بازی برد – برد؛ قهر کن، همیشه جواب می‌دهد!
مرتضی طهوری
روزنامه‌نگار
این داستان ظاهراً ماجرای حنایی است که همیشه رنگ دارد. بار دیگر یحیی گل‌محمدی، سرمربی پرسپولیس بنا را بر این گذاشته که با قهر کردن، یعنی ابتدایی‌ترین و غیرحرفه‌ای‌ترین روش در یک کار حرفه‌ای، اعتراض خود را به مشکلات باشگاه پرسپولیس نشان دهد و از آن امتیاز بگیرد.
درست است که مشکلات مالی باشگاه‌ها هم جزو مسائلی است که در فوتبال روز و حرفه‌ای دنیا کمتر دیده می‌شود اما قهر کردن سرمربی بدون توضیح، قطعاً از اتفاقاتی است که نظیر آن جز در مواردی که مربی قصد قطع همکاری کامل دارد، دیده نمی‌شود.
سرمربی پرسپولیس اما از این حربه به خوبی استفاده می‌کند. حنای او همواره رنگ دارد. ماجرایی که او طراحی می‌کند و پیش می‌برد یک پروسه شناخته شده است که همه نزدیکان و علاقه‌مندان به فوتبال ابتدا و انتهای آن را می‌دانند: صحبت در رسانه‌ها در مورد مشکلات مالی و مظلومیت سرمربی و بازیکنان، سپس قهر کردن و دور شدن تیم و انتشار اخبار مرتبط با آن با آب و تاب فراوان، گرفتن امتیازهای لازم و بازگشت به تیم اما باز هم با حالت همیشه معترض و با غر زدن‌های فراوان.
گل‌محمدی همیشه در بد جلوه دادن اوضاع دست پیش را می‌گیرد تا هیچ وقت هیچ‌کس نگوید که او تیم خوبی را در شرایطی خوب در اختیار داشته است. این یک بازی برد - برد برای اوست و البته حربه‌ای که بسیاری دیگر از مربیان ایرانی از آن استفاده می‌کنند با آنکه به خوبی می‌دانند فوتبال ایران از منابع مالی اصلی خود مثل حق پخش و حق تبلیغات محیطی محروم است و تیم‌های مدعی مثل پرسپولیس و استقلال بیشترین ضرر را از این ناحیه می‌بینند. اما بد جلوه دادن اوضاع و همیشه در حالت قهر و معترض بودن به این معنی است که اگر تیم نتیجه نگرفت بتوان همه تقصیرات را گردن باشگاه و مشکلات مالی انداخت و اگر تیم نتیجه گرفت پروسه قهرمان‌سازی شروع و اینطور وانمود شود که تیم در شرایطی بسیار بحرانی و با مشکلات فراوان با درایت شخص سرمربی به موفقیت رسیده و باشگاه نقشی در آن نداشته است. این بازی با اینکه هواداران فوتبال و بویژه پرسپولیسی‌ها را خسته کرده اما ظاهراً در سیستم مدیریتی فوتبال ما جواب می‌دهد و باز هم سرمربی سرخپوشان با توسل به آن به اهداف خود می‌رسد. اینکه یک تیم، صد درصد قرارداد خود را گرفته باشد اما بابت تأخیر در پرداخت پاداش‌ها دست به اعتصاب بزند و مربی آن قهر کند به رفتاری غیرحرفه‌ای شبیه‌تر است تا اقدامی حرفه‌ای.