ربیعی: با هزینه موافقم اما اسراف نه
انتقاد از قلعه‌نویی؟ تیم‌های فنی همیشه پرجمعیت هستند
امیر اسدی
روزنامه نگار
بدون شک محمد ربیعی جزو بهترین مربیان فوتبال ایران در سال‌های اخیر است؛ مربی جوانی که در مس رفسنجان توانست خودی نشان بدهد و این تیم را به یک مدعی در لیگ برتر تبدیل کند. پروژه موفق ربیعی در رفسنجان امسال به پایان رسید و او تصمیم گرفت به اصفهان برود و چالش جدیدی را در ذوب‌آهن آغاز کند. چالشی سخت در تیمی ریشه‌دار و قدیمی که هواداران بسیاری هم حامی آن هستند. ربیعی از این چند هفته آغازین لیگ می‌گوید و اینکه چطور شد به اصفهان رفت. از نقل و انتقالات تابستانی صحبت می‌کند و در نهایت هم سری به تیم ملی می‌زند. گفت‌وگوی ایران ورزشی با این مربی جوان و موفق پیش روی شما است.
سه چهار هفته از لیگ بیست و سوم گذشته. می‌خواهیم بدانیم آیا انتظارهایی که شما از تیم‌تان داشتید برآورده شده یا هنوز نیاز به زمان دارید تا به نقطه آرمانی برسید؟
در نقل و انتقالات برای من اتفاقات خاصی رخ داد که نمی‌خواهم در موردش صحبت کنم. با این حال و با افتخار راهی ذوب‌آهن شدم و چالش جدیدی را در اصفهان آغاز کردم. نگاه من به ذوب‌آهن پروژه‌ای است؛ پروژه‌ای دو سه ساله. شخص رئیس کارخانه، هیأت مدیره و مدیرعامل هم در جریان این موضوع هستند. فلسفه بازی و تا حدودی میانگین سنی را ترمیم کرده‌ایم. تا الان هم نسبتاً نتایج خوبی کسب کرده‌ایم. تلاش کرده‌ایم مدل بازی تیم را تغییر بدهیم. با شیب خوبی جلو می‌رویم و فکر می‌کنم نتایج آینده تیم هم بهتر خواهد شد.
منظورتان از تغییر مدل بازی، استفاده از سبک تهاجمی به جای روش تدافعی فصل قبل است؟
من یک مدلی در رفسنجان بازی می‌کردم که خیلی علاقه داشتم آن را اینجا هم بیاورم و در تیم پیاده کنم. سعی می‌کنیم این فلسفه بازی را از مس به ذوب انتقال بدهیم. باید فضا و مبنای بازی‌مان را روی موقعیت‌سازی در جریان بازی و تصمیمات سریع برای انعطاف‌پذیری تاکتیکی بگذاریم. می‌دانیم که ذوب ریشه دارد، قدیمی است و قابل احترام. این باشگاه سردمدار اخلاق‌مداری است و امیدوارم جز بحث فنی، در این مسیر هم حرف‌های بسیاری برای گفتن داشته باشیم.
برنامه شما برای این فصل چیست و چه رتبه‌ای هدف‌تان است؟
برنامه ما این است که یک تیم محترم و باکیفیت درست کنیم. بارها این را به مدیران باشگاه هم گفته‌ام که اگر ساختار جدید بسازیم، اسکلت ایجادشده را به نقل و انتقالات بعدی تعمیم بدهیم و تیم را تقویت کنیم، در یک پروژه دو تا سه ساله می‌توانیم به جایگاه قبلی برگردیم و یک مدعی باشیم. با یک هزینه معقول، این اتفاق برای ذوب‌آهن شدنی است. ذوب‌آهن هم در زمره باشگاه‌هایی قرار دارد که با مشکلات مالی مواجه است اما مسئولان باشگاه تمام تلاش خود را انجام می‌دهند تا آن را حل کنند. ضمن اینکه باشگاه ما 55 سال قدمت دارد، هوادارانی خونگرم، فوتبال‌فهم و قدیمی دارد که کاملاً به این مسائل آگاه هستند. این نقطه قوت ما محسوب می‌شود که هواداران سرد و گرم چشیده هستند. بنابراین با کمی صبوری می‌توانیم تیمی بسازیم که دو سه سال بعد به آسیا برسد و در لیگ هم مدعی باشد.
از سقف بودجه بگویید. حتماً آن را رعایت کردید. درست است؟
به نزدیکی‌های سقف بودجه هم نرسیدیم. 180میلیارد تومان بودجه ما است. نه فقط برای بازیکنان و کادرفنی بلکه مسافرت‌ها هم در نظر گرفته شده.
اما در نقل و انتقالات بازیکن 50 میلیاردی هم داشتیم که قطعاً خارج از دسترس شما بودند.
دقیقاً همینطور است. تازه بخش عمده‌ای از بازیکنان ما از قبل قرارداد داشتند. برای اینکه بتوانیم به سبک و مدل من نزدیک شویم، جابجایی‌هایی هم داشتیم. به همین دلیل دست ما باز نبود ولی به نظر من و در کل نقل و انتقالات خوبی هم داشتیم و درخواست‌ها را به بضاعت باشگاه نزدیک کردیم. این یک قسمت از کار ما مربیان است که باید بتوانیم نسبت به شرایط باشگاه منعطف باشیم. فکر می‌کنم از نظر هزینه جزو 9 تا 10 تیم اول هم نبودیم، آن هم با توجه به قیمت‌هایی که دیدم. با این حال سعی می‌کنیم نسبت به هزینه‌کرد تیم‌مان، رتبه بالاتری را به دست بیاوریم. یعنی رتبه‌ای بالاتر از نهم و دهم کسب کنیم.
البته خود شما هم پیشنهادهایی دریافت کردید اما ذوب‌آهن انتخاب‌تان بود.
ابتدای فصل، چون آزاد بودم پیشنهادهایی دریافت کردم. چندین هفته قبل هم پیشنهادی به دستم رسید اما آن را رد کردم. تقدیر مرا با افتخار راهی اصفهان کرد تا با تمام وجود برای باشگاه ذوب‌آهن کار کنم.
با توجه به بودجه‌ای که داشتید حتماً نتوانستید سراغ ستاره‌های چند ده میلیاردی بروید. این مشکلی برای‌تان به وجود نمی‌آورد؟
ما نمی‌توانستیم نزدیک برخی ستاره‌ها و اعداد و ارقام‌شان بشویم. در نقل و انتقالات فهمیدم که رقم‌های زیادی هزینه می‌شود اما ما بضاعت آن را نداشتیم که وارد رقابت با برخی باشگاه‌ها شویم. من اما معتقدم هزینه در فوتبال کار درستی است، به شرطی که راه‌های درآمدزایی هم تعریف شود و عرضه و تقاضا با هم بخوانند. در عربستان این اتفاق رخ داده اما حتماً برنامه‌هایی وجود دارد که درآمدی هم از این راه کسب شود. البته با اسراف مخالفم اما همین کار عربستان به فوتبال منطقه کمک می‌کند. ضمن اینکه بضاعت ذوب‌آهن با خیلی تیم‌های دیگر قابل مقایسه نیست اما سعی می‌کنیم محور کار تیمی را در نظر بگیریم. هر چند وجود مهارت بازیکن هم برای کار تیمی مؤثر است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت. ما این فصل تلفیقی از بازیکنان جوان و باتجربه را مثل مس رفسنجان در اختیار داریم و تا الان هم توانستیم جلوتر از هدف‌گذاری باشگاه باشیم. امیدوارم در انتها در جایگاه درستی هم قرار بگیریم.
درباره کمال کامیابی‌نیا هم صحبت کنید. اوضاع او بعد از مصدومیت چطور است؟
در مسابقات تدارکاتی پیش‌فصل، همسترینگ کامیابی‌نیا دچار مصدومیت شدیدی شد. طول درمان او افزایش پیدا کرد اما الان تمام مراحل را گذرانده و در تمرینات دو هفته اخیر هم حضور فعالی داشته. کیفیتی که الان دارد، رضایت نسبی مرا جلب کرده. هر روز هم که می‌گذرد کمال به شرایط بهتری می‌رسد. کم کم مهیای بازی می‌شود و در صورت صلاحدید می‌تواند برای ذوب‌آهن به میدان برود.
کمی هم درباره تیم ملی صحبت کنیم و انتقادی که به امیر قلعه‌نویی وارد است.
چه انتقادی؟
اینکه در برخی تمرینات، تعداد دستیاران او بیشتر از بازیکنان است.
این کاملاً برمی‌گردد به نحوه کار، استراتژی و ایده‌های سرمربی. از اختیارات بدیهی یک سرمربی است که کادر دلخواهش را انتخاب و شرح وظایف را برای‌شان تعریف کند. در تمام دنیا تیم‌های فنی پرجمعیت هستند. ضمن اینکه پروژه ملی پروژه‌ای است که کادرفنی باید بازیکنان را در اقصی نقاط جهان رصد کند. زیر نظر گرفتن تمام بازی‌های لیگ و اداره شدن کمپی تیم هم سایر وظایفی هستند که کادرفنی تیم ملی انجام می‌دهند و به همین خاطر باید تعداد زیادی مربی حضور داشته باشند. برای این قضیه فکر می‌کنم بهترین کسی که می‌تواند تشخیص بدهد، آقای قلعه‌نویی است. ایشان به عنوان یک مرد باتجربه و پرافتخارترین مربی لیگ که همه او را می‌ستاییم، قطعاً بهترین تصمیمات را می‌گیرد تا تیم ملی به موفقیت برسد، بنابراین باید به او احترام بگذاریم. ضمن اینکه برای تیم ملی هم آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم در جام ملت‌های آسیا بتوانیم به اهدافی که داریم، برسیم.
چند روز قبل ژاپن موفق شد آلمان را شکست بدهد. با این وجود آیا می‌توان به قهرمانی تیم ملی در جام ملت‌های آسیا خوشبین بود؟
این یک بحث کلی است که حتماً درباره‌اش صحبت می‌کنیم. سرعت پیشرفت در قاره آسیا قابل لمس است. عربستان، آرژانتین را می‌برد و ژاپن هم آلمان و اسپانیا را شکست می‌دهد. می‌بینیم که فاصله بین تیم‌های آسیایی و اروپایی کمتر و کمتر شده است. این وسط خوب نیست که ما مشکلات معمولی داشته باشیم. چه در حوزه مربی، چه اجرایی و چه پزشکی، کشورمان غنی است اما در بحث زیرساخت و تولید مسیر پیشرفت مشکلات متعددی داریم. نمی‌توانیم با برنامه‌های کوتاه‌مدت سه یا شش ماهه به این هدف برسیم. باید برویم سراغ پلن‌های سه تا هفت ساله. روی فوتبال پایه سرمایه‌گذاری کنیم و در بحث تشریفات علمی و استعدادیابی باید عملکرد ویژه‌ای داشته باشیم. الان دنیا به سمت بحث ریکاوری و بازیابی سریع‌تر رفته اما ما ورزشگاه نداریم که میزبان رقابت‌های مهم باشیم. چه ایرادی دارد ما کمپی مثل اسپایر ایجاد کنیم و چند ورزشگاه مجهز و بین‌المللی در اختیارمان باشد؟ از لحاظ استعداد- مربی و بازیکن – غنی هستیم و نیاز به یک پروژه درست داریم تا هم در بحث فنی پیشرفت کنیم و هم بحث اخلاقی.