در حافظه موقت ذخیره شد...
مشکلات پابرجای تیم «امید»
روزنامه نگار
مشکلات تیم ملی «امید» فوتبال ایران همان طور که پیش‌بینی می‌شد و در ادوار قبلی هم وجود داشت، همچنان حل نشده باقی مانده و به نحوه حضور این تیم در مرحله اول فوتبال قهرمانی زیر 23 سال آسیا که مقدماتی المپیک 2024 پاریس هم هست و پیکارهای فوتبال بازی‌های آسیایی هانگژو که از 28 شهریور به جریان می‌افتد، لطماتی را وارد کرده است.
دیدار اخیر رضا عنایتی، سرمربی «امیدها» با جواد نکونام هم با اینکه خاطرات دوستی قدیمی آنها را زنده و روابط آنان را تلطیف کرد، اما لزوماً خواسته‌های عنایتی از سرمربی تیم استقلال را اجابت شدنی و محقق نکرد. عنایتی در نظر دارد از حسین حسینی و ارسلان مطهری، دروازه‌بان و مهاجم استقلال به عنوان دو بازیکن بزرگسال مجاز تیم ملی امید در دیدارهای پیش رو بهره گیرد و بدیهی بود که نکونام با این خواسته تا اطلاع ثانوی مخالفت کند زیرا تیمش باید دیدارهای حساسی را در لیگ برتر برگزار کند و حتی با اینکه پس از اتمام هفته چهارم لیگ یک تعطیلی خواهد داشت اما در آن زمان هم نکونام ترجیح می‌دهد که تمرینات تیمش را به قصد ارتقای فنی آن با حضور همه نفرات به اجرا درآورد بخصوص که به سبب قلت خریدهای مفید در ایام «پیش‌فصل» و جدا شدن دو سه نفر از بازیکنان تازه پیوسته به آبی‌ها (شامل آریا برزگر و منتظر محمدعراقی) آنها از قلت نفر و نیرو رنج می‌برند و بازیکنان اضافه‌ای ندارند که به این و آن ارائه بدهند. سرمربی استقلال در مصاحبه روز گذشته هم یک بار دیگر روی این موضوع تأکید کرد تا مشخص شود کار عنایتی چقدر پیچیده است.
وضعیت فوق و نگاهی از این قبیل برای تمام باشگاه‌های دیگری هم که عنایتی درصدد استفاده از تعدادی از بازیکنان‌شان است، صدق می‌کند و همچون دوره‌های گذشته پیکارهای قهرمانی امیدهای آسیا، انتخابی المپیک و بازی‌های آسیایی کمترین و دیرترین همراهی از جانب باشگاه‌ها با کادر فنی تیم امید در راه آماده‌سازی امیدها مشاهده می‌شود.
سامان فلاح، محمد قربانی، امیرعلی صادقی، محمدحسین زواری، سینا سعیدی‌فر، آریا برزگر، محمدرضا خالدآبادی، آریا یوسفی و البته محمدامین حزباوی که سه ماه پیش لژیونر و عضو السد قطر شد و یاسین سلمانی که پس از دو سه ماه سرگردانی بالاخره به پرسپولیس پیوست البته بازیکنان خوب و توانا و سرمایه‌های قابل تکیه برای عنایتی و اغلب در تمرینات و فعالیت‌های این تیم حاضر هستند اما برای عبور موفقیت‌آمیز از صحنه رقابت‌هایی که نام‌شان آمد، کفایت نمی‌کنند. حضور و تلاش آنان زمانی کامل می‌شود که باشگاه‌ها با امیدها نهایت همراهی را داشته باشند و فدراسیون هم از آنها حمایتی تمام‌قد کند. اینها مواردی است که در پروسه آماده‌سازی تیم ملی امید رؤیت نمی‌گردد و تا زمانی که اوضاع اینچنین سپری می‌شود، نمی‌توان و نباید نگاهی از سر امیدواری به فرجام کار آنها در میدان‌های دشوار پیش رو داشت.