بیم و امید
رسول مجیدی
روزنامه نگار
اگر بازی دیروز تیم ملی امید کشورمان مقابل تیم زیر 23 سال تایلند را ندیدید، همین الان در گوشی هوشمندتان، خلاصه آن را تماشا بفرمایید تا متوجه شوید تیم ملی امید ما تا قبل از اینکه از رقیبش 2-0 جلو بیفتد و آن تیم اصطلاحاً وا برود، عملاً موقعیت گلی نداشته.
تایلند دو اشتباه عجیب، بچگانه و مبتدیانه کرد و ایران دو گل زد. ابتدا دروازه‌بان این تیم آنقدر در دادن توپ به هم‌تیمی‌هایش تعلل کرد تا امیرارسلان مطهری به او رسید و توپ به پایش برخورد کرد و کمانه کرد تا دروازه تایلند‌ی‌ها باز شود. البته در این صحنه از پرس خوب مطهری نباید به سادگی گذشت ولی انتظار از تیم امید ما این بود که وقتی خیلی زود از رقیب کم نام و نشانش جلو افتاده، بتواند چندین و چند موقعیت گل دیگر بسازد که عملاً این مهم به دست نیامد و بیشتر موقعیت‌های خوب بازی نصیب تایلند شد. بله شاید تیتر رسانه‌ها این باشد که ما 2-0 بردیم و دوباره کلین‌شیت کردیم ولی واقعیت این بود که هم در بعد هجومی عملاً موقعیت خوبی نساختیم و هم در بعد دفاعی چندین و چند بار مقابل مهاجمان تایلند کم آوردیم. تایلندی که در گروه خودش سوم شده بود و حتی یک پیروزی نداشت. تایلندی که در مرحله گروهی 4 گل از کره‌جنوبی خورده بود و با بحرین و کویت مساوی کرده بود. ما در مرحله بعد هم باید با هنگ‌کنگی روبه‌رو شویم که در مرحله گروهی دو بازی کرد و هر دو را باخت و به لطف انصراف سوریه و افغانستان به مرحله بعد آمد. احتمالاً از یک‌چهارم نهایی هم راحت عبور کنیم ولی دیدار نیمه نهایی و رویارویی احتمالی با ژاپن شب سختی را برای ما رقم خواهد زد.