8 بانوی غایب در هانگژو
پریسا غفاری
روزنامه‌نگار
تیم زنان ایران با ۷۷ ورزشکار در این مسابقات حاضر است اما جای بسیاری نیز خالی است. دختران ورزشکار ایران همچون دوره‌های گذشته بخشی از امید کاروان هستند. گرچه ۷۷ ورزشکار زن ایران در این رویداد، مسابقه می‌دهند اما چه کسی می‌تواند منکر جای خالی بسیاری از ستاره‌ها شود. کسانی که هر یک به دلیلی از کاروان بازی‌های آسیایی جا ماندند.
فاطمه کشاورز (وزنه‌برداری)
تیم ملی وزنه‌برداری دو هفته پیش عازم مسابقات جهانی عربستان بود و فاطمه کشاورز نیز در این تیم حضور داشت و قرار بود پس از بازگشت از ریاض، آماده سفر به هانگژو شود. نتایج کسب شده از سوی کشاورز در پایان مسابقات جهانی سبب شد کادر فنی تصمیم بگیرد او را کنار بگذارد و یک وزنه‌بردار جوان مشهدی به نام ریحانه کریمی را جایگزین او کند. کنار گذاشته شدن از تیم ملی برای دختر شیرازی که دو سال فوق‌العاده را در صحنه‌های مختلف وزنه‌برداری ایران سپری کرده بود، یک شوک بزرگ تلقی می‌شود.
فاطمه صادقی (کاراته)
تلاش‌ها برای مجاب کردن اعزام کاتاروها به بازی‌های آسیایی نافرجام بود و مثل دوره‌های گذشته، اعزام به بازی‌های آسیایی در کاراته، تنها سهم کومیته‌کاهای ایران است. صادقی جوان طی سه سال اخیر به برجسته‌ترین کاتاروی ایران تبدیل شده و در صحنه بین‌المللی هم نمایش جذابی داشته است اما کاتا و او باز هم پشت در بازی‌های آسیایی ماندند.
زهرا شیدایی (تکواندو)
حوالی یک سال قبل زمانی که زهرا شیدایی، تکواندوکار جنگجوی مازنی توانست در مسابقات آزاد جهانی ریاض قهرمان شود چه کسی فکر آن را می‌کرد که او حتی نامزد حضور در هانگژو هم نباشد؟ همه چیز در مورد جان‌سخت شمالی غیرمنتظره پیش رفت. او دختر محبوب کادر جدید تیم ملی نبود و به تدریج به گوشه شیاپ‌چانگ رانده شد. در نهایت کار به جایی رسید که شیدایی عطای بودن در تیم ملی را هم به لقایش بخشید. تکواندوکاری که می‌توانست شانس مدال در هانگژو باشد.
مریم کرمی (رویینگ)
از دختر پرافتخار همدانی تیم ملی رویینگ، برای حضور در بازی‌های آسیایی تنها قلبی پرگلایه باقی مانده است. مریم کرمی معتقد است مورد بی‌مهری در تیم ملی قرار گرفت. او بخشی از تیم مدال‌آور بازی‌های آسیایی جاکارتا بود و آمار و وضعیتش نشان می‌داد برای یک رقابت بزرگ دیگر آماده است اما در نهایت شانس حضور در هانگژو را پیدا نکرد.
ریحانه مبینی (دوومیدانی)
دختر اهل آران و بیدگل، یکی از رؤیاهای بزرگ دوومیدانی زنان در بازی‌های آسیایی را ساخته بود. رکوردهای ریحانه مبینی به حدی سریع و جذاب در حال پیشرفت بود که نه تنها تردیدی در حضورش در بازی‌های آسیایی وجود نداشت بلکه شانس مدال برای مبینی تصور می‌شد. طی یک سال اما ورق برگشت. رکوردهای ریحانه دیگر آن چیزی نبود که توقع می‌رفت و نمایش او در بازی‌های کشورهای اسلامی، نمایش شیرینی نبود. او در بدترین زمان ممکن وارد دوره افول شد گرچه این پیش‌بینی وجود دارد که او بار دیگر به صف رکوردشکنان بازمی‌گردد.
فاطمه کرم‌زاده (تیراندازی)
اگر یکی از المپین‌های جوان ایران در المپیک توکیو بوده باشید، باید هم عجیب باشد که در فاصله دو سال بعد در بازی‌های آسیایی غیبت دارید. این، داستان فاطمه کرم‌زاده تیرانداز خوزستانی ایران است که پای ثابت المپیک، مسابقات جهانی، جام جهانی و مسابقات قاره‌ای بود اما حالا در هانگژو غایب است و جای خالی‌اش احساس می‌شود.
ندا شهسواری (پینگ‌پنگ)
بانوی اول تنیس روی میز ایران برای نخستین بار در یک رویداد بزرگ قاره‌ای غیبت دارد. پس از رقابت در دو دوره المپیک و دو دوره بازی‌های آسیایی در ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ ندا شهسواری این بار در این رقابت حضور ندارد. حضور در هانگژو، احتمالاً آخرین فرصت «کاپیتان ندا» برای ثبت سومین حضور در ادوار بازی‌های آسیایی بود که محقق نشد و دختر کرمانشاهی در این دوره جای خود را به شیما صفایی جویای نام داده است.
سمیه یزدانی (دوچرخه‌سواری)
چه کسی فکر آن را می‌کرد که روی نام سمیه یزدانی، قهرمان برجسته دوچرخه سواری جاده و مدال‌آور آسیا قلم قرمز کشیده شود؟ در سرنوشت او، روی نام «بازی‌های آسیایی» با قلم قرمز و پررنگی خط کشیده‌اند. او در بازی‌های آسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ در کاروان حضور داشت اما پیش از شروع تورنمنت، دچار شکستگی ترقوه شد و جایش را به ماندانا دهقان داد. برای حضور در هانگژو نیز سهمیه‌ای به دوچرخه سواری جاده زنان اختصاص داده نشد و تک سهمیه زنان این رشته به فرانک پرتوآذر در کراس کانتری رسید. او در زمره شایسته‌ترین شایستگانی است که مظلومانه حضور در بازی‌های آسیایی، این رویداد بزرگ قاره را از کف دادند.