مربیان و بازیکنان آماتور در زمین‌های غیرحرفه‌ای
مصدومیت، لطمه بزرگ به لیگ
اکبر منتشلو
خبر نگار
اگر با کمی چشم‌پوشی نگاه کنیم با گذشت قریب به دو ماه از شروع بازی‌های لیگ برتر، بالاخره هفته پنجم این رقابت‌ها هم نصفه و نیمه برگزار شد و در آستانه برگزاری هفته ششم این رقابت‌ها هستیم که البته هنوز سازمان لیگ فوتبال تاریخی را برای این رقابت‌ها اعلام نکرده است! برگزاری این تعداد هفته از بازی‌ها در این مدت به خودی خود نشان می‌دهد که بازیکنان در لیگ برتر فوتبال کشورمان چندان تحت فشار نبوده و فرصت مناسبی برای ریکاوری برای بازی بعدی در اختیار دارند. حتی تعطیلی بین رقابت‌های فصل قبل و فصل فعلی هم به اندازه کافی برای تیم‌ها، بازیکنان و مربیان فرصت ایجاد می‌کند تا خودشان را برای بازی‌ها آماده کنند.
در طول همین هفته‌ها که از لیگ برتر سپری شده است، متأسفانه شاهد مصدومیت‌های بیش از اندازه بازیکنان مثلاً حرفه‌ای در لیگ حرفه‌ای کشورمان هستیم. استقلال بازیکنانی مثل آرمین سهرابیان، رضا میرزایی و ... را به خاطر مصدومیت در اختیار نداشته است. پرسپولیس علاوه بر مهدی ترابی و امیری که در بازی با النصر مصدوم شدند، دانیال اسماعیلی‌فر را نیز به خاطر مصدومیت از دست داده و گل‌محمدی همچنان نگران مصدومیت بازیکنانش و نداشتن آنها است. سرمربی تراکتور از تعداد مصدومان تیمش به شدت شکایت دارد و در طول چهار هفته گذشته بازیکنانی مثل محمد نادری، مرتضی منصوری، محسن سفید چقایی و محمد عباسی را به خاطر مصدومیت نداشته است. اوضاع گل‌گهرسیرجان به عنوان یک تیم مدعی در این فصل از دیگر تیم‌ها هم بدتر است تا جایی که سرمربی این تیم از مصدومیت بازیکنانش به شدت ناراحت و کلافه است. ذوب آهن خیلی زود آرش قادری را از دست داد. استقلال خوزستان عظیم گوگ و ... را به دلیل مصدومیت در اختیار نداشت، سپاهان دیگر مدعی این دوره از رقابت‌ها امید نورافکن، رضا شکاری، احسان پهلوان، کاوه رضایی، محمد کریمی و ... را با مصدومیت پیش می‌برد. علیرضا کوشکی به دلیل مصدومیت از ناحیه همسترینگ پای راست از همراهی تیمش محروم است، غلامرضا ثابت ایمانی هم مصدوم شده و تیمش را همراهی نمی‌کند. اینها تنها بخشی از مصدومیت‌های چند هفته اخیر برخی تیم‌ها بود و به مراتب لیگ چهار هفته‌ای کشورمان شاهد مصدومیت بازیکنان بوده است. به طور حتم بخش عمده‌ای از مصدومیت به نام خرابی زمین ورزشگاه‌ها نوشته می‌شود و بازیکنان و مربیان از بازی در زمین‌های خراب شاکی هستند. شاید بخشی از این موضوع قابل قبول باشد و نمی‌توان مدعی شد که همه چیز به خصوص زمین ورزشگاه‌ها برای داشتن لیگ حرفه‌ای مهیا است، اما به طور حتم اینها دلیل این مصدومیت های بی‌شمار بازیکنان نیست. باید قبول کرد که بخش بسیار زیادی از این مصدومیت به نحوه آماده‌سازی بازیکنان قبل و در حین بازی‌ها برمی‌گردد که بر عهده مربیان باشگاه‌ها می‌باشد؛ مربیانی که این روزها قراردادهای خوبی با باشگاه‌ها دارند و البته تعدادشان هم هر روز روی نیمکت تیم‌ها بیشتر می‌شود، اما حاصل کار نه تنها حرفه‌ای نیست بلکه در حد آماتور هم نیست. شاهد این ادعا را می‌توان در مصدومیت برخی بازیکنان در رقابت‌های خارج از کشورمان دید. مهرداد عبدی در بازی نساجی مقابل بمبئی سیتی از ناحیه گونه آسیب می‌بیند هر چند این را می‌توان اتفاق دانست، اما نمی‌توان آماده نبودن بازیکن را هم نادیده گرفت. مهم‌تر از این، سامان فلاح بازیکن گل‌گهر در تیم امید در چهارچوب سومین بازی مرحله گروهی رقابت‌های بازی‌های آسیایی ۲۰۲۳ هانگژو چین در برابر مغولستان مصدوم می‌شود و حتماً اینجا بهانه زمین وجود ندارد. در جریان بازی تیم‌های فوتبال ایران و بلغارستان، علیرضا بیرانوند در دقیقه 20 بازی، حین یک پرتاب بلند از ناحیه کشاله ران مصدوم شد و به دلیل مصدومیت از بازی خارج و نیازمند جانشین او شد، این را چطور باید توجیه کرد؟ این اتفاق برای رامین رضاییان در جریان بازی با بلغارستان نیز رخ داد، اینها هم بخشی از مصدومیت بازیکنان در میادین خارج از کشورمان است، پس این مصدومیت مختص زمین ورزشگاه‌های داخل نیست و بازیکنان از آمادگی جسمی خوبی برخوردار نیستند. جالب است که در بازی پرسپولیس و النصر در رقابت‌های آسیایی در ورزشگاه آزادی، همگان به بد بودن زمین اذعان داشته و دارند، اما آیا النصر در این زمین بازی نکرد؟ نه تنها النصر در همین زمین بازی کرد، بلکه نه مصدومی داشت و نه بازی بدی را ارائه کرد و با زدن دو گل در همین زمین توانست به کسب سه امتیاز به کشورش برگردد. اما پرسپولیسی‌ها نه تنها نتوانستند بازی خوبی را ارائه کنند، بلکه با مصدومیت مداوم بازیکنانش روبه‌رو شد. به نظر می‌رسد این مصدومیت‌ها لطمه بزرگی به لیگ برتر می‌زند، اما همه اینها دلیل ضعف لیگ برتر نیست و انتظار می‌رود با آماده‌سازی بهتر بازیکنان و رفتار حرفه‌ای آنها توسط مربیان بتوانیم لیگ برتری حرفه‌ای داشته باشیم.