در حافظه موقت ذخیره شد...
ذوق‌زدگی بد یا خوب؟
خبر‌نگار
استقبال عجیب از رونالدو موجی از قضاوت‌های متفاوت را در شبکه‌های اجتماعی موجب شده. برخی معتقدند بازتاب جهانی این اتفاق برای‌مان بد شد و برخی می‌گویند این اتفاق در هر جای دنیا ممکن است رخ بدهد و کاملاً طبیعی است.
نقدها را که می‌خوانی به نظر می‌رسد هر دو طرف درست می‌گویند یا حداقل بخش عمده‌ای از نقدها و نظرات‌شان درباره این اتفاق با منطق همخوانی دارد اما اول اینکه آنچه روز دوشنبه در فرودگاه و هتل اتفاق افتاد را باید مسأله‌ای فرافوتبالی دید و بیشتر باید از منظر روانشناختی جامعه جوان و عاشق فوتبال و جامعه‌شناسانه نگاه کرد.
واقعیت اینکه استقبال گسترده از فوق‌ستاره‌ای که برای اولین بار به ایران آمده اصلاً عجیب نیست. تقریباً همه طرفداران فوتبال شیفته سوپراستارها هستند و با قاطعیت می‌توان گفت مسی، رونالدو و مارادونای فقید پرطرفدارترین بازیکنان تاریخ فوتبال در ایران و شاید کل دنیا باشند. طبیعتاً برای هر فردی که شیفته یکی از این افراد بوده یا هست تماشای آن فوق‌ستاره از فاصله چند متری یک هیجان بزرگ ایجاد خواهد کرد و ممکن است ناخودآگاه آن فرد را به سوی هتل، فرودگاه یا هر جایی که قرار است فوق ستاره مورد نظر در آن حاضر باشد، بکشاند. در واقع هیچ‌کدام از این شیفتگان قادر به کنترل احساسات‌شان در چنین مواقعی نیستند و شاید باید منتظر هر اتفاق غیرقابل پیش‌بینی از آنها بود. مثلاً اینکه با سرعت دنبال اتوبوس تیم آن فوق ستاره بدوند یا تا آساسور هتل او را تعقیب کنند که فقط یک عکس اورجینال با تلفن همراه خودشان از او بیندازند، فارغ از اینکه آن عکس اصلاً کادر درست و کیفیتی داشته باشد که قابل ذخیره در بخش گالری تلفن‌شان باشد و بعد از سال‌ها به آن فرد یادآوری کند که چه روزی بود؛ یک روز من هم تا چند متری رونالدو رفته و او را از نزدیک دیده بودم!
با در نظر گرفتن این میزان از شور و شوق نزد شیفتگان ابرستاره‌های فوتبال هر آنچه از سوی مردم و نه مسئولان در روز دوشنبه اتفاق افتاد طبیعی است و نمی‌توان ایرادی به آن چند هزار جوان و نوجوان گرفت اما حتماً می‌شد این حجم از ذوق‌زدگی را از آن حالت بی‌نظم و بعضاً خجالت‌آور تبدیل به مراسمی باشکوه و به یادماندنی کرد کما اینکه شاید در این شرایط امکان دیدار تعداد بیشتری از هواداران با رونالدو فراهم می‌شد و البته کیفیت آن عکس‌های خاطره انگیز تا حد زیادی بالاتر می‌رفت!
شاید می‌شد با برنامه‌ریزی بهتر و اصولی‌تر برای چنین رویداد مهمی این تعداد نوجوان و جوان علاقه‌مند به رونالدو را در همان هتل و فرودگاه سازماندهی کرد. شاید بهتر بود مثلاً استقبال از تیم رقیب و ستاره‌اش به مسئولان شهری و فوتبالی سپرده می‌شد و باشگاه پرسپولیس به عنوان رقیب النصر خودش را کنار می‌کشید و فقط وظایفی که در پروتکل ای‌اف‌سی به عنوان میزبان برایش در نظر گرفته شده را کامل و درست انجام می‌داد.
باور کنید اگر این برنامه‌ریزی صورت می‌گرفت از تپه‌نوردی و دویدن دنبال اتوبوس خبری نمی‌شد که عکس‌هایش به عنوان بی‌آبرویی دست به دست بچرخد و برعکس بیشتر آن بخش میهمان‌نوازی و فوتبالدوستی ایرانی‌ها بولد می‌شد و به عنوان وجوه مثبت این جامعه بازتاب می‌یافت.