از جام جهانی تا بازیهای آسیایی
سیدحسین در برزخ هانگژو
سیدحسین حسینی در شرایطی اکنون در بازیهای آسیایی به عنوان دروازهبان تیم المپیک ایران شرکت کرده که ابتدا تمایل صددرصدی به حضور در این تورنمنت نداشت. حسینی پیش از آنکه نامش در میان 50 بازیکن ارسالی به کمیته المپیک آسیا قرار بگیرد، به دنبال راضی کردن مسئولان تیم امید برای حذف نامش از میان نفرات اعزامی بود اما در نهایت با اصرار تصمیمگیران نام شماره یک استقلال در میان لیست ارسالی قرار گرفت و بعدها نیز مشخص شد ارسال اسامی به منزله اعلام قطعی است و کمیته برگزاری بازیها اجازه نمیدهد نام هیچ یک از بازیکنان حذف یا اضافه شود و تیمها موظفند از همان 50 بازیکنی که اعلام کردند در این بازیها استفاده کنند.
سطح برگزاری مسابقات فوتبال المپیک آسیایی در سالهای اخیر بشدت افت کرده تا جایی که برخی تیمها این تورنمنت را فقط برای بالابردن تجربه بازیکنان جوان خود مورد توجه قرار میدهند و حتی از سهمیه بازیکنان بزرگسال استفاده نمیکنند تا بازیکنان جوان در بوته آزمونی جدی قرار بگیرند.
تصمیمگیران در تیم المپیک ایران اما با هدف اینکه در این تورنمنت به مدالی دست یابند از سهمیه بزرگسالان بهره گرفتند و نام سیدحسین حسینی را که سابقه بازی در جام جهانی دارد، در فهرست قرار دادند تا این دروازهبان را چند ماه بعد از تجربه حضور مقابل تیمهای انگلیس و ولز در تورنمنتی که سطحی بسیار نازل دارد به عنوان دروازهبان تیم المپیک در قفس توری قرار دهند.
در اتخاذ این تصمیم سرمربی تیم ملی نیز نقش داشته و گفته میشود یکی از دلایلی که منجر به حضور سیدحسین حسینی و ارسلان مطهری در تیم المپیک ایران شده، پیشنهاد امیر قلعهنویی به رضا عنایتی بوده و سرمربی تیم المپیک ایران که در مسابقات انتخابی المپیک نیز نتایج نامطلوبی به دست آورد، رأی به حضور حسینی و مطهری در بازیهای آسیایی داده است.
این تصمیم اما از ریشه غلط است و درحالی که متولیان تیمهای ملی میتوانستند از بازیکنانی بهره بگیرند که پتانسیل درخشش در سالهای آتی و تبدیل شدن به نفراتی برای تیم ملی ایران را داشتند، بدون توجه به ظرفیتهایی که ممکن است در آینده شکل بگیرد، با اعزام بازیکنان بزرگسال فرصت را از جوانترها سلب کردند.
درعین حال شأن بازیکنی که یک سال پیش در جام جهانی فوتبال مقابل انگلیس و ولز به میدان رفت و بخصوص در بازی دوم بسیار درخشان ظاهر شد تا مربیان تیم ملی بعد از بیرانوند بتوانند به دروازهبانی دیگر تکیه کنند، با تصمیم اخیر چندان مورد توجه قرار نگرفته است.
شاید از نگاه مسئولان ورزش حضور این قبیل بازیکنان در قهرمانی احتمالی تیم المپیک ایران در بازیهای آسیایی تأثیرگذار باشد اما بدون شک اگر این تیم در بازیهای آتی نتواند به نتایج دلخواه دست یابد و پیش از رسیدن به فینال حذف شود، حتی مسئولانی که رأی به حضور چنین بازیکنانی دادهاند نیز خود را بابت این تصمیم سرزنش خواهند کرد.
تردیدی نباید داشت که دستیابی به قهرمانی این تورنمنت نیز برای بازیکنانی همچون سیدحسین حسینی دستاوردی محسوب نمیشود و دروازهبانی که در جام جهانی بازی کرده هرگز با رسیدن به مدال طلای بازیهای آسیایی موفقیتی برای خود لحاظ نخواهد کرد.