تجربه‌های تلخ و شیرین یحیی و پرسپولیس از دوحه
ناامید نشو
محمد قراگزلو
خبر‌نگار
شکست مقابل النصر ناراحت‌کننده بود و کلی اتفاق بد داشت. بدی‌ها و زشتی‌ها از حاشیه‌های استقبال از حریف عربستانی شروع و با مصدومیت ستاره‌های پرسپولیس و مصاحبه‌های تلخ بازیکنان تیم رقیب درباره چمن ورزشگاه آزادی ادامه یافت. بازی با النصر هیچ دستاورد مثبتی برای پرسپولیس نداشت و در یک فضای سرد و بی‌روح با شکست خانگی توأم شد و تیم یحیی را در هفته نخست لیگ قهرمانان به قعر جدول گروه E فرستاد.
مصاف با النصر، حاشیه و اتفاقات تلخش اما هر چه که بود تمام شد و رفت. خیلی‌ها دوست داشتند تا ماجراهای مربوط به حواشی این مسابقه ادامه پیدا کند یا به خاطر ضعف تیم یحیی در مصاف با حریف تا بن‌دندان مسلحش چیزی برای بولد کردن بسازند اما همه این حرف و حدیث‌ها بالاخره باید جایی تمام می‌شد که شد.
پرسپولیس خودش مأموریت داشت به این حواشی پایان دهد. از فردای بازی با النصر و بعد از ریکاوری همه اعضای کادر فنی و بازیکنان هر آنچه در بازی با النصر گذشته را فراموش کردند و پشت سر گذاشتند. البته که این مصاف با وجود نتیجه بد و اتفاقات نگران‌کننده، کلی تجربه و نکته فنی خوب برای پرسپولیس داشت و تیم یحیی را هوشیارتر و آگاه‌تر آماده مصاف با الدحیل کرد.
پرسپولیس و سرمربی‌اش از قطر و دوحه تجربیات متفاوت و خاطرات تلخ و شیرین زیادی دارند. پرسپولیس چهار بار به الدحیل در دوحه باخته که دوبارش مربوط به همین تیم یحیی گل‌محمدی بوده اما در همان مسابقات سه فصل قبل گل‌محمدی تیمش را به فینال رسانده است. پرسپولیس فقط یک بار در دوحه حریفش را شکست داده که مربوط به شش سال قبل است؛ وقتی الدحیل اینقدر پرستاره نبود و لخویا نام داشت.
پرسپولیس از قطر خاطرات شیرینی هم دارد. سه سال قبل وقتی بازی‌ها به خاطر شیوع ویروس کرونا متمرکز برگزار شد تیم یحیی بعد از باخت مقابل الدحیل و شارجه قبل از انتشار ویروس، با ناامیدی به دوحه رفت اما با سه برد و یک باخت دیگر در مرحله گروهی به مرحله بعد رفت و در دور حذفی تیم‌های السد، پاختاکور و النصر را در همین دوحه شکست داد و به فینال رسید.
به خاطر تمام دستاوردهای قبلی و روح بزرگ پرسپولیس که در آسیا بازیابی شده این تیم حق ناامید شدن ندارد و بازی با الدحیل شروع یک مبارزه تازه برای صعود از مرحله گروهی خواهد بود. الدحیل کلی ستاره خارجی دارد، در خانه بازی می‌کند، در شرایط مسابقه است و حداقل اینکه بازی اولش را نباخته و خارج از خانه امتیاز گرفته است. آنها در لیگ قطر هم شرایط نسبتاً خوبی دارند و برای کسب اولین برد خانگی‌شان وارد این میدان خواهند شد اما پرسپولیس با تمام مشکلات و دل‌نگرانی‌هایش حق ناامید شدن از پیروزی در این مسابقه را ندارد؛ کما اینکه می‌دانیم چنین روحیه‌ای نزد اعضای تیم و کادر فنی این تیم هرگز وجود نداشته و هر آنچه به تیم تلقین می‌شود غالباً از دل مصاحبه‌ها و مطالب بعضاً بی‌پایه و اساس و در فضای مجازی است.
پرسپولیس در صورت غیبت دو ستاره مهم خود امیری و ترابی مشکلاتی اساسی برای مصاف با الدحیل خواهد داشت و از آن سو بازگشت مصدومان مهم تیم قطری می‌تواند نکته مثبت دیگری با تیم کرسپو باشد اما پتانسیل‌های پرسپولیس را هیچ‌گاه از یاد نبرید. این همان تیمی است که با پنجره بسته و بازیکنانی مثل حسین‌پور، طاهرخانی، علوان‌زاده، آدام همتی و مصلح روی نیمکتش به فینال آسیا رسید. این تیم همان مجموعه‌ای است که طی بازی‌های فشرده سه چهار روز یک بار در دوحه و در ایام کرونا السد و پاختاکور و النصر را با تمام ستاره‌هایش شکست داد و فینالیست شد.
این تیم پرسپولیس حتی با در نظر گرفتن برخی جزئیات نگران‌کننده پتانسیل‌های بسیاری دارد. خوشبختانه یحیی و کادرش این پتانسیل‌ها را بهتر از همه ما می‌شناسند و خبری از ناامیدی و منفی‌گرایی در این تیم نیست پس لطفاً از اینجا تا دوحه موج منفی ارسال نکنید و بگذارید این تیم با تمام داشته‌ها و نداشته‌هایش دنبال برداشتن گام اول و هدف‌گذاری برای صعود از گروهش باشد.