بررسی یک ایده قدیمی مجاری
آیا داشتن پاهای کوچک در فوتبال مزیت است؟
سالار تیموری
روزنامه نگار
نسل قدیمی‌تر در مجارستان نظریه جالبی درباره فوتبال دارند: اگر پای شما کوچک باشد، شانس موفقیت‌تان به‌عنوان یک فوتبالیست بسیار بیشتر است.
مثال آنها هم قهرمان افسانه‌‌ای‌شان فرانس پوشکاش بود. مهاجم 173 سانتیمتری مجارها مرکز ثقل پایینی داشت و مانند مارادونا، دارای ران‌های قدرتمند و پاهایی کوچک بود. او توپ را در مرکز زمین می‌گرفت و برای زدن شوت‌های سهمگین نیاز به دورخیز کمی داشت.
حالا گفته می‌شود ستاره جدید مجارستان هم چنین خصوصیاتی دارد؛ دومنیک سوبوسلای. او 185 سانتیمتر قامت دارد و با قد و قامت کوتاه کوچک و ورزیده پوشکاش فاصله زیادی دارد. با این حال، او یک شباهت دارد: پاهای او سایز ۷ انگلیسی (۹ در ایالات متحده) هستند و به گفته کسانی که در گذشته کنار او بازی کرده‌اند، پاهای بلندش، او را قادر می‌سازند که به طور دقیقی به توپ ضربه بزند.
بد نیست بدانید سوبوسلای در نوجوانی استوک‌هایی می‌پوشید که برای او کمی کوچک بودند. به گفته یک منبع آگاه که خواست نامش فاش نشود تا از رابطه خود با این بازیکن محافظت کند، این به توصیه پدرش، ژولت، فوتبالیست پیشین بود که او را در طول سال‌های نوجوانی در آکادمی‌اش، فونیکس گلد (Fonix Gold) با مجموعه‌ای از تمرینات آموزشی فرعی دیگر از جمله نگه داشتن توپ گلف در دستان خود و دویدن از میان بطری‌های پلاستیکی، آموزش می‌داد.
اعتقاد بر این بود که با پوشیدن کفش‌های کوچکتر، رشد پاهای او متوقف می‌شود. سپس همراه با تمرین مناسب، تکرار و تمرکز دقیق روی تکنیک، سوبوسلای، اگر به تمام مهارت‌های مناسب مسلح می‌شد، می‌توانست به یک شوتزن قهار تبدیل شود.
در همین زمینه یکی از نزدیکان او به سایت اتلتیک می‌گوید: «این یک نکته و حربه فوتبالی است. زیرا اگر پاهای بزرگی داشته باشید، نمی‌توانید به خوبی توپ را شوت کنید، مگر اینکه بازیکنی مانند ابراهیموویچ باشید. برای شوت صحیح توپ، باید ساق‌های بلند و پاهای کوچکتری داشته باشید و به همین دلیل است که پدر دومینیک در جوانی نسبت به او سختگیر بود. حالا فقط به او نگاه کنید.»
حالا لیورپول منتظر است تا مهارت‌های هجومی سوبوسلای را ببیند و تعداد آن را با فصل گذشته مقایسه کند، زمانی که این بازیکن ۲۲ ساله در بوندس‌لیگا ۶ گل به ثمر رساند و ۸ پاس گل ثبت کرد.
نمونه دیگری که برای پاهای کوتاه مثال زده می‌شود، لیونل مسی است که سایز پای ۸ فوتی او (۹ در آمریکا) اغلب به عنوان دلیلی برای توانایی او در پشت سر گذاشتن مدافعان و تغییر جهت سریع و آسان ذکر می‌شود.
با این حال این فرضیه درباره پاهای کوچک قابل بحث است، خیلی‌ها می‌گویند هیچ دلیل علمی دقیقی وجود ندارد که نشان دهد پاهای کوچک، عملکرد شما در فوتبال را بهبود می‌بخشند.
بسیاری از مربیان نیز به بازیکنانی با پاهای متوسط یا بزرگ توجه می‌کنند تا دلیلی بر این باشد که موفقیت می‌تواند متفاوت باشد.
رنه موئلنستین بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۳ مربی تیم اصلی منچستریونایتد بود، زمانی که با برخی از بهترین مهاجمان جهان کار می‌کرد.
او می‌گوید: «اندازه پاهای شما چه تأثیری در ضربه زدن به توپ دارد؟ نه چندان، زیرا همه چیز به تکنیک، وضعیت بدنی و نحوه استفاده از بازوها و ساختار بدن شما (عضلات تنه و لگن) بستگی دارد.
کریستیانو رونالدو بیش از 183 سانتیمتر است اما سایز پای او ۹ است و بازیکن بدی نبود. زلاتان ابراهیموویچ هم همینطور. آنها هر دو گلزنان فوق‌العاده‌ای هستند، بنابراین فکر می‌کنم نسبتِ سایز پاهای‌شان به نحوه ارتباط بازیکنان با توپ و ضربه زدن به آن، کم است.»
اسکات چیکل‌دِی، مربی مهاجمان که با تعدادی از بازیکنان بین‌المللی کار می‌کند، با این موضوع موافق است: «تکنیک مهمترین چیز است، نه اندازه پاهای شما. اگر تکنیک را درست انجام دهید، ضربات شما قدرت بیشتری خواهند داشت. شما باید مطمئن شوید که برای قدرتمند بودن شوت، به قسمت درست توپ ضربه زده‌اید، سپس در ادامه قسمتی از بدن که از آن روی توپ استفاده می‌کنید و دنبال کردن آن تا آخر مهم است. کوین دی‌بروین را نگاه کنید، او با قدرت سهمگینی شوت می‌زند و البته سایز پاهایش بزرگ نیست، پاهایی همانند تنه درخت ندارد، اما چیزی که دارد تکنیکی باور نکردنی است. هر ضربه‌ای که او می‌زند مستقیماً به وسط توپ است و سپس به مسیر بعدی نگاه می‌کند و تا آخر دنبالش می‌کند، با یک پا ضربه می‌زند و موفقیت‌آمیز است. او بهترین شوتزن فوتبال جهان است.»
برای شاین مورفی، مدیر اس‌دی‌ام پرفورمنس که با تیم ملی اسکاتلند و همچنین گروه فوتبال سیتی کار می‌کند، آناتومی یکی از عوامل بسیاری است که به تعیین میزان موفقیت یک مهاجم کمک می‌کند.
او می‌گوید: «مکانیک ضربه زدن به توپ پیچیده است، اما سه عامل کلیدی بر شدتِ قدرت ضربه تأثیر می‌گذارد. اول، دامنه حرکت در مچ پای تکیه‌گاه نقش حیاتی ایفا می‌کند، زیرا تحرک محدود مچ پا می‌تواند توانایی دستیابی به موقعیت‌های بهینه برای تولید نیرو را مختل کند.
ثانیاً، حرکت لگن در قسمت قدامی (سمت پهلو) پای تکیه‌گاه بسیار مهم است و در نهایت، هم قدرت و هم شدت در هر دو ساق، هم پای تکیه‌گاه و هم پای ضربه زننده، ضروری است. همه این عوامل قابل آموزش و بهبود هستند.
توجه به این نکته مهم است که تکنیک نیز جنبه مهمی دارد، اما بدون محدوده مناسب، ثبات و قدرت کافی در بدن، تکنیک ممکن است محدود شود.»
پس ایده پوشیدن کفش‌های کوچکتر مانند سوبوسلای در دوران جوانی فایده دارد؟
می‌شود گفت به جوانان توصیه نمی‌شود؛ البته مگر اینکه شما در مجارستان متولد شده باشید!