هیچ شانسی برای طلای رسولی قائل نبودند
سپهرزاد: خدا مظلومیت دوومیدانی را دید و کمک کرد
مهری رنجبر
روزنامه نگار
هادی سپهرزاد مدیر تیم‌های دوومیدانی، خوشحال است مدال طلای بازی‌های آسیایی سهم شاگرد مصدومش شد. شاید بیشتر از این خوشحال است که کار نیمه تمام نماند و پایان خوش شاهنامه، خستگی را به تن‌شان نگذاشت. آن هم وقتی هیچ کسی یک لحظه هم شانس مدال برای حسین رسولی قائل نبود. سپهرزاد می‌گوید: «10 ماه پیش که کار را شروع کردم، کمتر کسی فکر می‌کرد که حسین رسولی در هانگژو طلا بگیرد، اما خدا را شکر گرفت. حسین حتی این باور را نداشت که یکی از مسافران بازی‌های آسیایی باشد، چه برسد به اینکه مدال بگیرد. اما وقتی هاشم خزایی سرپرست دبیری فدراسیون با من صحبت کرد تا رسولی را تمرین دهم، همه عزمم را جزم کردم تا این اتفاق بیفتد. او خیلی علاقه‌مند بود و هر کاری از دستش برمی‌آمد برای بچه‌ها انجام می‌داد. با حضور افشین داوری در فدراسیون شرایط، نه اینکه ایده‌آل، اما شرایط بهتر شد و ما هم به هدف‌مان رسیدیم. دوومیدانی در حالی یکی از 13 مدال طلای کاروان را گرفت که اصلاً هیچ شانس مدال برایش قائل نبودند.»
به نظر مدیر تیم‌های ملی دوومیدانی، خدا خواست و مصدومیت حسین را اذیت نکرد: «خدا خیلی در هانگژو به حسین کمک کرد. چرا که او دو هفته قبل از بازی‌ها در پرس سینه، عضله سینه‌اش درد گرفت و بعد هم در پرتاب اذیتش کرد. بنابراین دو، سه هفته‌ای تنها تکنیک بدون پرتاب انجام می‌داد و فیزیوتراپی که مشکلی برای مسابقه نداشته باشد. روز مسابقه همه فکر و ذکرمان این بود که مصدومیتش اذیت نکند و استرس زیادی بابت پارگی و شدت مصدومیت عضله‌اش داشتم. پرتاب اول مشکلی نبود اما با پرتاب دوم آزمایشی آلارم داد. اگر مصدومیت شدید می‌شد، نمی‌توانست پرتاب انجام دهد و بنابراین برنامه این بود که خیلی فشار نیاورد. مدام دغدغه پارگی عضله سینه‌اش و شدت آسیب‌دیدگی‌اش را داشتم، اما حسین با درد پرتاب می‌کرد و حتی موقع پرتاب ششم فکر می‌کرد پرتاب پنجم است و می‌گفت دیگر نمی‌تواند پرتاب کند که من به او گفتم مسابقه تمام شد. خوشحالم حسین با همه سختی‌ها و اتفاقات بد، کارش با خوشی تمام شد. به نظرم خدا مظلومیت دوومیدانی را دید و کمک کرد خستگی با مدال طلایش در تن ما نماند.»
سپهرزاد معتقد است رسولی باید در قهرمانی آسیا هم طلا می‌گرفت: «واقعاً طلا حق حسین بود، چرا که در تمرین هم پرتاب‌های خوبی انجام داد. البته او باید در قهرمانی آسیا هم مدال طلای پرتاب دیسک آسیا را می‌گرفت، اما با اتفاقاتی که پیش آمد، آنجا مدال نگرفت وگرنه حقش طلا بود. چرا که هیچ کسی به اندازه ما سختی نکشیده بود و تمرین نکرده بود.»
حالا هدف او برای پرتابگر دیسک ایران المپیک است: «شک نکنید حسین سهمیه المپیک را می‌گیرد. او با دو مسابقه برون مرزی حالا نفر 48 رنکینگ جهانی است و ما هم برنامه‌ریزی خیلی بهتری برای او داریم و البته باید شرایط و امکانات بهتری بدهند تا هدف ما محقق شود. هدف ما حضور حسین در المپیک است، اما باید رقابت او با پرتابگران در پاریس آبرومند باشد. به نظرم حضور در المپیک مهم است اما رقابت آبرومندانه و دفاع از اعتبار دوومیدانی ایران و نشان دادن قابلیت‌های دوومیدانی ایران اهمیت بیشتری دارد.»
مدیر تیم‌های ملی دوومیدانی، فعلاً به شاگردش استراحت داده: «حسین فعلاً استراحت می‌کند و درمان مصدومیتش برنامه بعدی اوست. ما فرصت 6 ماهه برای فصل تمرین و آمادگی داریم. اردیبهشت و خردادماه سال آینده فصل رقابت‌ها شروع می‌شود و امیدوارم حداقل امکانات برای دوومیدانی فراهم شود که دیگر دوومیدانی‌کاران دغدغه تغذیه، اسکان، اردو و مسابقه، ماساژور و فیزیوتراپ را نداشته باشند. البته بخشی از این کارها را فدراسیون باید انجام دهد، البته بودجه فدراسیون برای تأمین نیازهای ملی‌پوشان باید تأمین شود. ما دوست داریم توجه به حق شود و ورزشکاران اصلح. کسی که می‌تواند نتیجه خوبی بگیرد باید به او توجه شود؛ خارج از سیاسی بازی و مجازی بازی. چرا که حقیقت در استادیوم 100 هزار نفری هانگژو رقم خورد.»