این شادی در انزلی معنا پیدا می‌کند
یکی تارتار را بگیرد
دیدارملوان بندرانزلی و نساجی مازندران درانزلی یک دیدار معمولی نبود، چرا که کسانی که با روحیات هواداران انزلی‌چی آشنا هستند، می‌دانند آنها در شهرشان انتظاری غیر برد از تیم‌شان ندارند و در طول سالیان گذشته همواره از تیم‌شان حمایت کرده‌اند. این روزها که ملوان بازی‌های خوبی را به نمایش می‌گذارد، این انتظارات به حد بالایی هم رسیده است تا جایی که حالا هواداران این تیم امیدوارتر از هر زمانی به بازی‌های تیم‌شان نگاه می‌کنند. این یکی از دلایل معمولی نبودن بازی ملوان و نساجی بود، شاید بتوان یک دلیل دیگر هم بیان کرد، اینکه همواره در طول سال‌های گذشته دیدار ملوان با تیم‌های شهرهای شمالی کشورمان، از حساسیت ویژه‌ای برخوردار بوده است و پیروزی ملوان مقابل این تیم‌ها برای هواداران بسیار ارزشمند تلقی می‌شود. برهمین اساس معمولاً در چنین بازی‌هایی فشار زیادی روی کادر فنی ملوان هم وجود دارد که اتفاقاً در بازی ملوان و نساجی به اوج خود رسیده بود.
معمولاً چهره آرام و خونسردی را از سرمربی ملوان در طول سال‌های گذشته سراغ داریم. مهدی تارتار در دوران فوتبالی خود یک چهره جدی را از خود نشان داده است و این در دوران مربیگری بیشتر هم شد، اما انگار حضور او در انزلی شرایط را تغییر داده است. انگاردر انزلی همه چیز برایش تغییر کرده و آن سرمربی جدی به مرد پرتحرک نیمکت ملوان تبدیل شده است. تارتار با نتایج درخشانی که در این فصل کسب کرده، محبوبیت زیادی را هم نزد هواداران انزلی‌چی به دست آورده و در بازی با نساجی حسابی سنگ تمام گذاشت تا جایی که واقعاً نیاز بود یکی تارتار را بگیرد. زمانی که شاگردانش بعد از یک نیمه حمله مداوم روی دروازه نساجی سرانجام در دقیقه 93توانستند توپ را به تور حریف بچسبانند. تارتار که گویی یک انرژی پتانسیل وحشتناک را با خود حمل می‌کرد، با آزادی این انرژی شدیدتر از همه نیمکت‌نشینان و چه بسا بازیکنان فریاد شادی سر داد و با مشت‌های گره کرده، پرشی عجیب و غریب را رقم زد. این شادی سرمربی مثل تارتار فقط در انزلی معنا پیدا می‌کند.