ستاره های کشتی سرگردان از بلگراد تا تیرانا
قربانی طلا
مسابقات کشتی آزاد و فرنگی زیر ۲۳ جهان روزهای اول تا هفتم آبان در آلبانی برگزار می‌شود و بر همین اساس کادر فنی تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی ترکیب نهایی را برای حضور در مسابقات زیر 23 ساله‌های قهرمانی جهان اعلام کردند. نکته مهم درباره ترکیب تیم ملی امید این است که 5 تن از کشتی‌گیران در ترکیب دو تیم آزاد و فرنگی در حالی برای امیدهای جهان انتخاب شده‌اند که پیش از این در بزرگسالان قهرمانی جهان هم حضور داشتند. مهم‌ترین چهره در ترکیب تیم ایران دانیال سهرابی است که هم در تیم ملی بزرگسالان اعزامی به قهرمانی جهان حضور داشت و هم در تیم اعزامی به بازی‌های آسیایی و حالا برای سومین بار انتخاب شده و قرار است به مسابقات امیدهای قهرمانی جهان اعزام شود.
در ترکیب تیم ملی زیر 23 ساله‌های کشتی آزاد میلاد والی‌زاده در وزن 57 کیلوگرم و امیرعلی آذرپیرا در وزن 97 کیلوگرم برای امیدهای جهان انتخاب شده‌اند، در حالی که به همراه تیم ملی بزرگسالان به مسابقات جهانی صربستان هم اعزام شده بودند. 28 شهریور به همراه بزرگسالان در جهانی بلگراد به روی تشک رفتند و حالا باید 30 مهر در امیدهای جهان حاضر باشند. این یعنی دو بار وزن کم کردن در یک ماه که حتماً به لحاظ جسمانی به کشتی‌گیران آسیب می‌زند. هر دو کشتی‌گیر جوان هستند و اگر خوب هدایت شوند حتماً در آینده می‌توانند به کشتی ایران کمک کنند اما هدایت درست یعنی همین که این کشتی‌گیران فدای کسب نتیجه نشوند.
البته پژمان درستکار اعتقاد دارد که میلاد والی‌زاده وزن کم کن نیست؛ فرض بر اینکه واقعاً هم وزن کم کن نباشد اما چه ایرادی داشت که کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد و فدراسیون کشتی به یک 57 کیلوگرم دیگر فرصت می‌دادند تا خودش را در امیدهای جهان نشان بدهد؟
امیرعلی آذرپیرا کشتی‌گیر وزن 97 کیلوگرم است اما بعد از مصدومیت کامران قاسمپور یک وزن پایین‌تر آمد و در جهانی بزرگسالان در وزن 92 کیلوگرم کشتی گرفت که نتیجه افتضاحی ثبت شد. یک ماه پیش وزنش را کم کرد تا بیاید پایین و حالا باید وزنش را افزایش بدهد و برود یک وزن بالاتر. آیا این تصمیم علمی بوده و به لحاظ پزشکی توجیه دارد؟ بدن انسان آسانسور نیست که به همین راحتی بالا و پایین شود. حتماً این تصمیم تبعات دارد و در آینده خودش را نشان می‌دهد. البته بخش عمده‌ای از این تصمیمات غلط که زیاد در ورزش ایران دیده می‌شود و مختص کشتی نیست، به سیاست غلط نتیجه‌گرایی مربوط می‌شود. مدیران می‌خواهند به هر شکل در هر رویدادی قهرمان شوند اما بعضی از این قهرمانی‌ها به قیمت از دست رفتن سلامتی کشتی‌گیران تمام می‌شود.
در ترکیب تیم ملی کشتی فرنگی زیر 23 ساله‌ها هم ایمان محمدی در وزن 63 کیلوگرم، دانیال سهرابی در وزن 72 کیلوگرم و علیرضا مهمدی در وزن 82 کیلوگرم در حالی برای مسابقات امیدهای جهان در آلبانی انتخاب شده‌اند که در جهانی بلگراد کشتی گرفته بودند و حالا باید در زیر 23 ساله‌های جهان هم کشتی بگیرند. در این بین دانیال سهرابی در کمتر از یک ماه باید سومین رویداد مهم ورزشی را تجربه کند و مشخص نیست که بدن این کشتی‌گیر جوان تا چه اندازه جوابگوی این فشار است.
دانیال کشتی‌گیر 67 کیلوگرم بود اما به خواست کادرفنی در جهانی بلگراد در وزن 72 کیلوگرم کشتی گرفت و بعد از جهانی بلگراد و به فاصله یک هفته دوباره وزن کم کرد و به وزن 67 کیلوگرم برگشت تا در بازی‌های آسیایی کشتی بگیرد و حالا باید در زیر 23 ساله‌های جهان در وزن 67 کیلوگرم کشتی بگیرد.
سهرابی حداقل بالای 70 کیلوگرم وزن دارد که اگر نداشت کادرفنی هیچ‌وقت به این نتیجه نمی‌رسید که او باید جهانی بزرگسالان را در وزن 72 کیلوگرم کشتی بگیرد. حتی در انتخابی درون اردویی وزن 72 کیلوگرم هم که کشتی‌گیران دو کیلوگرم ارفاق وزن دارند، همه را شکست داد. این یعنی حداقل 72 کیلوگرم وزن داشته اما حالا باید در حدود یک ماه برای سومین بار سر وزن برسد. این وزن کم کردن چه بلایی سر سهرابی می‌آورد؟ قهرمان شدن یا نشدن در امیدهای جهان چه سودی دارد که به خاطر آن، قهرمانان آینده‌دار کشتی به مسلخ بروند؟
کم نبودند کشتی‌گیرانی که به خاطر تصمیمات اینچنینی دوران قهرمانی‌شان بسیار کم شده است؛ سال 2014 محمد بنا سرمربی وقت تیم ملی کشتی فرنگی رامین طاهری را از جوانان به بزرگسالان آورد و به قهرمانی بزرگسالان آسیا فرستاد. بعد از بازگشت از قهرمانی آسیا محمد بنا از تیم ملی جدا شد و همین باعث شد تا کادرفنی جوانان رامین را دوباره به ترکیب جوانان برگردانند و به قهرمانی جوانان آسیا و بعد هم جوانان جهان اعزام کند. حالا کسی خبر دارد رامین کجاست؟ کشتی‌گیری که می‌توانست سال‌ها مدال بگیرد اما به دلیل مصدومیت چند سال بعد مجبور به جراحی هر دو پای خود شد.