نکونام و لزوم ایجاد سد آهنین مقابل ناراضیها
هرچه سریعتر «زیبا» شو!
وصال روحانی
روزنامه نگار
استقلال بعد از دیدار سنگین شب گذشتهاش مقابل سپاهان در هفته سوم لیگ برتر فوتبال کشور با دلمشغولیهای تازهای مواجه است که شاید مهمتر از همه جدا شدن نفراتی از تیم باشد که طی همین دو ماه اخیر جذب آبیها شدند اما نابسامانیهای داخل باشگاه سبب شد جدا شوند و آینده خود را در تیمی دیگر جستوجو کنند. سرآمدان جداشدهها آریا برزگر، سینا سعیدیفر و «منتظر محمد» بودهاند. برزگر که با هیاهوی خبری چشمگیری به استقلال پیوست، به نساجی نقل مکان کرد، سعیدیفر دروازهبان تیم ملی امید که میدانست پشت سر سیدحسین حسینی فسیل خواهد شد، به عضویت شمس آذر قزوین درآمد و «منتظر محمد» عراقی که گفته میشود خریداری او بیش از آنکه باب میل جواد نکونام بوده باشد، بر اثر اقدام علی خطیر مدیرعامل باشگاه صورت پذیرفت، با وتوی حکم مدیر توسط سرمربی آبیها هنوز نیامده، رفتنی شد. نکونام پس از تحقق اتفاقات مذکور مطمئن شده که تنها راه حفظ سمهیههای تیمش متقاعد کردن آنها به داشتن آیندهای روشن در این تیم و کشیدن سدی آهنین مقابل بازیکنانی است که بهرغم داشتن قرارداد رسمی باشگاه با علم به اینکه استقلال در حال حاضر قادر به پرداخت تعهدات مالی خود به آنها نیست قصد پر کشیدن به سوی باشگاههای متمولتر را دارند.
بدون وجوهی کلان
تنها نکته قطعی در ذهن نکونام چه قبل از دیدار دیشب و چه در ساعات بعدی این مسأله بوده که نتیجه این مسابقه به هیچروی نمیتواند روشنگر سرنوشت نهایی لیگ هم باشد، چون هنوز 27 هفته از لیگ بیستوسوم باقی مانده، هر دو تیم حاضر در پیکار دیشب همچنان قادرند به کسب عنوان قهرمانی بیندیشند و برای رسیدن به آن برنامهریزی و تلاش کنند.
پس از اتمام هفته چهارم لیگ به سبب مشغولیتهای مهم ملی و قارهای و باشگاهی و مشغول بودن سه تیم در جام باشگاههای آسیا و انجام 5 بازی تدارکاتی برای تیم ملی بزرگسالان و حضور تیم ملی امید در بازیهای آسیایی هانگژو لیگ داخلی احتمالاً به مدت 45 روز تعطیل خواهد شد. اینها به ما میگویند اگرچه نگاه استقلال و سپاهان به دیدار چهارشنبه شب حیثیتی بود اما وجوه کلانی بر آن مترتب نبود و چون در هفتههای آخر لیگ برگزار نشد، نمیتوانست و نمیتواند تأثیر شگرفی بر فرجام نهایی آن داشته باشد. با وجود این سرمربیان هر دو تیم چیزهای اضافهای را هم در این مسابقه جستوجو میکردند. جواد نکونام هدایتگر آبیهای تهرانی میخواست ثابت کند هر دو برد اول تیمش ریشه در خوشاقبالی نداشته و محصول نظمطلبی تاکتیکی او بوده است و ژوزه مورایس سرمربی پرتغالی سپاهان هم بدش نمیآمد نشان بدهد که فتح هر دو دیدار رفت و برگشت فصل پیش مقابل استقلال محصول سیاستگذاریهای درست او بوده و نه نتیجه گرایشهای غریب ریکاردو ساپینتو هدایتگر پریشانحال سال گذشته آبیها که قادر نبود از همه تواناییهای بالقوه تیمش بهدرستی استفاده کند. بازی دیشب همان مدلی بود که نکونام در آن مهارت دارد. او که از قوه طراحی روشهای تهاجمی مؤثر و متنوع بیبهره است و به شیوه استاد و مربی سابقش کارلوس کیروش فقط در سیستم «دفاع و ضدحمله» صاحب مهارت است و گلزنی را در ضربات ایستگاهی میجوید، چهارشنبه شب با تیمی مصاف داد که چون میل به تهاجم و گلزنی دارد مقدمات و ابزار اجرای تکروش محبوب و تخصصیاش به وی ارزانی میداشت. با وجود این آنچه نکونام برای ادامه مسابقات لیگ به آن نیاز مبرم دارد، تهاجمیتر کردن استقلال و تنوع بخشیدن به تاکتیکهای این تیم است، به گونهای که فقط یک پلن نداشته باشد و تنها به ضربات «شروع مجدد» برای گلزنی امید نبندد و با استفاده هرچه بیشتر از عناصر تهاجمی مؤثری مانند مهرداد محمدی که تابستان امسال به استقلال پیوسته و ارسلان مطهری که چهارمین فصل حضورش را در این تیم تجربه میکند، تصویر تازه و مثبتتری از خود در اذهان بهوجود بیاورد. او البته باید ناراضیهایی را که از کمبود سرمایه در استقلال و پرداخت نشدن بموقع دستمزدهای خود نگرانند، راضی و متقاعد و از کوچ آنان جلوگیری کند ولی به همان میزان باید به ترمیم و تقویت هرچه سریعتر سیستمهای بازی تیمش و زیباسازی آن نیز بیندیشد. سیستمهایی که اگرچه در دو هفته اول لیگ ثمربخش بود اما کسالتآور و منفی توصیف شده است.