدغه ما باشد، این‌طور نیست.
ما در مسابقات قهرمانی جهان اندونزی، چینی‌ها را شکست دادیم و قهرمان جهان شدیم. در ماکائو هم چینی‌ها را شکست دادیم و طلا گرفتیم. 2019 هم در شانگهای این اتفاق را تکرار کردیم ولی چون در بازی‌های آسیایی وزن‌ها محدود است، پیچیدگی موضوع بیشتر می‌شود. در نهایت آنچه که مهم و ارزشمند است نتیجه و مدال‌های طلایی است که ووشوکاران موفق به کسب آن شدند.
  انتظار می‌رفت الهه منصوریان با توجه به تمرین‌های مداومی که در چین داشت، طلا را بگیرد.
تا به حال در ووشو دختران موفق به شکست چینی‌ها در بازی‌های آسیایی نشده‌اند و صادقانه بگویم همیشه دختران در مبارزه با چینی‌ها شکست خورده‌اند.
الهه خوب جنگید و استراتژی خوبی هم داشت اما این برای بردن یک چینی کفایت نمی‌کند. ما باید چینی‌ها را با اختلاف زیاد ببریم که داوری هم نتواند کاری بکند.
الهه شرایط بهتری نسبت به بازی‌های آسیایی سال قبل داشت اما به این معنا نبود که الهه می‌توانست طلا بگیرد.
  طلای سیفی را کنار گذاشته بودیم. چه اتفاقی افتاد که او نقره‌ای شد؟
محسن سیفی خیلی تلاش کرد، او قهرمان پرآوازه‌ای است. همین الان هم با 3 مدال طلا و یک نقره جزو پرافتخارترین ورزشکاران است.
محسن راند اول برد، در راند دوم حریف چینی دو مرتبه اشتباهاً به سیفی ضربه زد که این موضوع خیلی در روند بازی او تأثیر منفی گذاشت. اما به هر حال قبول نداریم که داوری دلیل باخت ما در این بازی بود. ما باختیم، مشکلی هم نیست. باید از این باخت‌ها یاد بگیریم تا پلی برای پیروزی‌های بعدی بسازیم.
 ما در بخش دختران با کادرفنی خارجی مخصوصاً چینی موفق‌تر نبودیم؟
ما با کادرفنی چینی هم دوره قبل بازی‌های آسیایی به چین باختیم. می‌خواهم بگویم صرفاً مربی تعیین‌کننده نیست. ما الان افتخارمان این است که با مربی ایرانی نتایج خوبی به دست آورده‌ایم و توانستیم نتایج دوره قبل را تکرار و حتی بهتر کنیم.
 جای خالی حسین اوجاقی در تیم ملی مردان خیلی احساس می‌شد. به نظر می‌رسد زمان ایشان، تیم قبراق‌تری داشتیم.
حسین اوجاقی یکی از بهترین مربیان جهان است. فکر می‌کنم این فرصت برای مربیان ما به تازگی ایجاد شده است که در میدان بزرگی مثل بازی‌های آسیایی شرکت کنند.
حضور حسین اوجاقی همیشه برای ووشو ایران افتخاری بوده و استفاده کرده‌ایم، اما حالا به دلایلی کنار ما نیست.
 فکر نمی‌کنید تیم ملی در هانگژو ضعف فنی داشت؟
ما احساس کردیم خلأهایی وجود دارد و سعی کردیم خیلی زود جبران کنیم. یک مربی در بخش کشتی به کادرفنی اضافه شده و در حال کمک به ملی‌پوشان است که بتوانیم در میادین بعدی نتایج بهتری به دست بیاوریم.
 حضور علی‌نژاد در هیأت رئیسه فدراسیون جهانی ووشو چقدر برای ما مؤثر است؟
یک چیزی که در دیپلماسی بین‌المللی وجود دارد، قدمت است. الان پنجمین دوره‌ای است که علی‌نژاد به عنوان عضو هیأت رئیسه و نایب رئیس آسیا مشغول است. او جزو قدیمی‌ترین آدم‌های هیأت رئیسه بوده که مشغول به فعالیت است. این موضوع خیلی به ایران کمک می‌کند و می‌تواند مسیر پیشرفت را برای ورزش ایران باز کند.
 ما از نظر استعداد در تالو مشکل داریم؟
نمی شود گفت ما استعدادش را نداریم. ما طلای جهان را به دست آورده‌ایم اما آنقدر مدال‌آوری در این رشته سخت است که نیازمند فرصت بیشتری هستیم.
 کوراش فراتر از انتظار ظاهر شد و به نظر می‌رسد از آن بی‌سامانی خارج شد. اما باز هم عده‌ای به دنبال این هستند که زیرنظر شما نباشد.
ما هم خیلی اصراری به این موضوع نداریم. کوراش ریشه در ازبکستان دارد. ازبک‌ها از 7 طلایی که در کوراش توزیع می‌شد، 4 طلا را مال خود کردند. یکی را هم ایران و 2 طلا را چین گرفته است که به نظر می‌رسد نتیجه خوبی است.
 در پست دبیرکلی فدراسیون ووشو رفت و آمد زیاد بوده، دلیلش چیست؟
دلیلش این است که دوست داریم مسیر کیفی کار بهتر پیش برود.
 رفت و آمد ممکن است باعث بی‌ثباتی هم بشود.
این‌طور نیست. دلیل رفتن کسانی که پیش ما بودند، مشغول شدنشان در جای دیگر است و این‌طور نبوده که فدراسیون بخواهد با آنها قطع رابطه کند.

جستجو
آرشیو تاریخی