همه چالش‌های نکونام در دوران تعطیلی لیگ
دربی؛ رؤیا یا کابوس؟
وصال روحانـی
روزنامه‌نگار
استقلال تهران پس از دیدار دوشنبه با هم‌نام خوزستانی خود در هفته چهارم لیگ برتر فوتبال کشور فرصت زیادی دارد تا به امورات فنی خود از نو بپردازد زیرا رقابت‌های لیگ به سبب دیدارهای تیم ملی در ایام «فیفادی»، حضور سه نماینده ایران در دو هفته نخست لیگ قهرمانان آسیا و همچنین شرکت تیم ملی «امید» ابتدا در مرحله اول قهرمانی زیر 23 سال آسیا و سپس بازی‌های آسیایی هانگژو چند هفته تعطیل خواهد شد و این فرصتی مناسب برای همه تیم‌ها است تا خود را ساخته و پرداخته‌تر کنند.
یک کار سفت و سخت
اوضاع آبی‌های تهرانی تا این نقطه از فصل و در حالی که 26 هفته از 30 هفته لیگ بیست و سوم باقی مانده، آمیزه‌ای از سختی‌های واقعی و امیدهایی نه‌چندان حقیقی بوده است. بردهای استقلال در هر دو هفته اول لیگ با بازی‌هایی تدافعی و با استفاده حداکثری از فرصت‌های حداقلی به دست آمد و هیچ کس از دیدن نحوه بازی این تیم که بیش از حد احتیاط آمیز و ساکن بود، لذت نبرد. باخت پر سر و صدای هفته سوم مقابل سپاهان در اصفهان شاید فقط با یک ضربه پنالتی حاصل آمده باشد اما آبی‌ها در طول بازی هیچ طرح تهاجمی کارآمد و برنامه مؤثر رو به جلویی را از خود بروز ندادند تا به نظر برسد فکر و اندیشه درستی پشت حملات‌شان هست و می‌دانند که چه می‌کنند. بازی دیشب مقابل استقلال خوزستان بهترین فرصت را نصیب جواد نکونام کرده بود تا با کسب هر 3 امتیاز هم تألمات روحی شکست مردانش در «نقش جهان» را از ذهن آنها بزداید و هم به کورس قهرمانی برگردد و با روحیه‌ای خوش به تعطیلات برود. با این حال سرمربی آبی‌ها نیک می‌داند که در این تعطیلات هم باید سفت و سخت روی تیمش کار کند زیرا هم بخشی از خریدهای مورد نظر او توسط مدیران باشگاه انجام نشده و هم تک‌مهره‌های جدید و جذب شده گلی به سر تیم نزده‌اند. به واقع دو سه نفر از جمع تازه‌واردها هنوز نیامده، پشیمان شده و رفته‌اند و آریا برزگر ایرانی و «منتظر محمد» عراقی سرآمدان آنها بوده‌اند و سینا سعیدی‌فر دروازه‌بان تیم ملی امید هم بدون اینکه رضایت نکونام جلب شده باشد، رفته و به شمس آذر قزوین پیوسته است.
روح‌های خراشیده
چه چیزی بدتر و سخت‌تر از اینکه هر زمان لیگ بازگشایی و تعطیلات آن تمام شود، اولین بازی استقلال مقابل رقیب بزرگ و قدیمی یعنی پرسپولیس در نسخه جدید دربی تهران خواهد بود و او مجبور است از این پس تا زمان برگزاری هفته پنجم لیگ تیمش را طوری تمرین بدهد که به لحاظ فنی و البته روحی مهیای آن دیدار سنگین و آن روز پرحاشیه و آن رویداد بشدت فرسایشی شود. این امر برای استقلال که امسال یک «پیش‌فصل» سرشار از ناآرامی و برخورد داشته و از وقت کمی برای منسجم شدن برخوردار بوده و کمبودهای مالی روح و روان بازیکنانش را هم پیوسته خراش داده، طبعاً دشوارترین مأموریت است. نکونام در مصاحبه روز یکشنبه‌اش تأکید کرد که خیال استعفا دادن بر سر مسائل مورد بحث را ندارد اما همین مسأله نشان دادن این گزینه هم به ذهن او خطور کرده است. نتیجه دربی اگر به سود آبی‌ها شود، یک شارژ روحی بزرگ بوده و آنها را دست‌کم تا پایان نیم فصل اول لیگ صاحب احوالی خوش خواهد کرد اما این فقط یک روی سکه است و روی دیگر آن است که اگر پرسپولیس برنده شود، نکونام در بلند کردن مجدد تیمش از زمین و پیوند زدن دوباره قطعات شکسته آن چندان صاحب اقبال نخواهد بود و این یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های زندگی ورزشی او خواهد بود.
دعواهای ماندگار
سرسختی، جنگندگی، دویدن تا سرحد امکان و تلاش تا واپسین ذره انرژی همیشه از مرام‌های کاری نکونام در دوران بازیگری‌اش بود و او البته از قوه مدیریت بر میدان هم بهره می‌گرفت. وی اینک نیز که کنار خط می‌ایستد و مربیگری می‌کند، همین خصلت‌ها را به تیم‌های تحت مربیگری‌اش القا می‌کند و این امر چه در زمانی که در «لیگ یک» امثال خونه به خونه و نساجی را احیا کرد و چه زمانی که به لیگ برتر آمد و سرمربی فولاد شد، وجود داشته و جریان یافته و به چشم خورده است. نکونام اکنون از استقلال هم تیمی ساخته است که برخلاف دوران ریکاردو ساپینتوی پرتغالی نه متلاطم و بیش از حد احساساتی بلکه پرثبات و دارای استحکام درونی است و با هر واقعه‌ای خودش را گم و وارد حاشیه‌‌ها نمی‌کند بلکه به سبک و سیاق سرمربی تیمش می‌ایستد و می‌جنگد و هر چه دارد، رو می‌کند تا به اهداف تعیین شده برسد. نکونام در تضاد با حرف‌های پریروزش که اختلاف با سران باشگاهش را تکذیب کرد، هنوز با علی خطیر زاویه دارد و آب آنها به دلیل خودمختار بودن هر دوی آنان، در یک جوی نمی‌رود اما اگر او ابتدا از دربی تهران در هفته پنجم به گونه‌ای جان سالم بدر ببرد و به جای قبول شکستی کابوس‌وار، به بردی رؤیایی برسد و آیین‌های جنگی خود را بیش از پیش در وجود شاگردانش نهادینه کند، می‌تواند به فرداهای بهتری در جمع آبی‌ها بیندیشد.