کیفیت بالای نمایش پرسپولیس با خیزشی طوفانی
تیم یحیی حرف نداشت!
محمد قراگزلو
خبر‌نگار
بله، این یک شروع تازه برای پرسپولیس بود. همه می‌خواستند باخت به النصر و تمام آنچه حقایقی درباره ضعف یا ترس تیم از حریفش بود را فراموش کنند. در رأس آنها تیم و کادر فنی باید با چنین واقعیتی کنار می‌آمدند که هنوز پنج مسابقه دیگر باقی مانده و چیزی از دست نرفته است. دیدار با الدحیل و برد خارج از خانه می‌توانست یک شروع دوباره برای پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا باشد. با این وجود فقط این خود تیم پرسپولیس بود که می‌توانست پرونده النصر را ببندد.
پرسپولیس در دوحه فوتبالی بازی کرد که دوست و دشمن روی کیفیت بالای آن صحه می‌گذارند. این همان فوتبالی بود که یحیی از تیمش می‌خواست و البته اهالی فوتبال و هواداران را راضی نگه می‌داشت. قبل از این برخی گفته بودند اگر تیم یحیی کیفیت بالایی داشته باشد یا مدعی است در زمین خوب می‌تواند کیفیت بالایی ارائه دهد باید در قطر این مهم را به اثبات برساند که همین گونه هم شد. چمن هموار و یکدست ورزشگاه بن خلیفه تیم یحیی را سر شوق آورد. از همان ابتدا و تشکیل مثلث‌ها، کارهای ترکیبی و پاس‌های حساب شده برای پیش رفتن منطقی به سمت دروازه الدحیل ثابت می‌کرد این پرسپولیس با آنچه مقابل النصر ارائه داد زمین تا آسمان تفاوت دارد. برای لحظاتی در نیمه نخست پاس‌های آخر سخت می‌رسید یا نمی‌رسید. انگار هنوز آن ماجرای خودباوری در تیم تمام و کمال جا نیفتاده بود. البته که خبری از ترس نبود. این شجاعت را می‌شد هم در چیدمان ارنج هم در مدل بازی تیم به وضوح پیدا کرد اما یک نیمه طول کشید تا کل تیم بداند الدحیل کیفیتی ندارد که تیم حتی برای لحظاتی عقب بنشیند و باید برای رسیدن به برد کوبید و کوبید.
ریتم پرسپولیس در نیمه دوم فوق‌العاده بود. انگار بین دو نیمه همان شوکی که لازم بود پرسپولیس را به حرکت جدی‌تر برای پیروزی وادار کند به تیم وارد شده بود. یحیی با در نظر گرفتن شرایط الدحیل خواسته بود همان استراتژی با شدت و حدت بیشتری دنبال شود.
شروع نیمه دوم تیم طوفانی بود و جالب اینکه این طوفان حتی بعد از گل نخست هم فروکش نکرد. این همان روحیه‌ای بود که می‌توانست پرسپولیس را به هدفش برساند. یک تیم زیاده‌خواه که به کم قانع نیست. پرسپولیس گل دوم را می‌خواست و همان ریتم خوب را هم تداوم بخشید. تیم یحیی به گل دوم نرسید اما شایستگی رسیدن به این گل را داشت. بعد از فروکش کردن تب و تاب رسیدن به گل، پرسپولیس در کنترل مسابقه هم به بهترین شکل ممکن عمل کرد و راحت‌تر از آنچه تصور می‌شد به خواسته‌اش رسید.
اما جدا از زمین فوق‌العاده مسطح برخی از تصمیمات در رسیدن به این راحتی تأثیر داشت.
چیدمان ترکیب پرسپولیس برای این بازی شجاعانه بود. با وجود انجام بازی خارج از خانه یحیی از مهاجم نوک سود برد، فقط یک هافبک دفاعی در ترکیب گذاشت و ضمن بازگردان مهره‌ای بازیساز به نام سروش رفیعی به چهره امیدوارکننده‌ای مثل یاسین سلمانی از ابتدا میدان داد. انتخاب عالیشاه هم آنقدر درست و بجا بود که هر چه از زمان بازی گذشت مشخص شد پرسپولیس چقدر به یک لیدر در حملاتش نیاز دارد، حتی اگر آن لیدر در مرکز زمین حضور نداشته باشد.
قبل از این حتی در روزهایی که دست یحیی بازتر بود مشابه چنین ترکیب و چیدمانی از او ندیده بودیم اما به نظر می‌رسد محدودیت گاهی اوقات خلاقیت می‌آورد. برای چیدمان پرسپولیس سایت ای‌اف‌سی 1-4-1-4 را برگزیده که مسعود ریگی تنها هافبک دفاعی تیم بوده است اما به نظر می‌رسید سروش بعضاً روی دست ریگی بازی می‌کند و تیم دو هافبک مرکزی دارد. گاهی اوقات نیز اینگونه به نظر می‌رسید که همان سیستم قبل از بازی فولاد و النصر 1-1-4-4 را می‌بینیم که یاسین سلمانی پشت سر شهاب زاهدی بازی می‌کند و گاهی نیز انگار تیم با سیستم 1-3-2-4 در زمین چیده شده و سلمانی در پست 10 بازی می‌کند و صادقی و عالیشاه وینگرهای راست و چپش هستند.
جدا از چیدمان، آنچه موجب کیفیت بالای تیم پرسپولیس در این مسابقه شد استراتژی درست یحیی برای رسیدن به دروازه حریف بود. یحیی به مدافعان چپ و راستش اجازه پیشروی داده بود تا کارهای ترکیبی از کانال‌های کناری شکل بگیرد. در عین حال او به هافبک‌های کناری وظیفه داده بود تا با شیفت کردن به مرکز زمین و ایجاد مثلث‌های کوچک توپ را آنقدر جلو ببرند که یا موقعیت شوتزنی ایجاد شود یا ارسال و پاس عمقی. تمام این اتفاقات البته در شرایطی رقم خورد که پرسپولیس دو تا از بهترین بازیکنانش را نداشت و تصور می‌شد در غیاب آنها و البته میلاد سرلک با مشکلات اساسی مواجه شود اما با وجود این محدودیت‌ها تیم یحیی طوری فوتبال بازی کرد که نه تنها درباره شایستگی‌اش برای برد در این مسابقه حرفی باقی نماند بلکه دوباره بسیاری از اهالی فوتبال را به خیزش دوباره تیمی که سال 2020 بعد از یک شکست و یک مساوی از جا بلند شد و به فینال رسید، امیدوار کند.